De keuze

4

Joost duwt de verstijfde Link opzij en gaat voorzichtig op zijn hurken naast Don zitten. Link komt even later bij zinnen en doet zelf ook nog een stapje naar achter. Hij is bang dat hij met zijn trillende handen meer kwaad dan goed doet. Joost voelt in Dons hals of hij een hartslag kan vinden. Een paar tellen vreest Link dat Don geen hartslag meer heeft, maar dan zucht Joost opgelucht.

"Hij leeft nog," zegt Joost zachtjes. Een enorme druk verdwijnt van Links schouders en zijn handen houden langzaam op met beven. Joost pakt de koptelefoon en probeert hem voorzichtig onder Dons hoofd vandaan te trekken.

"Help eens even," beveelt hij. Link doet meteen wat hem gezegd wordt en gaat ook op zijn hurken zitten. Voorzichtig tilt hij Dons hoofd op en Joost schuift de koptelefoon onder zijn hoofd vandaan.

"Hij is fucking warm, Joost," zegt Link bezorgd.

"Daar kijken we later wel naar. Eerst moeten we hem op zijn bed leggen. Kan jij de deur naar zijn slaapkamer alvast even opendoen?" Link legt Dons hoofd voorzichtig weer neer, staat op en opent de deur van de slaapkamer.

"Pak jij hem onder zijn oksels, dan pak ik zijn benen." Opnieuw doet Link meteen wat er gezegd wordt. Hij pakt Don onder zijn oksels en tilt hem een beetje op. Joost rolt de bureaustoel weg en loopt naar Dons benen.

"Één, twee, let's go," zegt hij en hij tilt Dons benen op. Samen dragen ze hem zijn slaapkamer in. Al die tijd reageert Don niet. Voorzichtig leggen ze hem op zijn bed. Joost drukt op het lichtknopje en de kamer baadt opeens in het licht. Nu hij zo uitgestrekt op zijn bed ligt, lijkt het net alsof hij slaapt. Link gaat op de rand van het bed zitten.

"En nu?" vraagt hij. Joost denkt even na, maar zegt niets.

"Misschien moeten we even kijken of we kunnen uitvinden wat er aan de hand is met hem" oppert Link.
Joost knikt en gaat aan de andere kant van het bed zitten. Eerst schudt hij aan Dons schouders. Als hij zou slapen zou hij nu wel wakker moeten worden, maar hij blijft even slap liggen als daarvoor. Link krijgt een idee en buigt over Don heen. Voorzichtig pakt hij één van de oogleden en schuift het omhoog. Dons pupil wordt kleiner vanwege de enorme hoeveelheid licht die opeens het oog binnenstroomt.

"Dat is goed toch? Als de pupil reageert op licht," zegt hij vragend.

"Ik geloof dat dat betekent dat hij niet in coma ligt, maar gewoon bewusteloos is," zegt Joost

"Oh, dus dat is alvast één positief punt," glimlacht Link. Joost knikt en legt zijn hand op Dons voorhoofd. Meteen trekt hij zijn hand verschrikt terug.

"Jezus, hij is echt heel warm." zegt hij.

"Ja, dat zei ik toch."

"Heeft hij koorts?" vraagt Link vervolgens. Joost legt opnieuw zijn hand op Dons voorhoofd. Hij bijt op zijn lip en schudt zijn hoofd.

"Koorts is volgens mij heet en droog. Don is heet, maar niet droog. Maar ik weet het niet. Ik ben geen dokter,"

"Je weet al meer dan ik," is het antwoordt van Link. Opeens beginnen Links ogen te glinsteren.

"Ik heb een idee," zegt hij. Hij staat op en gebaart Joost om ook op te staan. Joost kijkt nog even of Don wel goed ligt en staat vervolgens op.

                                                                        ☴ 

"Misschien kunnen we zien wat hij vandaag gegeten heeft en zo kunnen we erachter komen of hij iets verkeerds gegeten heeft," legt Link uit als ze in de keuken staan.

"Klinkt logisch," beaamd Joost. Link kijkt in de gootsteen en ziet het bakje waar nog een beetje yoghurt in zit. Joost opent de koelkast en pakt er het enige pak yoghurt dat er staat uit. Hij schroeft de dop van het pak en ruikt aan de yoghurt.

"Ruikt prima," zegt hij vervolgens. Link ruikt aan het bakje en knikt.

"Dit is ook prima." zegt hij vervolgens.
Joost doet de prullenbak open en pakt de verpakking van de magnetronmaaltijd eruit. Snel legt hij het op het aanrecht en doet de prullenbak weer dicht. Link ruikt er voorzichtig aan.

"Het ruikt naar afval, maar verder niets vreemds," zegt hij.
Joost draait de verpakking om en zoekt naar de houdbaarheidsdatum.

"Deze maaltijd is pas over een paar weken over datum," zegt hij.

"En de yoghurt?" vraagt Link.

"Die is ehhh, aha hier staat het, pas over een paar dagen over de datum." antwoordt Joost.

"Hmm, dus het is niet iets wat over de datum is," peinst Link.

Joost onderbreekt hem en zegt: "Hoe weten we zeker dat Don vandaag niets anders heeft gegeten?"

Link kijkt hem met opgetrokken wenkbrauwen aan.

"Denk jij dat Don vandaag iets anders zou hebben gegeten dan?" vraagt hij.

"Nou, nee. Maar het zou toch kunnen?" sputtert Joost tegen. Slechts één blik van Link legt hem het zwijgen op.

"Misschien is hij vergiftigd?" vraagt Joost in een vergeefse poging zijn waardigheid weer een beetje op te krikken.

"Met geurloos gif dat pas na een uur of negen werkt," Links wenkbrauwen blijven in de lucht en Joost zucht.

"Nee,ik bedoel de maaltijd. Hij zal zijn avondeten toch niet zo lang voordat het gebeurde hebben opgegeten?" werpt Joost tegen.

"En hoe komt het gif dan in een vacuüm verpakking?" vraagt Link.

"Eh, ja. Dat weet ik niet," moet Joost zijn verlies nemen.

"Bestaat er überhaupt wel een gif dat pas na een tijdje werkt met deze symptomen?" vraagt Link na even nagedacht te hebben. Joost loopt naar de laptop van Don die op de tafel ligt en klapt hem open.

"Wat ga jij nou doen?" vraagt Link verbaasd. Joost reageert niet, maar vloekt even zachtjes.

"Hij heeft natuurlijk een wachtwoord op dit ding staan," zucht hij.

"Laat mij maar," zegt Link met een grijns. Hij typt wat letters in en drukt op enter. De laptop ontgrendelt.

"Hoe weet jij zijn wachtwoord?" vraagt Joost achterdochtig.

"Dat is toch niet zo moeilijk? Wat zal Don, met een vriendin die Lotte heet en waar hij altijd Dotje forever tegen zegt als hij haar gedag zegt, nou voor wachtwoord hebben?" Joost schiet in de lach. Hij opent Google en typt even snel wat in. Via wat omwegen komt hij op een dokterssite terecht waar hij van alles over gif kan opzoeken. Er staat een zoekbalk met erboven: symptomen.

"De symptomen zijn: gruwelijke pijn, bewusteloosheid en stijging van lichaamstemperatuur," somt Link op. Joost typt het in en drukt op enter. Er verschijnt een kort lijstje. Joost leest hem voor:

"Gif met moeilijke naam. Een paar uur na inname vreselijke pijn bij slachtoffer. Een paar minuten later is het slachtoffer dood. Nog een gif met een moeilijke naam. Meteen na inname, nou laat maar weer, dat is hem toch niet. Volgende: gif met Latijnse naam. Een paar uur na inname vreselijke pijn bij slachtoffer. Opzwellen van ledematen en tenslotte de dood."

"Weet je zeker dat dit alle opties zijn?" vraagt Link. Joost knikt.

"Een vriend van mij is gifdeskundige en die zweert bij deze website," zegt hij.

"Hij kan in ieder geval vast en zeker de namen wel uitspreken." zegt Link verwijtend. Joost glimlacht en klapt de laptop dicht.

"Kom, laten we even kijken bij ons slachtoffer," grinnikt Joost.

Ze wandelen naar de slaapkamer. Daar aangekomen worden de ogen van Joost groot.

"Volgens mij lag zijn rechterarm daarstraks anders." zegt hij.

Of het komt omdat hij de stem van Joost herkent of dat het gewoon toeval is weet niemand, maar op dat moment opent Don zijn ogen.