Bound By Faith (one direction vampire)

Chapter 12

Ik ga op mijn rug liggen en kijk op mijn horloge, het is nu avond in Engeland en ik heb last van een vreselijke jatleg. Ik sluit even m'n ogen en ik merk pas dat ik in slaap gevallen was als ik wakker word van een stekend gevoel op mijn buik. Ik ga rechtop zitten en leg mijn hand op mijn buik. Als ik hem er weer af haal zit hij vol met bloed. Ik kijk naar mijn buik en er zitten allemaal verse sneeen op. de tranen rollen over mijn wangen. Niet door de sneeen, maar door de pijn waar Harry doorheen moet gaan. 'Hou nog even vol Harry, over een paar maanden kan ik je helpen.' Fluister ik en ga weer liggen terwijl ik mijn buik vast hou waar nog steeds nieuwe sneeen gemaakt worden.

Jasmins pov

Een bonkend geluid haalt me uit m'n slaap, als ik mijn ogen open schijnt er fel licht op. 'Jasmin! Maak open! Ik wil douchen!.' Ik kreun bij het harde geluid van Louis zijn stem en ja hij was serieus toen die zei dat die mij komt douchen. Ik gooi mijn benen van het bed af en stromep terwijl ik door mijn ogen wrijf naar de deur. Als ik de deur open gooi krijg ik een breed glimlachende Louis te zien die me zodra de deur open is een knuffel geeft en een kus op mijn voorhoofd. 'Je hebt een half uur, dan wil ik.' Zeg ik chagerijnig in een krakerige ochtend stem. 'Ahw is mijn sleeping beauty chagerijnig?' Vraagt Louis op een plaagerige toon. 'Tomlinson.' Zeg ik waarschuwend en Louis lacht. Hij loopt de badkamer in en zodra de deur dicht is plof ik terug op m'n bed.

Ik ben nu 2 weken in Amerika en Louis en ik zijn in een korte tijd heel close geworden. Dit is grotendeels omdat we bijna alle lessen samen hebben en hij m'n 'wekker' is. Ik heb de meeste van zijn vrienden al ontmoet, ze zijn allemaal best aardig, maar ik hou me niet aan ze op. Er is een persoon wie ik nog niet ontmoet heb, Louis blijft maar praten over zijn beste vriend van hier die ik moet ontmoeten. Ik hoor een deur open gaan en dan het bed naast me inzakken. 'Lou, wat doe je?' VRaag ik op een zeurderige toon. Ik hoor hem een beetje lachen en ik weet dat het niet goed is. Voordat ik mezelf kan verdedigen zit hij op me en is me genadeloos aan het kietelen. 'Nee! Louis! Stop!' Schreeuw ik lachend. Louis stopt en rold lachend van me af. 'Jesus ik vermoord jou nog eens.' Zeg ik en sta dan op. Als ik de badkamer in loop hoor ik Louis lachen. Na een snelle douche doe ik mijn make up en droog ik mijn haren, ik loop de kamer terug in en Louis zit op de bank op zijn telefoon te typen. Snel pak ik mijn tas in en ga dan voor Louis staan. 'Ik ben klaar.' Zeg ik en hij kijkt op en knikt dan. Hij loopt langs me af de gang in, ik trek mijn wenkbrouw op bij Louis' humeur verandering. Ik besluit er niks over te zeggen en het zo te laten.

Door de dag heen kijkt Louis steeds opnieuw naar zijn telefoon en zijn humeur blijft slecht, Hij is stil en als die iets zegt is het kortaf. Ik zit nu in mijn kamer te leren voor een of ander vak waar ik uit ervaring van weet dat ik er niks aan heb. 'Urg!' IK gooi het boek tegen de muur en trap tegen mijn bureau. 'Dit is onmogelijk.' Zeg ik zacht tegen mezelf. Ik pak mijn telefoon van het bed en bel Liam.

Hallo.

Liam hey

Jasim! Hey, hoe is school?

Vreselijk, moeilijk. Ik verveel me, wat doe je?

Ik zit in de auto onderweg naar de stad, misschien wat eten. Over eten, je zorgt wel goed voor jezelf he?

Tuurlijk Liam. Altijd toch. Maar uhm, hoe gaat het met Harry?

Kan beter, hij snijdt nog steeds heel veel en ik heb hem 2 keer mijn bloed moeten geven.

Wordt hij nog steeds in elkaar geslagen?

't spijt me Jasmin maar dat kan ik niet stoppen.

Snap ik, denkje Liam.

Ik zie je snel. Doei.

De lijn gaat dood en ik ben weer allen. Met een zucht plof ik op bed en pak mijn agenda. over 1 week moet ik een opstel inleveren over de geschiedenis van Groot Brittannië, het schrijven is niet moeilijk, totaal niet zelfs, maar we moeten zelf een onderwerp kiezen en dat is wel heel moeilijk. Ik pak mijn laptop en ga naar google. Zonder dat ik er bij nadenk typ ik zijn naam in. Zayn Javadd Malik. Er komt een wikipedia pagina en nog een paar sites, maar ik klik op wikipedia. Er staat zelf een foto bij, of ja een foto van een heel ouderwets schilderij. Je kunt bijna niet zien dt hij het is, maar ik herken hem overal. Ik lees snel over de informatie heen en ga dan naar Word. Ik begin te typen en de worden glijden uit mijn vingers. Alle herinneringen die ik met hem heb staan straks op papier open voor de wereld om het te lezen. Ik gebruik niet mijn eigen naam maar de naam die hij me altijd gaf -Jasmina- .