High School ✅

16

Raad eens waar ik ben. Op het vliegveld!! Tom kan elk moment aankomen en ik sta te wachten met allebei mijn ouders. Ze moesten per se beide mee. 

'Ik zie hem!' roept mijn moeder vrolijk. Ze is bijna net zo enthousiast, als ik. Ik kijk waar ze naar wijst en zie hem ook. Eerst zwaai ik, zodat hij me ziet en dan ren ik erheen. 

'Tommie!!' roep ik blij als ik in zijn armen spring. Alleen was ik even vergeten dat hij te slap is en dus valt hij om. 

'Heeyy, ik heb je gemist.' lacht hij als we op de vloer liggen. Hij staat op en trekt me omhoog. 

'Ik jou ook!' zeg ik en ik trek hem in een knuffel waar hij niet van omvalt. Ondertussen staan mijn ouders blijkbaar achter me, want ze beginnen Tom vrolijk te groeten. Hij geeft mijn moeder een knuffel en mijn vader een of andere vreemde handdruk. 

'Sinds wanneer doen jullie dat?' vraag ik verward aan ze. Zijn ze ineens beste vrienden ofzo?

 'Altijd al Noortje.' zegt mijn vader. 

Ik kijk mijn moeder aan, maar die haalt haar schouders op. 'Oké let's go!' roep ik dan maar. 

Tom en ik zijn nu op de logeerkamer. De kamer waar hij slaapt dus. Er staat een bank daar, dus daar zitten we nu. Er is al veel bijgepraat. We hebben het gehad over cheerleaden, Noah en Josh, zijn vrienden, m'n school, zijn school en nog veel meer. We zitten ook echt al drie uur op die bank. 

'Owh ja, we gaan trouwens maandag naar het feest van Lexi.' vertel ik nog. 

'Lexi is van cheerleaden toch?' vraagt Tom verward. We moeten allebei even wennen aan het feit dat ik ineens andere vrienden heb.

'Haha ja, die ja.' zeg ik lachend. 

'En hoe gaat het met je eerste vriendin? Wanneer ga ik haar meeten?' voeg ik er nog aan toe. 

In plaats van dat hij antwoord geeft slaat hij me. 'Eeyy, waar was dat voor?' vraag ik lachend. 

'Die kreeg je nog, van laatst aan de telefoon over 'mijn eerste vriendin.'' zegt hij terwijl hij haakjes maakt bij dat woord. Ik steek mijn tong uit en vraag het nog een keer.

'Hoe gaat het dan met haar en wanneer ga ik haar meeten?' Hij glimlacht. 

'Goed, maar als jij haar gaat meeten dan niet meer.' Ik duw hem en roep: 'Nou!!' Dan barsten we allebei in lachen uit.

Het is vrijdagavond en ik ben alleen thuis. Mijn ouders zijn weg met Tom. Ja ze wilden hem laten zien waar ze repeteerde enzo. Dus ik ben thuisgebleven en zit nu een beetje door Netflix te scrollen. Tot de deurbel gaat. Ik spring op een loop erheen. 

'Noah? Wat doe je hier?' zeg ik als ik de deur open. Sinds gisteravond heb ik hem niet meer gesproken. En nu staat hij hier ineens!? 

'Mag ik binnenkomen?' vraagt hij ongemakkelijk. Ik knik maar en loop naar de woonkamer.

'Dus?' vraag ik als we op de bank zitten. Er hangt nogal een ongemakkelijke sfeer hier.

'Dus gisteren.' zegt Noah. 'Ja ehh, hoe is het met je moeder?' vraag ik zenuwachtig. 

Over die zoen wil ik echt niet praten. 'Al wat beter. Ben je trouwens alleen?' vraagt hij terwijl hij dichter naar me toe schuift. Ik schuif meteen de andere kant op. 

'Ja, mijn ouders zijn met Tom naar het theater waar ze repeteren enzo.' 

Hij knikt en zegt: 'Wat was jij aan het doen dan?' 

'Een leuke film aan het zoeken.' antwoord ik droog. 'Ik weet wel een leuke.' zegt hij. En voor ik wat kan zeggen heeft hij de afstandbediening al gepakt en een random film aangeklikt. 'Wie zei dat je mocht blijven?' zeg ik. 

Hij lacht en zegt: 'Je ogen.' Ik rol mijn ogen en zeg maar niks meer.

'Wat is dit voor film?' vraag ik na een tijdje. 

'Horror.' zegt Noah grijnzend. Kan iemand die grijns van zijn gezicht slaan?

'Kan je zeker niet tegen?' zegt hij nog. 

'Pff echt wel.' zeg ik zo geloofwaardig mogelijk. Want ja wie kan er nou tegen horror. Ik niet, ik haat het zelfs. 

'Tuurlijk.' zegt hij lachend. Een paar minuten later wordt het steeds enger. Ik zeg dat ik even wat drinken ga pakken en loop naar de keuken. Eindelijk weg van die film. Als ik twee glazen cola heb ingeschonken blijf ik nog even in de keuken. Ik pak mijn telefoon, maar laat hem dan vallen. Dus buk ik om hem op te rapen. Als ik me omdraai schrik ik me helemaal kapot. Noah staat daar ineens. 

Hij grinnikt en zegt: 'Het duurt wel lang.' 

Ik glimlach nep en zeg: 'Ja net als die film.' 

Hij zet een stap naar voren, waardoor hij veel te dichtbij staat. 'Je vond het toch niet eng.' 

Snel zet ik een stap naar achteren. Noah zet weer een stap naar voren. 'Waarom doe je dat?'

Weer zet ik een stap naar achteren en haal onschuldig mijn schouders op. 'Waar heb je het over?' 

Hij kijkt me vreemd aan en zet weer een stap naar voren, dus ik weer een naar achteren. 'Dat.' zegt hij dan. Zenuwachtig blijf ik stilstaan, niet wetende wat te zeggen. '

Wat als ik je nu weer zoen?' fluistert hij zacht. Nog steeds zeg ik niks. Dan gaat mijn telefoon af. Gelukkig, gered!! Snel pak ik mijn telefoon en neem op.

Als ik ophang zeg ik tegen Noah: 'Je moet gaan.' 

Hij haalt zijn schouders op en zegt: 'Oké, tot later.' Dan loopt hij het huis uit. Pff, wat gebeurde er nou net? Mijn ouders komen trouwens niet naar huis, ze belden om te zeggen dat het nog wel even ging duren. 

Ik besluit Jayden maar te bellen. Ik vraag hem of hij kan komen en hij zegt dat hij er meteen aankomt. Hij is ook de enige die dit weet, dusja gelukkig komt hij.