D-1
ညေနခင္းဘက္ ေျမးအဖိုး ၃ေယာက္ အိမ္မွာ ပ်င္းတာန႔ဲ လမ္းေလ်ွာက္ထြက္လာသည္။ ဘယ္ဘက္မွာ စစ္ေကြၽး ေလးကို တြဲ ၿပီး ညာဘက္မွာ က်င္းရီ ေလးကို တြဲလို႔။ စစ ေလ်ွာက္ျခင္းေတာ့ ဟုတ္ေနတာဘဲ။ ျပႆနာ က ဘယ္မွာ စလည္း ဆိုေတာ့ အလွစိုက္ထားတ့ဲ ပန္းပင္ေတြကို ေတြ႕ ၿပီး ညီအစ္ကို ၂ေယာက္ တြဲထားတ့ဲ လက္ေတြကို ျဖဳတ္ၿပီး ေျပးသြားသည္။
ခ်ီရန္ - စစ္ေကြၽး ၊ က်င္းရီ ေခ်ာ္လဲမယ္။
က်င္းရီ - စစ္ေကြၽး ငါ ဒီပန္းလိုခ်င္တယ္။
စစ္ေကြၽး - ငါ ခူးေပးမယ္ က်င္းရီ။
စစ္ေကြၽးတစ္ေယာက္ ပန္းခူးတာ မရလို႔ အားန႔ဲ ဆြဲလိုက္တာ အပင္လိုက္ႀကီး ပါလာေရာ။ေဘးနားက ပန္းမခူးရဆိုတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ ႀကီးက မ်က္နွာငယ္ေလးန႔ဲေပါ့။ ထိုအခ်င္းအရာကို ၾကည့္ၿပီး လန္ခ်ီရန္ မ်က္လံုးျပဴးသြားသည္။
*ေဟ့ ဟိုကေလးေတြ ဟာ သြားပါၿပီ။ မင္းတို႔ ဘယ္လို လုပ္တာလဲ ကြ။ ဒီပန္းပင္ေတြက ဘယ္သူပိုင္တယ္ ထင္လဲ။*
က်င္းရီ - ကြၽန္ေတာ့္ ပါးပါး ပိုင္တာ။
က်င္းရီ စကားကို စစ္ေကြၽးကလည္း ေခါင္းၿငိမ့္ၿပီး ေထာက္ခံသည္။
*ဘာကြ။ မင္းတို႔ကမ်ား ရာရာစစ ဒီပိုင္ရွင္က လူပ်ိဳႀကီးကြ။*
က်င္းရီ - လူပ်ိဳႀကီး ဆိုေတာ့ စစ္ေကြၽး ငါတို႔ ဖိုးဖိုးလိုေပါ့။
စစ္ေကြၽး - အင္း ဒါဆို ဒီပန္းပင္က ငါတို႔ ဖိုးဖိုး ပိုင္တာဘဲ။ ဘာမွ မျဖစ္ဘူး က်င္းရီ။ ခူးလို႔ရတယ္။
က်င္းရီ - ဒါဆို ငါတို႔ ထပ္ခူးရေအာင္။
စစ္ေကြၽး - ေကာင္းၿပီ
သူတို႔ေရွ႕က ၀န္ထမ္းကို မရွိသလို သေဘာထားၿပီး ပန္းေတြ ခူးပစ္လိုက္ၾကသည္။ ၀န္ထမ္းေလးမွာ အစက ေၾကာင္ၾကည့္ေနၿပီး ေနာက္မွ သတိ၀င္လာၿပီး လိုက္ဖမ္းပါေလေရာ္။ မိသြားတ့ဲ အခ်ိန္ က်မွ ဥယ်ာဥ္ထဲမွာ ဘာပန္းမွ မရွိေတာ့ၿပီ။ ထိုအခါမွ လန္ခ်ီရန္ လည္း အျမန္ေျပးလာၿပီး ညီအစ္ကို နွစ္ေယာက္ အစား ေတာင္းပန္ၿပီး ပန္းမ်ိဳးေစ့ေတြ ျပန္လွဴေပးခ့ဲရသည္။ ေတာ္ေတာ္ဆိုးတ့ဲ ညီအစ္ကို။
YOU ARE READING
အတိတ္ဘ၀က ခ်စ္ရသူ {Season 1}{Completed}
Fanfictionႏွစ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ဘ၀ေတြ ဘယ္ေလာက္ျခားျခား မင္းက ကိုယ့္ရ႕ဲ အရွင္သခင္ဘဲ ေ၀့ရင္း။ အရင္ဘ၀မွာ မင္းကို မကာကြယ္နိုင္ခ့ဲေပမယ့္ ဒီဘ၀မွာ မင္းကို အစြမ္းကုန္ ငါကာကြယ္ေပးသြားမယ္။ ၂၁ ရာစု အတိုင္းေလး ေရးသြားပါမယ္။ အတိတ္ဘ၀ေလးက...