Bound By Faith (one direction vampire)

Chapter 24

ik sla het open naar de eerste bladzijde en herken mijn eigen handschrift. 'Hey Jasmin?' Vraagt Harry van ergens anders in de kamer. ik stop het boekje in het binnen vak van mijn jas en ga naar Harry toe die ergens achter de boekenrekken is. 'Haz wat is...' begin ik totdat ik zie waar hij naar kijkt. 'Ze lijkt op je.' Zegt Harry zacht. 'Bij dat andere schilderij zag ik het ook al een beetje, maar deze is veel duidelijker.' Zegt Harry zacht. Het is een schilderij van mijzelf, ik zit op een bank met een boek open op m'n schoot, een rode jurk hangt om me heen. Ik was toen gevraagd de schilder aan te kijken en te glimlachen, maar het lukte niet. Ik kijk er met mijn hoofd gedraaid naar buiten, een trieste blik in m'n ogen. 'Klopt.' Zeg ik zacht, niet wetend wat ik anders moet zeggen.

'Harry ik moet je iets vertellen.'

Jasmins pov

Als Harry me niet vragend aangekeken zou hebben had ik niet geloofd dat ik het hard op gezegd had. Het is even stil totdat Harry weer begint. 'Wat moet je zeggen?' Vraagt hij en lijd me zodat we in het midden van de kamer op de grond kunnen gaan zitten. 'Weet je nog die keer in je slaap kamer, toen we het hadden over een déjà vu?' Vraag ik zacht. Harry knikt langzaam en gebaard dat ik door moet gaan. 'Heb je je nooit afgevraagd hoe het kan?' 'Hoe bedoel je het?' Vraagt Harry verward. 'Ik. Hoe ik kan, hoe het kan dat dit alles gebeurd is?' Vraag ik met handgebaren om het duidelijker te maken. 'Ik vraag het me wel af, maar het is niet echt belangrijk toch?' Vraagt Harry en ik haal m'n schouders op. Ik besluit het onderwerp een beetje te veranderen. 'Ik ben dat meisje op het schilderij trouwens.' Zeg ik een beetje lachend. 'Harry kijkt met grote nieuwsgierige ogen op van de grond. 'Awesome.' Zegt hij zacht en ik glimlach. "Dankje dat je niet bang bent nu.." Zeg ik zacht terwijl ik naar de grond kijk. "Waarom zou ik bang moeten zijn?" Vraagt Harry en hij legt zijn hand op m'n been. "Jij hebt niks om bang voor te zijn, ik zou jou nooit pijn doen." Zeg ik leun tegen Harry aan. Hij legt zijn hand voorzichtig op mijn wang en draait m'n hoofd naar hem toe. "Mooi zo." Fluistert hij voordat hij zijn lippen zachtjes tegen die van mij aanduwt.

Je zou zeggen dat het niks speciaals was, gewoon een klein kusje zoals er miljoenen per dag uitgedeeld worden. Maar voor mij was het speciaal, we zijn erna meteen opgestaan en terug gegaan naar de andere. Liam vroeg waarom ik zo aan het glimlachen was maar ik haalde m'n schouders alleen maar op met dezelfde glimlach nog steeds op m'n gezicht en hij is er de rest van de dag niet meer af gegaan.

Heyyy, sorry dit hoofdstuk is heeeel kort, ik weet niet meer wat te doen met dit verhaal. Ik had zo lang niet meer geschreven dat ik niet weet waar dit verhaal nog naartoe moet... Eigen schuld.

Maar als er mensen zijn die een einde willen laat dan asjeblieftttt even weten wat je een mooi einde zou vinden en dan probeer ik het verhaal nog te eindigen. als ik geen ideeën krijg dan denk ik dat ik het verhaal verwijder..

-KJG