Knotted Conundrum (Project:Mystery #1) [COMPLETED]

Chapter Twenty-Two: Tale of A Five-Year-Old Girl (Part Two)

Chapter Twenty-Two: Tale of A Five-Year-Old Girl (Part Two)

Mavis' POV
          Isang linggo na ang nakalipas nang kinidnap ako ng Ursula QWERTY.

         Sa isang linggo na nandito ako, nabalitaan ko na nakulong na ang ate na sana ay kikidnapin ako. Nalaman ko ang pangalan niya ay Crystal Matugan at isa din siya sa na-kidnap ng grupo at naging slave nila for the past few years.

           Paano ko nalaman iyon? Kinulit ko lang naman ang kaisa-isang kilala ko sa Ursula QWERTY, Kuya Eric.

           I also had a plan in mind. I don't know why I could think of that at this young age of mine, but I only know I counted how many days I've been prisoned in this pathetic hell.

          I know that I could not say any bad words at a young age, but I have known it since I was three when Mom agreed on Dad for me to come with him to the police station. I heard many of them cussed because of irritation, frustration, and many emotions that they derived just by saying those silly, dilly bad words.

         Hindi na ako nakaupo ngayon sa isang bangkuan. Malaya na akong nakakagalaw dahil tinanggal na nila sa pagkakagapos ang aking mga kamay but I was still prisoned.

        Binibigyan nila ako ng pagkain kahit kaunti. Swerte pa nga ako dahil binibigyan pa nila ako kaysa magutom na lang ako at mamatay.

         Tinanong ko ang isang kasapi ng grupo kung bakit nila ako pinapakain kung puwede naman nila akong pabayaan.

          Sabi niya, mayroon pa raw akong importansya na kakailanganin ng boss niya sa mga plano nito.

          But I have known for long I would be a slave in their organization like they did to Ate Crystal.

          These past few days, there have been clues. First, tinotorture nila ako. They whipped me, slapped me, and torture me as they like.

           Second, they are forcing me to fight other young slaves bare handed and with weapons. Nakakaawa nga lang ang mga nakakalaban ko na mas matanda kaysa akin, nasasaktan sila, nasusugatan sila, 'di tulad ko na sanay nang magkagalos.

           Third, they are forcing me to take meals to their Boss, na nalaman ko na ang codename ay Zex. Don't know why it is weird but yeah, that's the codename.

          And fourth, they put me in a weird white cocoon and put wires on me for me to be electrocuted, putting me into sleep and seeing 

           And speaking of, nakarinig ako nang pagbukas ng pinto. Napalingon tuloy ako sa direksiyon niyon at nakita si Kuya Eric.

           As usual, nakasimangot siya palagi dahil alam niyang kapag sinusundo niya ako para sa training, inaasar ko siya.

           Ngumiti ako. "Hi po." Kumaway ako sa kanya.

           Napabuntong-hininga si Kuya Eric at nilagay ang kanyang mga kamay sa bulsa ng kanyang pantalon. "Tara na. Magsisimula na ang training."

          Tumango ako at tumayo galing sa kinauupuan kong karton at lumapit kay Kuya Eric.

           Hinawakan niya ang aking kamay nang makalapit ako sa kanya at nagsimula na kaming maglakad. Sinarado niya ang pinto kapagpkuwan.

          While we are walking, we are passimg through the nasty, foul smell of the corridor; passing through metal, rusted doors and unpleasant people glaring and looking at me disgustingly like I was a trash that was being lost in some place I'd never been.