I'm Your Boy (The Boyz ff)

70 - maybe, I like him

***Hyerim POV***

"kung ganun. Ano ng mangyayari sa national team?"

Isa sa mga katanungan nabuo pagkatapos lumabas ni choi minho sa public at inamin ang tunay na kalagayan nya.

Marami fan girls na nasaktan at nadismaya. They throw hates pero matapang nya sinabi sa interview na handa sya masaktan wag lang ang pamilya nya. Handa sya aksyunan ang mga gagawa ng masasama rumors. Handa sya kasuhan ang mga ito at makipaglaban sa korte.

Huminto na ang bus na sinasakyan ko. Pagkababa ko. Ilang hakbang lang patungo sa school. Tanaw ko na agad ang marami reporters na nakaabang sa labas ng school.

Lahat ng tao ngayon ay nakatingin na kay Sunwoo. Bukambibig na si Sunwoo dahil wala na sila iba kilala makakaligtas sa soccer team representative ng bansa kundi si Sunwoo.

Nadaanan ko na yung mga reporters at nakapasok sa school. Dumiretso ako ng tambayan kung saan sabay-sabay napatingin sakin ang the boyz. Like usual ay binati nila ako. I notice na wala si Sunwoo at Juyeon.

"Absent yung dalawa?" -i asked

"Nandito na sila. Siguro nasa rooftop na naman" -sangyeon

Aalis na sana ako ng...

"May ginawa ka di namin alam. May ginawa ka kaya natuon ang atensyon ng lahat kay sunwoo?' -Eric asked

Nagbalik ako ng tingin sa kanila. They are all serious now.

"Paano kung sa huli di pa rin pumayag si Sunwoo. Buong bansa ang maghe-hate sa kanya" -jacob

"tingin mo ba makakatulong kung prepressurin mo sya?" -younghoon asked

Napayuko ako.

"Sino na prepressure? Ako?!" -Sunwoo

Gulat ako napaangat ng ulo at tumingin sa may pinto kung nasan sya nakatayo with Juyeon.

"Soccer lang yan. Wala dapat ipag-alala" -wika nya

"anong wala? eh di ka naman maglalaro pero yung buong bansa nais ka makita sa laban" -New

"Edi pupunta ako" -sagot nya

We are all shock sa sinabi nya. Pupunta sya?! Ibig sabihin..

"Maglalaro ka na?" -i asked

"Sasama ako pero di ako maglalaro" -he said

"Huh?" -na speechless ako roon

"Ano?! Ba't sumama ka pa kung di ka rin pala maglalaro" -New reacts

"Bakit? Pasalamat nga sila at magpapakita pa ako sa field" -sabi nya

Napakuyom na ako. Nakakainis na yung pinapakita nya ugali. Di sya nagseseryoso. Ginagawa nya laro lang ang mga nangyayari.

"Napakawalang kwenta mo talaga!" -i release my anger

Napatingin sya sa akin pero di natinag ang inis ko. Nagmartsa na ako paalis at umalis sa lugar na iyon. Hindi ako makakatagal doon. Baka kung ano-ano pang sabihin ko dun.

May humawak ng braso ko kaya marahas ko binawi iyon. Pagkatingin ko sa kanya. Hindi pa rin maalis ang inis na nararamdaman ko. Kung marunong lang ako maglaro ng soccer. Ako na lang sana ang sumali at magrepresenta ng bansa. Hindi ko papahiyain ang mga naniniwala sa akin. Pero sadly to say, hindi ako biniyayaan ng talento sa sports.