High School ✅

11

Lexi en ik lopen de aula van de school binnen en het ziet er best vet uit. Overal zijn lichtjes, er is drinken, snacks en goede muziek. 'Wie had gedacht dat school leuk kon zijn.' zeg ik lachend tegen Lexi. 

'Wacht maar tot het gala.' zegt Lexi. 'Hoezo, wat voor gala?' vraag ik verbaasd. 'Aan het eind van het schooljaar is er altijd een groot gala.' legt ze uit. 'Als in lange jurken, jongens in pak enz?' vraag ik. 

'Haha ja precies zo. Ik ga daarheen zie je later.' zegt ze nog voor ze wegloopt. Dus loop ik richting Ella, Brandon en Luke. 

'Heyy.' zeg ik als ik bij ze sta. 'Hey Noor, je hebt me niet verteld dat je goed bent in cheerleaden.' zegt ze lachend. 'Dan weet je het nu.' lach ik. Nu pas zie ik dat Brandon zijn arm om Ella heeft.

 'Zijn ze nou een koppel?' fluister ik naar Luke. Hij haalt zijn schouders op en zegt: 'Goeie vraag. Ik heb een idee.' 

'Brandon ga je mee wat drinken halen?' Hij stemt in en ze gaan weg. Ik steek mijn duim nog lachend op naar Luke.

'Hebben jullie nou een relatie?' vraag ik meteen aan Ella. 'Jaa hij heeft me na school eindelijk gevraagd.' zegt El met een big smile. Ik begin te lachen en geef haar een high five. 

'Wat gebeurd er hier?' vraagt Joshua die opeens naast ons staat. 'Niks hoor.' zegt Ella onschuldig. 'Ze heeft een boyfriend!!' roep ik best wel hard. Iets te hard misschien. 

Hij lacht en zegt: 'Brandon.' Ik knik en Ella kijkt hem verbaasd aan. 

'Hoe weet je dat?' 

'Hoe weet je dat niet.' zegt iemand die op mijn rug springt. Hij is alleen te zwaar, waardoor ik neerstort. Het is Jayden, natuurlijk. Hij trekt me lachend omhoog. 'Oeps.' is wat hij zegt. Ik geef hem een duw. 

'Toen jij op mijn rug sprong stortte ik ook niet neer.' zegt hij onschuldig. 'Nou jij bent veel zwaarder.' zeg ik lachend. 'Ja dat komt door alle spieren.' zegt hij vrolijk. Hierdoor barsten El, Josh en ik in lachen uit. Jay steekt zijn tong uit en zegt: 'Kom we gaan dansen.' Josh en ik stemmen in maar ik zie Ella twijfelen. 'Ga maar.' zeg ik tegen Ella voordat ik achter de jongens aanloop. 

'Waar is El?' vraagt Josh als we dansen. 'Waar denk je?' zeg ik lachend. 'Brandon.' zegt Jayden.

'Precies.' zeg ik lachend. Zo dansen, lachen en praten we een tijdje tot mijn voeten weer pijn beginnen te doen. Hakken zijn niet mijn ding. 'Ik ga even wat drinken.' zeg ik tegen de jongens voor ik wegloop. Als ik wat drinken heb gepakt ga ik aan een tafel die aan de zijkant van de aula zijn neergezet zitten. 

Na een paar minuten komt Noah naar me toe lopen. Hij komt tegenover me zitten en ik kijk hem verbaasd aan. 'Ik wilde je wat vragen.' zegt hij. Ik knik, zodat hij verder kan praten. 'Denk je echt dat ik het aan mijn vrienden moet vertellen?' vraagt hij aarzelend. '

Je wilde hier toch niet over praten.' vraag ik weer verbaasd. 'Je hebt gelijk, laat dan maar.' en hij wilt alweer opstaan. Ik kan hem nog net aan zijn arm terugtrekken. 'Nee, wacht zo bedoelde ik het niet.' zeg ik snel. Zuchtend gaat hij weer zitten. 

'Als antwoord op je vraag, ja je moet het ze echt vertellen.' zeg ik dan. 'En waarom denk jij dat?' vraagt hij. 'Ze zullen je helpen en steunen. Dat is wat vrienden doen.' zeg ik met een knipoog voor ik opsta. 'Oh en van mij zal niemand wat horen.' zeg ik nog erachteraan. Hij knikt en zegt zacht: 'Dankje.' Ik grijns en loop weer terug naar Joshua en Jayden. 

Het feestje is zo goed als afgelopen en het was erg leuk. Behalve dan dat ik echt teveel heb gedanst. Ik voel mijn voeten niet eens meer. En ik bedenk me nu dat ik niet met de fiets ben gekomen en dus niet naar huis kan. 

Ella, Joshua en Jayden zijn allemaal al naar huis. Volgensmij is er helemaal niemand meer. Ik loop naar buiten om te kijken of er nog mensen te bekennen zijn. Er staat letterlijk nog 1 auto en volgensmij is het die van Noah, maar ik weet het niet zeker. 

Als ik bij de auto aankom zie ik dat het inderdaad Noah zijn auto is. Maar waar is hij? 'Nora?' hoor ik opeens achter me. Ik schrik me helemaal dood, waardoor ik ook bijna de lucht in spring.

'Noah! Gelukkig ben je hier nog, kan ik alsjeblieft meerijden?' zeg ik als ik me omdraai. Ik wil net beginnen met mijn speech over hoe ik anders dood ga, maar hij stemt al in.

'Waarom niet.' zegt hij en hij stapt de auto in. Snel stap ik ook in. 

'Wanneer ga je het ze vertellen?' vraag ik als Noah de auto start. 

'Geen idee, wanneer het goede moment is.' zegt hij droog. 'Er is nooit een goed moment.' zeg ik.

 'Weet ik, maar bemoei jij je nou maar gewoon met je eigen leven.' antwoord hij. 

'En de sukkel is weer terug.' mompel ik. 

'Deze sukkel is wel de rede dat je thuis komt.' antwoord hij. Oh hij hoorde me. 

'Ja, waarom eigenlijk?' vraag ik. Want daar ben ik wel benieuwd naar. Hij deed er niet eens moeilijk over. 

Hij haalt zijn schouders op en zegt: 'Ik kon je daar toch niet op school achterlaten.' Verbaasd kijk ik hem aan en zeg: 'Waarom niet, ik dacht dat je me haatte?' Nu is hij degene die verbaasd kijkt.

'Waarom zou ik jou haten?' zegt hij terwijl hij de oprit van zijn huis oprijd. We zijn er al. We stappen de auto uit en hij zegt nog: 'Geen enkele jongen kan jou haten.' 

'Wacht wat?' vraag ik verward. Deze jongen kraamt weer eens allemaal onzin uit.

Hij lacht en zegt: 'Je weet zelf ook wel dat je er super goed uitziet.' En toen liep hij zijn huis binnen. Wat zei hij nou net? Noah vertelt mij dat ik er goed uitzie! Wat gebeurd er allemaal. Waarom zegt hij dat? Ik voel mijn wangen rood kleuren, terwijl ik snel naar binnen loop.

In mijn kamer bel ik gelijk Ella. Nu maar hopen dat ze opneemt en nog niet ligt te slapen. Het lijkt eeuwen te duren voor ze opneemt. Dan wordt er eindelijk opgenomen. 

'Ella ik moet je wat vertellen.' zeg ik meteen. Er word niks gezegd dus praat ik maar gewoon verder. 

'Ik ging dus met Noah mee naar huis, want hij was de enige die er nog was. En net voordat hij zijn huis binnen liep vertelde hij dat ik er goed uitzie! Wat is er mis met die jongen?' ratel ik aan een stuk door de telefoon. 

Dan hoor ik iemand lachen, maar het is niet Ella. 'Noah zei dat tegen jou?' vraagt de stem me.

'Jay! Wat doe jij met Ella haar telefoon?' vraag ik meteen. 

'Kon je niet in het begin zeggen dat jij het was!' voeg ik er nog aan toe. 

Dan begint hij weer te lachen. 'Nee ik wilde weten wat je ging zeggen. Oh en Ella is haar telefoon vergeten in de auto.' lacht hij. 

'Je bent verschrikkelijk.' vertel ik hem. 

'Weet ik. En no worries ik zal het tegen niemand zeggen.' zegt hij weer lachend. 'Dat is je geraden! Tot later.' zeg ik. 'Byee Noor.' zegt hij nog steeds lachend. Ik rol lachend mijn ogen en hang op.