Jordan is door het dolle heen als ze hoort dat ze samen met haar beste vriendin Luca, voor de Ajax vrouwen mag spelen.
Ze maakt als snel nieuwe vrienden, waaronder jongens van het eerste.
Toch blijft haar aandacht bij een knappe, blonde, lange en...
Met bijna alle Ajax-spelers zitten we in een restaurant.
We zijn allemaal redelijk net aangekleed, en zijn met elkaar aan het praten.
OUTFIT JORDAN
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Matthijs moet als laatste nog komen. Ik ben zenuwachtig om hem te zien, aangezien hij me de hele week genegeerd heeft.
Ik zit naast Donny en Carel, Luca zit tegenover Carel, Mikky tegenover mij, en Frenkie tegenover Donny.
De andere jongens zitten ook met hun vriendinnen gemixt.
-
Als we een tijdje gezellig aan het praten zijn, zie ik iemand aan komen lopen.
Ik kijk op en zie Matthijs.
Maar hij is niet alleen.
Naast hem loopt een mooi meisje, met blond haar met een lichte slag en blauwe ogen.
Verbaasd kijk ik Matthijs aan. Ook alle andere jongens kijken hem verward aan.
"Who's this Matthijs?" Vraagt Kasper nieuwsgierig.
Matthijs kijkt mij kort aan en even denk ik iets van spijt te zien, maar waarschijnlijk verbeeld ik me dat.
"Dit is eh.." hij valt stil en kijkt naar het meisje naast zich en dan kort naar mij.
"Nou?" Vraagt Joël nieuwsgierig.
"Dit is Savannah, mijn eh.. mijn vriendin."
Mijn mond valt licht open en ik voel tranen opkomen. Ik voel dat letterlijk álle jongens mij aankijken.
Ik voel een traan over mijn wang lopen en snel sta ik op en ren ik naar de wc.
Donny komt achter me aan en ik hoor Daley nog wat zeggen.
"What the fuck Matthijs?"
Iedereen wist namelijk wel dat er wat tussen ons speelde.
Speelde.
-
Ik hoor dat er op de deur geklopt word, en ik weet dat het Donny is.
Als ik de deur open, zie ik tot mijn verbazing niet alleen Donny staan, maar voor mijn neus staan Donny, Frenkie, Mikky, Luca, Carel, Hakim en Kasper.
Mijn beste vrienden.
Donny slaat gelijk zijn armen om me heen en ik voel gelijk de tranen over mijn wangen stromen.
"Ik dacht dat hij me ook leuk vond." Snik ik.
"Dat dachten wij allemaal Jor." Zegt Carel terwijl hij me ook in een knuffel trekt.
-
Samen met Donny sta ik nog even bij de wc. De rest is al weer terug naar binnen gegaan.
"Je kunt dit Jorrie, we gaan naar binnen, en gaan lekker eten, zonder aan die sukkel te denken."
Ik knik en loop achter Donny aan naar binnen. Gelijk zijn alle ogen op me gericht en ik stuur een paar van de jongens een klein lachje.
Matthijs zijn spijtige blik ontwijk ik, en rustig ga ik weer op mijn stoel zitten.
-
"Dus Mattie, ga je me voorstellen?" Vraagt die Savannah met een zoetsappig stemmetje.
"Uh ja.. Nou dit is dus Savannah." Zegt hij met een rood hoofd aangezien alle jongens hem teleurgesteld en boos aankijken.
"Dat hebben we gemerkt ja, geef toe Matt, dit is gewoon een slechte marktplaats versie van Jordan, zonder krullen." Zegt Carel waardoor een aantal jongens lachen.
"Wie is Jordan?" Vraagt Savannah met een irritante toon in haar stem.
"Dit hier is Jordan een erg leuke volmaakte meid in tegenstelling tot jou." Zegt Noussair waardoor een paar jongens weer grinniken.
"What the fuck jongens! Doe even normaal! Dit is echt niet een manier om over iemand te praten!" Roept Matthijs boos terwijl hij de jongens aankijkt.
"Als je Jordan niet zo in de steek had gelaten, hadden we normaal tegen haar gedaan." Zegt Joël terug waarna ik opsta.
"Matthijs heeft gelijk, we hebben geen enkele reden tot het afkraken van dit meisje aangezien Matthijs en ik nooit iets gehad hebben." Zeg ik terwijl ik hem boos aankijk en nadruk leg op 'nooit' en 'iets'.
Hij kijkt me verdrietig en spijtig aan, maar weer negeer ik zijn blik.
Ik loop naar ze toe en schud hun handen.
"Veel geluk samen." Zeg ik met op een toon, zodat iedereen kan merken dat ik het niet meen, behalve Savannah.
Je weet wat ze zeggen, kill em' with kindness.
Ik loop het restaurant uit, en ga ergens verderop op een bankje zitten.
-
Na een tijdje zie ik dat er iemand naast me komt zitten. Ik kijk op een zie Sergiño Dest, een van de jongens die ik niet zo goed ken.
"Hey, gaat het een beetje?" Vraagt hij lief terwijl hij me aankijkt.
Ik knik en glimlach. "Gaat prima, dankjewel."
Hij kijkt me even bedenkelijk aan, en knikt dan. "Ik weet dat we elkaar niet echt goed kennen, maar ik weet wel dat je het niet verdiend om zo behandelt te worden."
Ik glimlach en kijk hem aan. "Dankjewel Sergiño." Zeg ik gemeend.
Hij opent twijfelend en onzeker zijn armen en ik kruip er in. Hij glimlacht lief en ik zou bijna wegsmelten.
Ik had niet verwacht dat ik zo makkelijk iemand zou vertrouwen die ik amper ken.
Ik weet zijn naam, ik weet dat hij goed kan voetballen, en ik weet dat hij 18 is, maar dan houd het ook wel een beetje op.
"Weetje, ik zou je best wel beter willen leren kennen." Zeg ik gemeend terwijl ik hem kort aankijk.
Hij lacht vrolijk en knik dan hevig zijn hoofd. "Dat lijkt mij zeker ook heel leuk!" Zegt hij enthousiast waardoor ik even moet grinniken.
Gek genoeg, heb ik niet meer aan Matthijs gedacht sinds hij naast me is komen zitten.
