SAÇMALIK

Bölüm 5

Multimedya Selen ve Deniz. (Deniz abisi arkadaşlar jsjnsnsns.)

.

"Merhaba hocam. Ben Selen'in abisi bugün onu okuldan alma şansım var mı?"

"Müdürden izniniz var mı?"

"Evet hocam."

"Tamam. Selen eşyalarını toplayıp çıkabilirsin."

Ne yaptığını sanıyor bu ya?

"Üzgünüm abiCİM bugünki derslerimiz çok önemli. Ben gelmicem."

"O zaman ben götürürüm kardeşim." Sınıfa girdi ve kolumdan tutup dışarı çekiştirdi. Okuldan çıkana kadar beni sürükledi. Okul bahçesinden çıktığımız anda kolumu ondan kurtardım.

"Ne yaptığını sanıyosun sen ya?! Bi siktir git artık hayatımdan! İstemiyorum seni anlasana! İstemiyoruz seni!" cümlenin sonuna doğru ağlamaya başlamıştım.

"Selen... lütfen böyle yapma. Ben senin ab-"

"Sakın bana yine şu ben senin abinim saçmalıklarıyla gelme. Evet, sen benim abimdin. Din. Artık değilsin. Babamın öldüğü gün bizi annemle bir başımıza bırakıp gittiğinden beri değilsin. İkimizde sensiz bu zamana kadar yaşadık. Bundan sonrada yaşayabiliriz. Seni istemiyoruz. Siktir git artık hayatımızdan anladın mı?! Siktir git!" 

"Sanki ben kaçtığım için kendinle gurur duyuyorum! Siktiğimin karısı yüzünden hepsi! Hani şu teyzem dediğin hep sevdiğin kadın! Babamı bıçakladı o kadın! Beni söylersem tüm suçu benim üstüme atmakla tehtit etti! Sonra tüm bunların benim suçum olduğuna inandırdı beni! Eğer ona engel olsaydım babamın hala yaşıyor olacağına! Küçüktüm, inandım ona. Keşke inanmasaydım. Keşke..." cümlenin sonuna doğru sesi kısılmaya, gözlerinden yaşlar dökülmeye başlamıştı. O an ona baktığımda herşeyi anladım. Onun bir suçu yoktu. Kaçmak istememişti.

"Ben 2 yıl sonra anladım bunu. Sizi aramak için eve geri döndüm. Anahtarım hala duruyordu. Onunla kapıyı açtım. İçeri girdim. Ev bomboştu. Önceden hep beraber mutlu mutlu yaşadığımız villa bomboş ve tozlanmıştı. Orayı öyle görünce maffoldum. 3 yıl boyunca sizi aradım. Yoktunuz. En son pes edip Antalya'ya geldim. Yeni bir hayata başlamak ve herşeyi unutmak istedim. Ama karşıma sen çıktın. Seni görünce şok oldum. Cevap veremedim. Sonra nasıl biri olduğunu anladım. Kendini içkiye vurmuş, her iki kelimesinden biri küfür olan bir kız. O an bunun hepsinin benim suçum olduğunu tekrar fark ettim. Lanet olasıca ben yüzünden hepsi! Özür dilerim. Sadece... belki yine eskisi gibi olabiliriz diye düşünmüştüm." Ağlıyordu. Onu böyle görmek beni üzmüştü. Onu özlemiştim ben.

"Biliyor musun? Ne olursa olsun seni çok seviyorum."

"Bende seni herşeyim."

Birbirimize sarılıp ağladık. Sanırım abim tekrar benimleydi.

"Hadi eve gidelim. Annemle konuşuruz?"

"Tamam Bloom."

"Wow wow wow wow haram!"

"Ne?"

"Küçükken bana Bloom denmesini istemem şu an da istediğim anlamına gelmez." Evet küçükken bana Bloom demelerini istemiştim. Biliyorum çok utanç verici hjsdsjsjahsshdsjhsjgd.

"Banane sen hala benim küçük Bloom'umsun."