DE LIGT

14

POV JORDAN
"Godsamme Alessio kap!" Roep ik hard als hij in mijn zij prikt.

Vervelen? Prima, maar wanneer iemand in mijn zij prikt word ik lijp.

Ik hoor hem mijn deur dicht doen wat betekend dat hij me in vrede laat leven.

Ik pak mijn telefoon en kijk wat ik gemist heb. Ik zie een aantal snaps en open ze.

Ik glimlach als ik een foto van Sergiño zie die glimlachend met Savannah op de foto staat. Ik ben blij voor ze dat ze elkaar gevonden hebben. Ze verdienen het allebei om gelukkig te zijn, en al helemaal als dat misschien betekend dat ik en Matthijs het goed kunnen maken.

-

Terwijl ik zoek naar een parkeerplaats zie ik Donny en Carel op me af komen.

"Jor! Wat leuk dat je komt kijken!" Roept Carel enthousiast waardoor ik grinnik.

"Ja ik dacht, laat ik eens kijken bij mijn vriendjes." Glimlach ik naar ze.

-

POV MATTHIJS

"Godverdomme!" Roept ik hard over het veld waardoor er wat teamgenoten opkijken.

"Matthijs wat is er aan de hand maat?" Roept Noa die naar me toe komt joggen.

"Het gaat vandaag gewoon voor geen fucking meter." Roep ik weer boos waardoor Erik opkijkt.

"Matthijs ga even afkoelen." Beveelt hij me lichtelijk geïrriteerd terwijl hij richting de kleedkamers wijst.

Boos loop ik naar de kleedkamers waar ik op een gegeven moment stop omdat ik iemand hoor praten. Nieuwsgierig ga ik om het hoekje staan zodat degene mij niet ziet.

Wanneer ik de stem herken twijfel ik. Moet ik hier wel naar luisteren?

"Alessio je bent een slim kind maar dit is echt dom van je."

"Ja dat kan best maar waarom reageer je daar dan zo op? Ik vind dit echt niet leuk van je!"

"Ja begrijp dat ik nu echt teleurgesteld in je ben."

"Ik kom je nu ophalen en waag het niet weg te gaan."

Ik pak mijn telefoon er snel bij als ik voetstappen mijn kant op hoor komen.

"Oh hey." Hoor ik en als ik opkijk kijk ik in de mooie ogen van Jordan.

"Hey Jor.." Groet ik wat ongemakkelijk terug.

"Ik uh.."

"Ja.. I-ik..." hakkel ik ongemakkelijk

"Ik.. Ik moet gaan sorry." Zegt ze nog snel waarna ze van me wegloopt.

Ik sla mezelf voor mijn hoofd. Hoe erg was dit gesprek, waarom vroeg ik niet gewoon of alles oké was.

Met een zucht loop ik terug naar het veld, afgekoeld ben ik nu wel.

-

Boos staar ik voor me uit wanneer de deur van de passagiers kant open gegooid word.

Ik kijk niet op of om wanneer Alessio zijn riem vastklikt en de stoel verplaatst omdat het natuurlijk weer niet "goed" staat.

Na een aantal ongemakkelijke stille minuten hoor ik mijn broertje zuchten.

"Sorry Jordan. Ik weet dat het dom was maar wat moest ik dan doen?!" Vraagt hij me met een tikje wanhoop in zijn stem waardoor ik iets rustiger word.

"Had het genegeerd en dan thuis aan me vertelt, dan had ik je kunnen helpen." Zeg ik hem waarna ik hem kort aankijk.

"Ik vond het gewoon niet kunnen dat ze haar een trap gaven." Antwoord hij mompelend.

"Dat begrijp ik heel goed Ales, maar denk nou eens na. Dat meisje heeft jou voor gek gezet, je vrienden hebben je daarom uitgelachen en toch neem je het nu voor haar op door die gasten op hun bek te slaan?!" Zeg ik hem terwijl ik hem aankijk.

Hij haalt zijn schouders op en kijkt weer naar buiten.

"Dan zoek je het nu maar even zelf uit broertje."

-