#For Zawgyi
မမျပန္လာတဲ့ေန႔ကတည္းက မမသြားခ်င္ရာကို ကားေမာင္းပို႔ေနရသျဖင့္ သူ ဆိုင္ကိုမေရာက္တာ ႏွစ္ရက္ေလာက္ရွိၿပီ ။ ဒီေန႔ေတာ့ သြားမွရမည္ ။
ဆိုင္ေရာက္လို႔ကေတာ့ ႏွစ္ရက္ေလာက္ ဆိုင္ကို ပစ္ထားသည့္အမႈႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ဗညား၏ သေဟာက္သဟဲျပဳမႈကို ခံရေပဦးမည္မွာမလြဲ ။
အင္း...ဒီေကာင္ႀကီး ႀကိဳက္တတ္တဲ့ မုန္႔ေလး ဘာေလး ဝယ္သြားဦးမွပါ ။ အေတြးနဲ႔အတူျပံဳးရင္း အဝတ္လဲဖို႔ ဗီ႐ိုတံခါးကိုဖြင့္မိေတာ့.....။
အက်ႌေလး.......။ တိတိက်က်ေျပာရရင္ သူမဝတ္ျဖစ္လိုက္တဲ့ ေဒါက္တာ ဆက္ေစဓနရဲ႕ အက်ႌေလး ။
တစ္ခါသာဆံုဖူးတဲ့လူရဲ႕ အက်ႌေလးကို ျမင္လိုက္ရံုနဲ႔ ရင္ထဲမွာ ေႏြးခနဲျဖစ္သြားတာမ်ိဳးႀကီးကေတာ့ မျဖစ္သင့္ဘူး မဟုတ္လား ။
သူေၾကာက္သည္ ။ ေတာ္ေတာ္ကို ေၾကာက္ပါသည္ ။ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ သူ႔ကိုယ္သူ ဘာဆိုတာ ရိပ္မိၿပီးကတည္းက တစ္ေန႔ဒီလို အေျခအေန အခ်ိန္အခါမ်ိဳး ေရာက္လာမွာကို သူ ေၾကာက္ေနခဲ့တာပါ ။
မျဖစ္ဘူး....မျဖစ္ဘူး.....။ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ ခၽြန္းအုပ္မွ ျဖစ္မွာ ။ ေခါင္းကို ခါယမ္းရင္း အေတြးေတြကို ရပ္တန္႔ပစ္ရသည္ ။
သူ ဆိုင္ထဲဝင္လာတာျမင္ေတာ့ ေကာင္တာမွာ ထိုင္ေနတဲ့ ဗညားက
" အံမယ္ ေပၚလာေတာ္မူေသးတယ္ေနာ္ ဖိုးထင္ "
" မင္းကလည္းကြာ ႏွစ္ရက္တည္း မလာတာကို "
" ဖုန္းေတာင္ လွမ္းဆက္ေဖာ္မရလို႔ ေျပာေနတာေဟ့ေရာင္ "
" ငါ့မမျပန္လာမယ္လို႔ ေျပာထားၿပီးသားဆိုေတာ့ ငါဖုန္းမဆက္လည္း မင္းသိမယ္ ထင္လို႔ေလကြာ "
" ေအာင္မာ ငါ့အျပစ္ေတာင္ ျဖစ္ေတာ့မယ္ ေျပာပံုက "
" စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ကြာ ၊ ငါ မင္းအႀကိဳက္ cheese cake ဝယ္လာတယ္ေလ ဟီးဟီးး "
" ဒါျဖင့္ ေပး ၊ စားမယ္ "
သူႏွင့္သူ႔သူငယ္ခ်င္း ဗညားဆိုတာ ဒီလိုပဲ ။ ဘယ္သူကမွ ၾကာၾကာစိတ္မဆိုးတတ္ ။ ကိုးတန္းေက်ာင္းသားဘဝကတည္းက အတြဲညီခဲ့တဲ့ သူ႔ရဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာ ရင္ဖြင့္ေဖာ္သူငယ္ခ်င္း ။
BẠN ĐANG ĐỌC
လမင်းမျှော်သူ ( လမင္းေမွ်ာ္သူ ) Completed
Lãng mạn#For Zawgyi ဤဇာတ္လမ္းသည္ စာေရးသူ၏ စိတ္ကူးယဥ္သက္သက္မွ်သာ ျဖစ္ပါေသာေၾကာင့္ တစ္စံုတရာ တိုက္ဆိုင္မႈရွိပါက နားလည္ေပးၾကပါရန္ႏွင့္ အေၾကာင္းအရာ လြဲေခ်ာ္မႈမ်ား ရွိခဲ့လွ်င္လည္း စာေရးသူ၏ အားနည္းခ်က္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စာဖတ္သူတို႔မွ ျဖည့္စြက္ေတြးေပးရင္း ခြင့္လႊတ္ေပ...
