Miras Katili

Kitabın giriş bölümüdür. Diğer bölüm kızın kendi ağzından yani birinci ağızdan anlatılacaktır.
__________________________

Kızın gözündeki ağırlık gittikçe artıyordu fakat kızın yapacak hiçbirşeyi yoktu. Gözleriyle birlikte hissizleşen bacaklarının üzerinde daha fazla duramayarak yere yığıldı ve gözleri artık savaşı kaybetmişti. Daha fazla direnemeyen gözleri kararırken duyduğu şey sadece ayak seslerinden ibaretti ama artık onu da duyamıyordu. Vücudu ve duyuları tamamen hissizleşmişti. Heryer kapkaranlıktı onun için ve bundan sonrada hep karanlık kalacaktı. Çünkü o artık bir katilin elindeydi..
~~
Soğuk zeminin teninde bıraktığı acı hisle gözlerini zorlayarak açmaya çalıştı ama olmuyordu, yapamıyordu. Soğuktan uyuşmuş, hissizleşmiş olan ellerini gözlerine götürdü ve ağrısını almak istercesine gözlerini ovuşturdu ve göz kapaklarını birbirinden ayırarak bulunduğu yerin neresi olduğunu anlamaya çalıştı.
Duyduğu kapı gıcırtısı ile bakışlarını yeni gördüğü kapıya yöneltti. İçeriye giren kaslı iri yarı badigart gibi olan orta yaşlı adam kucağında bir kız taşıyordu. Adam kucağındaki baygın kızı yere bırakarak dışarıya yöneldi. Kız kapıyı kapatıp gideceğini sanıyorken adam kapıda yine belirdi ve bu sefer kucağında başka bir kız vardı ve o da baygındı.
Kızın kaşları iyice çatıltı ve korkarak ta olsa aklını kemiren ilk soruyu sordu.
"Bize ne yapacaksınız?" Kızın sesi titremişti. Ürkekçe sorduğu soruyla adam bakışlarını kıza çevirdi ve bu kızın daha çok ürkmesine sebep oldu. Bu durumdan nefret ediyordu. Aciz, birilerine muhtaç ve korkak bir kız olmak hiç ona göre değildi.
Kız kendine çektiği dizlerini kollarıyla sıkıca kavrarken kendine gelen deli cesaretiyle ayağa kalktı ve adama bağırarak tekrar sordu.
"Bize ne yapacaksınız dedim! Bizi neden kaçırdınız!" Var gücüyle bağıran kızın bir an boğazı yansada bu hoşuna gitmişti. O aciz olmayı sevmiyordu.
Baygın olan iki kız, kızın bağırışıyla kendilerine gelirlerken, kızın kendine gelen güvenini yerle bir eden o cümleyi duydu. Üç kızda bakışlarını sesin geldiği yöne çevirdi ve o korkunç ses tınısıyla karışan keskin mavi gözlerle karşılaştı. İşte hayatlarını mahveden oydu. O kötü ve karanlıktı.
"Siz artık benim kızlarımsınız, uslu durun ve dediğimi yapın, artık hayatlarınız benim elimde."