Harry Potter i magiczne opowieści

30. To niemożliwe

- Wytłumaczysz mi dlaczego jej to zrobiłeś?

- Co zrobiłem i komu? Nie wiem dlaczego wpadasz do mojego gabinetu bez zapowiedzi.

- Mówi ci coś nazwisko Hermiona Granger?

- Myślisz, że jestem głupi. To twoja ulubiona uczennica. Jednak nie wiem co ja mam z nią wspólnego.

- Wiem o waszym romansie. Wiem, że to przez Ciebie ta dziewczyna postanowiła wcześniej skończyć naukę! Wiem, że przez Ciebie ona uciekła. Dlaczego jej to zrobiłeś?

- Bo musiałem. Czego ty nie rozumiesz. Związek ze mną nie przyniósł by jej nic dobrego. Dlaczego miałaby ze mną być? Ma rudego i Pottera. To musiał być nasz koniec. Dobrze, że nie ma jej w szkole. Bo jeśli nie ona by odeszła, to ja bym musiał.

- Dlaczego? Nie wystarczy Ci, że ona Cię kocha? Że ty ją kochasz?

- Nie w naszym przypadku. Musisz zrozumieć, że robię to dla jej dobra. Nie zasłużyła na życie ze mną. Nie praw mi jakiś głupich morałów, zostaw je dla swoich Gryfonów. Przed końcem roku na pewno będą ich jeszcze dużo potrzebowali.

- Severusie, nie wiem dlaczego to robisz. Łamiesz serce i sobie i jej. Żadno z was nie zasłużyło na to. Po prostu nie zasłużyło.

- Daj mi spokój. Nie masz nic ciekawszego do roboty niż zawracanie mi dupy? Daj mi spokój. Ona wyjechała, a ja w końcu mam spokój. Od niej, a teraz od Ciebie.