Stuck With Each Other

Chapter 28 Wait for you

Author’s Note: Continuation po ito ng chapter 27 :)  Sorry natagalan ang update andami kasing kailangan gawin sa school dahil achiever ako! Yey >:D< haha!

CHAPTER 28

Eh panong hindi ko matatandaan toh eh siya yung umagaw sa

Mahal ko.

“Oh.. Well thank you, Bitch”

UGH! Bitch?  Sino kayang mas bitch samin?!

Pigilan niyo ko! Masasabunutan ko yan!

“You’re Welcome.” Sabi ko sakanya with a sarcastic tone of voice.

“Nica why did you call her bitch? Magkakilala kayo?” Tanung nung daddy/boyfriend nung ate niya.

“Ofcourse! I know that Bitch.” Sabi nitong babaeng toh.

Talagang nilakasan pa yung BITCH habang nakataas ang kilay na nakatingin sakin. Ang taray talaga!

“Hay nako. Pasensya ka na sa kapatid ko ha. Thank you ulit.” Kuya nya ba talaga toh? Magkaibang magkaiba sila ng ugali!

“Naku di mo na kailangan magpasensya. I’m used to it. I have to go”

Yun lang ang nasabi ko. Ewan ko. Dapat nga mas marami kong masabing masasama tungkol sakanya eh kaya lang ewan ko. Yun lang lumabas sa bibig ko.

Agad naman akong naglakad ng mabilis. Pero yung hindi nila mapapansin na nagmamadali ako. Syempre para safe.

Naglilibang nga ko dito tapos babadtripin ako nung babaeng yun! Makabitch lang wagas?! >.<

Diba nakuha na naman niya gusto niya? She should treat me well now. Dahil kahit masakit, tinanggap kong gusto pa siya makasama ni Nate. Tinanggap kong... Hindi parin nawawala yung pagmamahal na nararamdaman ni Nate para sakanya.

Tch. I’m supposed to have fun and to enjoy myself. I’m trying to forget him for just one day.

Isang araw lang naman ang gusto ko na hindi sya maalala o kahit maisip. Dahil baka sakaling pag natapos tong isang araw na toh, magtuloy tuloy ng mawala sya sa isipan ko.

Si Nate nga one week ang gusto eh. Kahit seven days lang yun, Parang ang tagal tagal. Masyado ba ko naging attached skanya? Masyado ba kong naging dependent? Hays. Buti pa siya nakakaya niya. Siguro nga mahirap talaga pumili saming dalawa ni Nica.

*Ring!Ring!Ring*

-Mich Calling

Hala anong oras na ba?! Naku! >.< Sa pagrereminisce ko hindi ko na napansin ang oras.

“Hello?”

“(Bakla ka! Here na kami sa mansion mo!)”

“Ay sorry sorry! Wait ka lang dyan pauwi na ko”

“(Where you at ba?)”

“Dito ko sa mall. Pasabi nalang kay Mang Emil na sunduin na ako.”

“(Wow having fun huh? Sad ka teh? Hahaha! No need sinabi na ni carm kaninz pa. Bakla ka baka nandyan na si Mang Emil. Kanina pa siya gumorabells!)”

“Baliw! Sige na, Buhbye!”

Hindi ko na hinintay ang sagot niya at inend call ko na. Naglakad naman na ko papunta dun sa entrance ng moa. Dun ako susunduin eh. Matic na! Weird ba sa entrance? Eh ganun eh! XD

Pagpunta ko naman dun, Saktong sakto naman na padating yung kotse namin. Kaya hindi na ko nagantay. Nung nasa harapan ko na tinignan ko muna yung windows para manigurado. Mamaya hindi pala toh si Mang Emil eh.