ENDLESS

nine

Deanna's

"Deanna Wong."

Napalingon ako sa pamilyar na boses na tumawag sakin.

Si Jema.

"Jem-- Jessica, hi" I smile at her.

"Hello, san punta mo?" She asked.

"I'm going to fetch Tabby in her ballet class here at mall, Ikaw sino kasama mo?" I asked her as I look around and it seems that wala siyang kasama.

"Ako lang nagpaalam ako kay Nanay na maglalakad lakad sa Mall para malibang tapos nakita kita na pumasok dito."

Napangiti ako.

"Wanna come with me, Tabby will be glad pag nakita ka niya."

She smile at me at tumango.

Hinawakan ko kamay niya.

Hindi niya ito inalis.

Kaya naman hindi ko na siya binitawan.

Sabay kaming pumunta sa ballet class ng anak namin.

Nang makita kami ng anak namin malayo palang kitang kita ko na ang mga ngiti niya.

Patakbo itong pumunta samin.

"Mom--"

"Mama!" Sigaw niya sabay yakap sakin. Muntikan pa siya madulas na tawagin si Jema na mommy.

"Hi Tita Jessica." Bati nang anak ko kay Jema.

"Hi baby, ganda ganda mo naman sa ballet dress mo." Yumukod ito at pinisil ang mukha ni Tabby.

Naalala ko sobrang hilig talaga ni Jema ang pisilin mga pisngi namin.

Sobra niya panggigilan pisngi ko noon.

Ganun ba yun? Old habits die hard.

"Bakit po kasama ka ni Mama? Tanong ni Tabby

"Nagkita lang kami dito sa Mall anak, aalis din si Tita mamaya maya." Singit ko.

"Ayy." Malungkot na reaksyon niya.

"Pero mamaya pa naman eh, gusto mo maglaro mun tayo." Singit ni Jema

"Nako wag na, magulo yan baka mapagod ka lang." Sabi ko

Gustuhin ko man makasama siya, ayaw ko naman na mapahamak siya.

I would rather love her from a far to live that be with me and it's slowly killing her.

"Ayos lang yun, gusto ko siya samahan maglaro. I don't remember what I am when I was a child, I loss my memory of it and I want Tabby to be my memory of how childhood is." She said.

My heart got shattered when she said those thing.

I smile at her. "Tara, samahan ka namin maging bata."

Sinama ko siya sa isang indoor playground, I make sure na hindi doon mainit at crowded, yun kasi ang bilin ni Nanay ng pinagpaalam ko siya bago kami umalis para hindi siya hanapin.

Tuwang tuwa si Tabby na hinubad ang sapatos at dali daling pumasok para maglaro.

Nakita ko si Jema na nakatingin lang dito.

"Oh bakit ayaw mo ba maglaro."

Umiling ito. "Sinusubukan ko lang alalahanin kung pano maging bata."

"Hey, diba overthinking is bad. Ang pagiging bata kasi hindi yan iniisip, ang pagiging bata ay ang pakiramdam na malaya." I said

Tumigin siya sakin.