#For Zawgyi
မ်က္ႏွာေပၚက်လာတဲ့ အလင္းေရာင္ခပ္စူးစူးေၾကာင့္ မွိတ္ထားတဲ့ မ်က္လံုးေတြကို အားတင္းၿပီး ဖြင့္ၾကည့္မိသည္ ။
သူ ဘယ္ေရာက္ေနတာပါလိမ့္ ။ အိပ္ခ်င္မူးတူးႏွင့္မို႔ လက္ရွိအေျခအေနကို ရုတ္တရက္ စဥ္းစားမရ ။ ပတ္ဝန္းက်င္ကို အကဲခတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အိပ္ခ်င္လက္စ,စိတ္ေတြေပ်ာက္ကာ မ်က္လံုးအစံုက ျပဴးက်ယ္သြားေတာ့သည္ ။
ဒါ အကိုနဲ႔သူနဲ႔ရဲ႕ အိပ္ခန္းပဲ ။ မေန႔က မဂၤလာဆြမ္းေကၽြးၿပီးေတာ့ ညက.....ညက....။ ဟာ... မဂၤလာဦးညႀကီးမွာ သူ အိပ္ေပ်ာ္သြားတာလား ။ ညတုန္းက အကိုနဲ႔တူတူ ေကာင္းကင္ႀကီးကို ေမာ့ၾကည့္ရင္း ဝိုင္ေသာက္ၾကေသးသည္ေလ ။ ၿပီးေတာ့ စကားေတြလည္း အမ်ားႀကီးေျပာျဖစ္ၾကသည္ ။
ေနာက္ေတာ့... ေနာက္ေတာ့...အားးး!!! သူ အိပ္ေပ်ာ္သြားတာထင္သည္ ။ အဲ့ဒီေနာက္ပိုင္း ဘာကိုမွစဥ္းစားမရေတာ့ေခ် ။
ဟာကြာ... မဂၤလာဦးညႀကီးမွာ အိပ္ေပ်ာ္သြားရတယ္လို႔ ။ အခုလက္ရွိ ကုတင္ထက္ ေစာင္ပံုထဲကေန ႏိုးလာပံုေထာက္ေတာ့ အကိုကပဲ သူ႔ကို ကုတင္ေပၚ တင္ေပးထားတာျဖစ္ရမည္ ။
ဒုကၡပါပဲ ထင္းထင္သာရာ ။ အကို႔ကို အားနာစရာေကာင္းလိုက္တာ ။
အကိုမ်ားစိတ္ဆိုးသြားၿပီလားဆိုတဲ့ စိုးရိမ္စိတ္နဲ႔ အခန္းထဲကို မဝံ့မရဲပတ္ၾကည့္ေပမယ့္လည္း အကို႔အရိပ္အေရာင္ကို မေတြ႕ရ ။
အကိုက တကယ္ႀကီးမ်ား သူ႔ကို စိတ္ဆိုးသြားၿပီလားမသိ ။
ငူငူေငါင္ေငါင္ႏွင့္ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိျဖစ္ေနစဥ္
ေခ်ာက္...
အခန္းတံခါးပြင့္လာသံေၾကာင့္ ကမန္းကတန္းလွည့္ၾကည့္မိေတာ့
" အကို... "
သူ႔ေခၚသံက မဝံ့မရဲႏွင့္ တိမ္ဝင္ေနသည္ ။ အကိုကေတာ့ ဘာမွမထူးျခားသည့္အလား သူ႔ကိုၿပံဳးရယ္ရင္းက
" ကေလးေလး ႏိုးေနၿပီလား "
" ဟုတ္ "
" ဒါဆို မ်က္ႏွာသစ္ သြားတိုက္ လုပ္ေတာ့ ၊ ကိုယ္ breakfast စားဖို႔ ထမင္းေၾကာ္ထားတယ္ ၊ ကေလးအႀကိဳက္ ၾကက္ဥေၾကာ္အႏွစ္မက်က္တက်က္ေလးနဲ႔ "
BẠN ĐANG ĐỌC
လမင်းမျှော်သူ ( လမင္းေမွ်ာ္သူ ) Completed
Lãng mạn#For Zawgyi ဤဇာတ္လမ္းသည္ စာေရးသူ၏ စိတ္ကူးယဥ္သက္သက္မွ်သာ ျဖစ္ပါေသာေၾကာင့္ တစ္စံုတရာ တိုက္ဆိုင္မႈရွိပါက နားလည္ေပးၾကပါရန္ႏွင့္ အေၾကာင္းအရာ လြဲေခ်ာ္မႈမ်ား ရွိခဲ့လွ်င္လည္း စာေရးသူ၏ အားနည္းခ်က္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စာဖတ္သူတို႔မွ ျဖည့္စြက္ေတြးေပးရင္း ခြင့္လႊတ္ေပ...
