Bir gün ölmeye hazır hayatımdan beni bileğimden çekip kurtaran bir kızla tanıştım.
Dibe vurmak üzereyken benimle birlikten o dipten kurtulmaya çalışıyordu. Yüzünde eksik olmayan gülücük, ruhunun etrafına gezegenler dizilmişti.
Her bir gülüşünde yen...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🕉
9. RENK: "BOŞ BİR KALBİ AYDINLATIRKEN YANIP SÖNEN SARI LAMBA"
Arada sırada rüya gören birine göre bu gece ki gördüğüm rüya beni derinden etkilemişti. Öyle ki büyük bir apartmanın üzerine çıkıyor ilk ben atlıyorum benim arkamdan ise Rose. Düşerken ise uyanıyorum.
Bu rüya benim bilinç altıma nereden yattı inanın bilmiyorum. Tek bildiğim şey sabah korku dolu bir şekilde gözlerimi açmama ve mısır gevreğimi kaşıklarken boş boş duvar bakıp düşünmem.
Annem "Evan iyi misin?" diye sorduğunda mısır gevreğinden bir kaşık alıp ağzıma hiç bakmadan tıktım ve boş boş "İyiyim." Dedim.
"Emin misin?"
Hala intihar edeceğimi düşünüyor!
"Evet."
"Bugün bir işin var mı?"
"Bilmiyorum."
Bilmiyordum çünkü işim bir anda çıkıyordu. Bir anda Rose ile buluşuyor bir anda herhangi bir yere gidiyorduk.
"Bugün fazla asabisin." Omuz silkip yemeye devam ettim.
Eğer bir gün anneniz sizin öleceğinizden korkuyorsa ona devamlı gülümseyerek bakmayın. Neden biliyor musunuz? Bu zaten ölecek oğlunun verdiği acı dışında umutta veriyordu. Sonum belirli olduğu için buna gerek yok olduğunu düşünüyorum.
Annem konu açmaya uğraş gösterdi. "Destek gurubuna hala gitmeyi düşünmüyor musun?"
"Gitmek istemiyorum." Dedim.
Annem "Seni zorlamayacağım." Dediğinde sahtece gülümseyip bir kaşık daha aldım ve en sonunda daha devam edemeyeceğimi anlayıp siyah kaseyi masaya bıraktım.
"Mike? Onunla görüşmüyor musun?"
"Fırsat buldukça."
"O çok tatlı bir çocuk."
"Ahh..." dedim yüzümü buruşturarak.
"Rose'da öyle." Dediğinde ise yüzümü buruşturdum.
"Ahh!"
Annem bu halime güldü. "O çok güzel bir kız."
"Anne!"
"Tamam, tamam sustum." Elimi anlıma dayayıp gözlerim kapalı bir şekilde alnımı sıvazladım. Sonra annem bir şeyler daha dedi ama onu önemsemedim hatta buraları atlamaktan büyük bir neşe duyuyorum. Bazen fazlasıyla boşboğaz olup anne ve oğul sohbet edeceğimizi düşünüyordu. Tamam bunu zorlada olsa gerçekleştirebiliyorduk ama bir düşünsenize devamlı imalı bakışlar ve Rose hakkında fazlasıyla iltifat ettiği için –en az 10 defa güzelliğinden ve neşesinden bahsetmesinden bu kanıya vardım- oldukça fazla sıkılıyordum ve yine siz siz olun eğer ölecek bir durumdaysanız tanıştığınız ya da arkadaş olduğunuz bir kızı annenize göstermekten ya da söylemekten çekinin. Anneniz bunu da bir umut ne yazık ki!- sanabilir ve kendi dünyasında, hastalıklı sizin için sevinebilir.
