High School ✅

6

Het is nu ongeveer twee uur later en sommige hebben al aardig wat drank op. Ik sta nu een beetje om me heen te kijken. Ella en Brandon zijn aan het dansen, door mij. Ze vinden elkaar leuk alleen ze zien het niet echt. 

Als ik verder rondkijk blijft mijn blik hangen bij Liv. Ze zou er zoveel beter uitzien, als ze iets rustiger aan deed. Ze draagt een zwart veel te kort rokje en een roze top met heel veel glitter. Haar make up is veel te heftig en haar hakken veel te hoog. 

Ik heb niet snel vooroordelen over mensen, maar mijn gevoel zegt dat er iets met haar is. Het lijkt een beetje op wat ik bij Noah heb. Ze loopt nu ook richting Noah, die nu al best wat drank opheeft. 

Ze praten wat en beginnen dan te zoenen. Ik draai meteen mijn hoofd weg en probeer niet in lachen uit te barsten. Dit is gewoon te typisch. De cheerleader en de populaire jongen. Kots.

'Hey waarom sta je hier alleen?' hoor ik Joshua die hier blijkbaar ineens staat vragen. Tenminste ik denk dat hij het het is. Als ik me omdraai zie ik inderdaad dat hij het is. 

'Ik was dit feest even aan het observeren.' leg ik hem uit. 

Hij grinnikt en trekt me dan mee. 'Hé, waar gaan we heen?' vraag ik hem. 'Drinken halen.' zegt hij droog. Ik laat me maar mee sleuren, want ik stond toch alleen. 

'Waar is m'n zusje eigenlijk?' vraagt hij als we in de keuken zijn. 'Daar, met Brandon.' zeg ik lachend. Hij duwt een beker in mijn handen en knikt. Hij kijkt rond en laat zijn ogen dan even rusten op Brandon en Ella. Zijn blik kan ik niet zo goed plaatsen.

'Kom mee.' zegt hij dan. Ik volg hem maar, want ja ik ken hier niet echt veel mensen. Hij stopt met lopen als we bij een jongen staan. Volgensmij heet hij Jayden. 'Hey hier is je drinken en dit is Nora.' zegt Joshua knikkend naar mij. 

'Haii, Jayden toch?' zeg ik. 

Hij knikt droog en zegt: 'Ja, dat ben ik.' 

Nadat we een tijdje hebben gepraat zie ik Noah onze kant oplopen. Oh nee, ik probeer meteen weg te lopen. Helaas heeft Joshua dat door en houd me tegen. 'Blijf gewoon.' zeggen zijn ogen. Dus blijf ik staan, maar alleen omdat Jay en Josh erbij staan. 

Ik rol mijn ogen nog naar hem, waar ik een glimlach voor terug krijg. Nu staat Noah bij ons en dan begin ik ineens te lachen. Ze kijken me alle drie verbaasd aan. 

'Leuke lippenstift. Moet je vaker dragen.' weet ik lachend uit te brengen. Jayden en Joshua snappen het nu ook en lachen ook. 

Noah veegt het snel weg en zegt dan tegen mij: 'Ik moet jou spreken.' Ik haal mijn schouders op en vraag waarom. Maar hij heeft al mijn arm gepakt en me weggetrokken van Jayden en Joshua.

'Auw, wat is er nou?' zeg ik als hij mijn arm weer loslaat. 

'Wat doe je hier?' zegt hij. Gaat hij nu zeuren over dat ik hier ben?

Ik kijk hem verbaasd aan en antwoord: 'Josh heeft me uitgenodigd.' Zijn ogen knijpt hij dicht, als ik Josh zijn naam zeg. 

Hij rolt zijn ogen en zegt: 'Waarom ga je zoveel met hun om?' Wat maakt hem dat nu weer uit? 

'Schat wat ben je aan het doen?' Klinkt er ineens een zoete stem naast ons.

Ik grinnik zacht, waardoor Liv me meteen aanvalt. Sorry, maar ik moet steeds denken aan de lippenstift kwestie van net. En om het feit dat ze hem schat noemt.

'En wie ben jij?' zegt ze tegen mij. Arrogant kijkt ze me aan. 

Waarom wist ik dat dit zo zou gaan? Ik rol mijn ogen om de voorspelbaarheid. 'Ik ben Nora. Zou je misschien ergens anders kunnen gaan staan, zodat ik met je schat kan praten.' Onschuldig glimlach ik naar haar. 

Noah grinnikt om mijn antwoord en Liv kijkt me alleen heel bitchy aan. Geen idee hoe ik dat durfde te zeggen, maar er is iets met die meid.

'Byee.' zeg ik nog, omdat ze nog steeds niet weg is. Ze gooit haar haren over haar schouders en loopt dan heupwiegend weg. Hoe erg kan je zijn. 

'Dus waarom boeit jou het met wie ik omga?' zeg ik tegen Noah nu ze weg is. 

'Ga gewoon niet met mijn vrienden om.' antwoord hij kil en loopt dan weg. Als hij denkt dat ik naar hem ga luisteren is hij nog dommer dan ik dacht. 

'Heyy, I'm back.' zeg ik als ik weer bij Joshua en Jayden sta. 

'Wat was dat?' vraagt Jayden. 

'Ja en wat zei je tegen Liv, ze zag er boos uit.' voegt Joshua er nog aan toe. 

'Ze deed irritant dus ik vertelde haar dat ze weg moest gaan.' 

De jongens beginnen te lachen en Jay zegt: 'Ze gaat je nu haten.' 

Ik rol mijn ogen en zeg: 'Doet ze maar, ik mocht haar toch al niet.' Vanuit mijn ooghoek zie ik dat Noah me een vernietigende blik stuurt. Ik geef hem een onschuldige blik terug en trek de jongens mee om te gaan dansen. 

Joshua is drinken gaan halen, maar het duurt wel heel lang. We staan nu echt al te lang te dansen. 'Zullen we gaan zitten?' vraag ik aan Jayden. 

Hij knikt en we lopen naar de bank. Ik plof gelijk neer en zeg: 'M'n voeten zijn dood.' 

Jayden lacht en zegt: 'Eigen schuld jij draagt die schoenen.' 

Ik grinnik en vraag: 'Waar blijft Joshua eigenlijk?' 

'Geen idee, hij is echt al lang weg.' vind hij ook. 

'Noah zei tegen me dat ik niet met jullie moet omgaan.' gooi ik er ineens uit. 

Hij kijkt me verbaasd aan en trekt zijn wenkbrauw op. 'Wacht wat, waarom?' 

Ik haal mijn schouders op en zeg: 'Dat wil ik ook wel weten.' Hij knikt en trekt me weer omhoog aan mijn handen. 'Wat gaan we doen?' vraag ik hem. 'Naar Noah.' antwoord hij terwijl hij al wegloopt. Ik loop snel achter hem aan.

Onderweg naar Noah zie ik Ella en Brandon zoenen. Ik begin te grijnzen en loop dan snel weer door. We zijn al bijna het hele huis doorgelopen, maar nog steeds geen Noah. 

'In de keuken misschien!' schreeuw ik naar Jay. Het is nogal luid hier. Hij knikt en we lopen naar de keuken. Als we de keuken inlopen staan alleen Noah en Joshua daar. Het lijkt of Joshua hem elk moment gaat slaan. Jayden sprint snel naar ze toe en trekt Joshua de keuken uit. 

'Wat was dat, waarom ging hij je slaan?' vraag ik gelijk aan Noah die daar maar een beetje staat voor zich uit te kijken. Hij ziet me nu pas, want hij kijkt me wazig aan. Ik loop naar hem toe en vraag het nog een keer. Ik zwaai met mijn hand voor zijn gezicht, maar nog steeds zegt hij helemaal niks. 

'Ga weg.' is het eerste wat hij zegt. 

'Waarom, wat is er gebeurd?' blijf ik doorvragen. 

Hij gaat op de grond zitten en zegt: 'Niks, ga gewoon weg.' 

Zo makkelijk komt hij niet van me af. Ik ga naast hem zitten en vraag weer waarom. 'Ik kan mijn vrienden niet ook verliezen.' zegt hij heel zacht. Ik zit stil naast hem, want ik heb het gevoel dat hij meer gaat zeggen. 

Dan begint hij ineens te vertellen. Over dat zijn moeder ernstig ziek is en binnenkort kan overlijden. Dat hij al geen vader meer heeft en dadelijk helemaal niemand meer. Ik kijk hem geschokt aan als hij klaar is. Dan besluit ik hem maar een knuffel te geven, want zelfs voor hem vind ik het zielig.