War In Love (Lee Min Ho and Suzy Bae)

W.I.L. - number 61. Start of the journey.

Hi guys, Im back! My last update wasn't that right, hahah it contains the last part which supposedly included to this new part but anyway, I 'll just continue where I'd stopped.

Pero nasa ordinaryong mundo na nga ba talaga ako??? Pano kung hindi?

"Guys, asan na kayo??? Magpakita na kayo, please lang! Hindi ko naman kayo sasaktan eh.." nagpatuloy ako sa paglalakad nang makalabas ako sa silid kung saan ako nanggaling. Grabe, ang dilim!!! At malakas ang kutob ko na walang balak magpakita ang mga duwendeng iyon! Naku po! pano nato!!???

"Huh?" napansin ko na napadpad ako sa hagdanang pababa...

"Bababa ba ako ?" it takes a few second bago ako tuluyang makapagdecide.

"Bahala na." Dito ba talaga napadpad si Erry? Bakit mukhang walang tao ang nakatira dito? Patuloy lang ako sa pagbaba sa hagdan.

Nang biglang may malakas na ingay akong narinig mula sa itaas.

"Huh??!" Kinabahan ako nang bigla mapagtanto ko ang mga susunod na mangyayari...

"Masama to!!!" May malaking bagay ang inihulog mula sa taas na nakakasiguro ako na tatama sa akin kapag hindi pa ako bumaba!!!

Sa dali dali kong pagbaba natisod ang isang paa ko kaya naman bigla akong napatilapon sa sahig.

"Arrray ko po..." unti unti kong iniangat ang katawan ko na nakadapa sa sahig.

"Buti nalang at hindi masyadong mataas ang pinagbagsakan ko!!" sabay hinga ko ng malalim bago pa man umupo sa sahig.

"Anu ba to, masyadong maalikabok yung sahig! Ilan taon na bang hindi nalilinisan tong bahay!?" Tinanggal ko yung mga alikabok sa mga kamay ko gamit lang din ang mga kamay ko.

"Umalis kana dito kung ayaw mo ulit masaktan!" Nakakatakot na boses ang aking narinig !

"Sa wakas kinausap niyo rin ako." madilim ang paligid pero nakakasiguro ako na nasa harap ko lamang sila.

"Pinapaalis niyo na ako kagad? Hindi pa nga ako nagpapakilala sa inyo eh!" birong sabi ko. Pero bakit nga ba kasi dito ako napadpad?

"Wala kaming balak kilalanin ang isang tulad mong demonyita!" aba aba ... kanina pa nila ako tinatawag ng ganun !!! Hindi na tama to! Kung alam lang nila... haaist!

"Alam niyo, kung ako tatanungin ayoko rin naman mapadpad sa lugar na to kaso nga lang dito ako napadpad kaya ano magagawa ko? Wala, wala naman di ba?"

"Kaya nga umalis kana!!!" sabi nung nasa bandang kanan ko.

"Hep hep!!! Wag niyo naman ako sigawan noh... Ang lapit niyo lang kaya! Nakakarindi kasi..."

"Wala kaming paki! Alis!!! " tinig sa may likod ko.

So I am sorrounded by them?.. Ah..

"Okay, fine! Pero aalis ako kung sasabihin niyo kung nakita niyo ba talaga ako na napadpad mismo sa loob ng haunted house na to."

"Hindi namin nagugustuhan yang pananalita mo! Alam mo ba na pwede ka namin paslangin ngayon?" Aba aba,,, tinakot ako?

"Sige nga, papano naman?!"

"Kuku, wag muna siya takutin. Paalisin nalang natin siya!"

"Nakakairita kasi siya."

"Alam namin." sige usap lang kayo...

"Guys, tapos na ba kayo mag-usap? Ano bang dapat kong gawin para maniwala kayo na hindi ko kayo sasaktan at para na rin makapag-usap tayo ng mabuti."

"Bakit nakikita mo kami?!"

"Magsabi ka ng totoo!" sabi nung nasa harap.

"Oo nga" ani nung iba !