MALEFİZ | Yarı Texting

22

"Bir dakika, senin annen sizi terk-"

"Hayır, tuğberk öyle biliyor"

"T-tamam gidelim"

Telefonunu açarak taksi çağırdı ve gideceğimiz yeri söyledi, geldiğimizde etrafa doğru bakındım burası deniz kenarıydı ama uçurum gibiydi.

"Annem, burada öldü.. annemle babam bursaya gidiyorlardı biliyorsun bursa yoluna gidiyormuş kestirme olarak sonra önüne araba çıkmış babmda arabaya çarpmamak için sağa kırmış ve son uçurumdalar babam ölmemiş ama annem.. Bulunamadıda mezarı falan yok."

"Bora.."

Diyerek boynuna sarıldım, gerçekten yaşadığı şeyler üzücüydü. Kardeşine söyleyememesi, annesinin bulunamaması gerçekten üzücüydü boranın yerinde olsam kim bilir ne olurdu?..

"Bora, sen çok güçlü birisisin ama üzülüme kardeşine elbet söyleyeceksin ama bu yaşında değil tabikii de"

"Korkuyorum, tuğberke bişey olup da söyleyemez-"

"Böyle bir şey olmayacak inan bana"

*
Orada biraz zaman geçirdikten sonra mirayı aramıştım.

Ve mirayın yanına gittim, miray ayısı bana hemen anahtarın yerini söylemişti.

Ben geldim dediğimde de 'dolaptan bişeyler giy ve yat zıbar' demişti.

Böyle kankası olmayan da ölsün bir zahmet.

Sabah uyandığımda mirayın bacağı kafamdaydı, onu oraya nasıl yerleştirdiğini sorarsak ters şekilde dönmüştü.

"Miray uyan!"

"Deli danalar gibi bağırıyorsun?!"

Diyerek dönmeye çalıştığında pembe çoraplı ayağı ağzıma giriyordu.

"Defol lan!"

Yataktan aşağıya miray uçarken bende kalkmaya çalışıyordum, Hayırlısı ile bir kalksaydım. "Anne yaa" diye yerden kalkmaya çalışan saf mirayı gördüğümde "Anan öldü"

"Ruhuna el fatiha"

"Miray hafi kalk!"

"Ne ya?!"

"Okula geç kalıyoruz aptalak!"

"Sanem?"

"Sanem yaa? İki saattir ayağın ve senle mücadele ediyorum, ayağın senden daha güçlü çıktı!"

"Ananıı, saat 8 kalk lan kalk"