Bound By Faith (one direction vampire)

chapter 5

Harry:

'Harry?' Hoor ik de stem van mijn moeder vaag zeggen. 'Harry? Wordt wakker Harry!' Hoor ik iets harder. 'Harry!' Hoor ik nog een keer en mijn ogen schieten open. Pas nu merk ik dat ik heel snel en zwaar adem haal en helemaal bezweet ben. Mijn ogen schieten nu naar die van mijn moeder, ze kijkt me bezorgd aan en ik glimlach om haar gerust te stellen. 'Waar ging het over?' Vraagt ze als ze naast me op de rand van het bed komt zitten. Ik denk even na voordat ik antwoord geef. 'Ik weet het niet, het was heel vaag. Maar...' Ik stop mezelf en kijk naar mijn handen. 'Het is goed Harry, je hoeft het niet te zeggen.' Zegt mijn moeder geruststellend. 'Jawel uhmm, er was een stem. Ja een stem van een meisje, maar ze gilde. Z-ze gilde mijn naam. En ik weet niet het leek alsof ze me nodig had, maar ik kon haar niet vinden.' Zeg ik zacht en kijk mijn moeder aan die met denkende ogen naar mij kijkt. 'Herkende je de stem?' Vraagt ze dan en ik schud mijn hoofd. 'Misschien ga je haar nog leren kennen.' Zegt mijn moeder en glimlacht dan. 'Denk je?' Vraag ik en ze knikt. 'Het kan best zijn dat het een voorspelling was.' Zegt ze en glimlacht weer. Ik frons en kijk weer naar mijn handen. 'Zoiets bestaat toch niet mam?' Zeg ik daarna eb mijn moeder tilt haar schouders op. 'Het is maar net waar je zelf in gelooft Harry.' Stelt ze me gerust en gaat met haar hand door mijn haar. Ik draai mijn hoofd naar de wekker en zie dat het half 10 is, mijn moeder is al aangekleed en ik denk dat ze op het punt stond om met de meiden we te gaan. Elke zaterdag ochtend gaan ze bij iemand anders thuis bakken, een keer ben ik mee geweest maar er was niks aan.
Ik kijk rustig hoe mijn moeder opstaat van het bed en de kamer uit loopt. 'Ik ben over een paar uur terug!' Roept ze van onder aan de trap en dan hoor ik de voordeur dichtslaan. langzaan ga ik rechtop in bed zitten, met mijn handen vrijf ik door mijn ogen en ga ik door mijn krullen die in m'n gezicht hangen. Ik rol over het bed om bij mijn telefoon te komen. Zodra ik hem aan zet krijg ik berichten binnen via app, twitter en facebook. Ik trek een wenkbrouw op en open eerst die op twitter, ik klik op het eerste bericht en de tranen komen in mijn ogen zodra ik het lees.

'Hey fag, wat vind je van deze?'

Staat in het bericht er staat een foto bij, maar ik durf hem niet te openen. Na even met mijn vinger boven de link gehangen hebben open ik hem toch en heb er spijt van zodra de afbeelding duidelijk wordt. Er valt niet eens te beschrijven wat er in staat. (ik ben hier niet goed mee, dus maak er maar iets van sorry.) Ik druk de afbeelding weg en ga naar facebook, iets wat ik beter niet had kunnen doen, want zodra ik mijn account open wordt het overspoeld met haat berichten van mensen die ik helemaal niet ken. Ik lees er een paar, maar zie dan het scherm niet meer door de traen die in mijn ogen zitten. Het zijn allemaal verschrikkelijke haat berichten en ik weet niet een swaar ze het over hebben, mar blijkbaar ben ik een waardeloze fag die beter kan sterven dan dat mensen de zelfde zuurstof als mij in moeten ademen. Ik sluit facebook af en ga naar whatsapp, er is een groep aangemaakt met allemaal vreemde mensen, ik zie dat de enige mensen die ik ken zijn Calum en Luke. Ik kijk naar de berichten in de groep.

Zit de fag in de groep?

Ja is die Harry.

Negeert die?

Wtf is hij dan voor waardeloze fag?

Niet eens reageren!

Hopelijk snijd die zijn polsen door.

Als die er maandag niet is weten we allemaal dat er iets goeds gebeurt is.

Alleen al de gedachten van hem laat me kotzen.

Zolang die maar meer dan 3 meter van me vandaan blijft zodat ik niet besmet kan raken.

Ik lees niet verder dan dat omdat alles nog erger wordt. Ik zit nu folop de huilen op bed, waarom moetzen ze altijd mij hebben? Ik heb Louis nodig, nu. Ik pak mijn telefoon op en zet het internet uit zodat ik geen berichten meer binnen krijgen, dan ga ik naar contacten en bel Louis.

# is Louis en * is Harry.

#met Louis

Louis zijn blije stem klinkt door de telefoon en ik moet alleen maar meer huilen.

*L-louis?

#Harry? Wat is er aan de hand?

*I-ik ik w-weet n-niet w-wat ik ge-gedaan h-heb

Ik kan niet stoppen met huilen en Louis zijn stem is ver weg door de telefoon.

#Harry rustig maar, het komt goed oké? Ik kom naar je toe, binnen een kwartier ben ik bij je!

Louis hangt op en ik ben weer omringt door de stilte van mijn gesnik. Mijn telefoon gata en ik heb een sms, langzaam open ik het bericht en de tranen komen volop terug zodra ik het lees. 'Je internet uitzetten gaat het niet beter maken fag.' Ik gooi mijn telefoon weg naar de andere kant van de kamer en val met mijn gezicht in mijn kussen. De tranen blijven maar komen en ik blijf hier liggen totdat ik iemand door mijn kamer hoor lopen. Langzaam haal ik mijn gezicht uit het kussen om de persoon waar ik van verwacht dat het Louis is aan te kijken. Ik kijk mijn kamer verbaast rond als ik niemand zie. Ik wil terug gaan liggen totdat ik een schaduw op de muur tegenover mijn bed zie. Langzaam sta ik op en loop met mijn hand uitgestoken richting de muur. Ik blijf stokstijf staan als ik warme adem op mijn vingers voel. Ik kijk naar mijn hand die nu aan het trillen is en ik voel elke keer opnieuw de adem er tegen aan komen. Na een keer heel diep adem gehaald te hebben zet ik nog een stap vooruit, mijn vingertoppen raken iets zachts aan, mijn ogen worden groot en ik ga nog een beetje naar voren en raak het 'ding' beter aan. Mijn handpalm gaat eroverheen en ik herken de uitlijningen van een gezicht. Mijn hand stopt met bewegen zodra mijn handpalm over iets heen ligt wat de vorm heeft van een wang heeft. Ik zou liegen als ik zei dat ik m'n hart niet in m'n keel hoor kloppen, het angst persentage in mijn lichaam is heel hoog. Zonder dat ik er bij nadenk gaat mijn duim omlaag over de wang en ik voel lippen onder mijn duim, heel zacht ga ik over de onderlip. Ik stop met alle bewegingen die ik maak en mijn ogen worden als dat mogelijk is nog groter zodra ik een hand bovenop die van mij voel, het is een kleine zachte hand en ik kan voelen dat het die van een meisje is. De voordeur die dichtslaat en voetstappen die de trap op rennen zorgen ervoor dat de hand weggetrokken wordt en het gezicht uit die van mij verdwijnt. Mijn hoofd draait naar de deur opening waar Louis doorheen komt rennen, hij knuffelt me stevig zodra die bij me is en ik knuffel hem net zo stevig terug, maar tijdens de knuffel kan ik niet anders dan naar de plek kijken waar ik net stond en er staat nu een meisje met lange blonden haren en de prachtige blauwen ogen.

-Vote?
-Comment?

-KJG