High School ✅

2

We zijn er! De reis hierheen was langer dan mijn toekomst, maar we zijn er. We hebben net onze koffers opgehaald en wachten nu buiten op een taxi. Ik besluit Tom maar te bellen, want we moeten toch wachten op die taxi. Hij gaat een paar keer over en dan springt hij op de voice mail. Jammer, hij belt me hopelijk snel terug. 

'Daar komt onze taxi.' zegt mijn vader ineens. Dat ging best snel. Ik loop achter mijn ouders aan naar de taxi en we dumpen onze koffers erin. 

Precies als we allemaal zitten en de taxi begint te rijden, gaat mijn telefoon. Het is Tom. 'Hey, hoe is ie daar?' klinkt zijn stem door de telefoon. 'Wel oke. We zitten nu in een taxi naar ons nieuwe huis.' antwoord ik. 'En jij, waar ben jij?' voeg ik er nog aan toe. 'Hoezo?' vraagt hij lachend. 'Ik hoor stemmen.' zeg ik. 'Ja klopt, ik ben met wat vrienden.' antwoord hij. Ik lach en zeg: 'Is Mila er ook bij?' Het is even stil maar dan hoor ik: 'Ja.' 

'Haha veel plezier dan, we bellen morgen wel verder.' zeg ik tegen Tom. 'Is goed, je kan me altijd bellen. Doeii!' zegt hij. Ik glimlach en hang op. Ik kijk om me heen en zie dat we stoppen. 'We zijn er!' zegt mijn moeder vrolijk. We stappen allemaal uit en mijn vader betaalt de taxi. Dan zie ik een huis voor ons. 'Wow.' komt er uit mijn mond. 

Het is echt een groot huis. Ik kijk de straat door en zie alleen maar van dit soort huizen. Hebben we ineens de loterij gewonnen of wat is er aan de hand?

We lopen naar binnen en ik moet toegeven dat het echt heel mooi is. De keuken is echt reusachtig. Het hele huis trouwens. Het heeft ook een bar en zo'n Amerikaanse koelkast. Ik dump mijn spullen en ga naar boven. Ik ben benieuwd naar de slaapkamers. 

Als ik boven ben open ik de eerste deur voor me en wow. Het is echt een grote kamer. En het beste van alles, is de grote inloopkast. Zo vet deze kamer ga ik claimen. 'Mam, Pap ik heb mijn kamer gevonden.' zeg ik terwijl ik de trap af storm. Onderweg struikel ik al bijna naar beneden, maar ik herpak mezelf. 

Ze lachen om mijn plotselinge enthousiasme en vinden het prima. Voordeel van enigs kind zijn.  'Wanneer komt de verhuiswagen eigenlijk?' vraag ik aan ze. 'Vanavond.' antwoord mijn vader. Dat wordt nog de hele dag wachten. Ik besluit me eerst maar eens om te kleden en dan ga ik Tom weer bellen. 

Ik bel Tom en hij gaat een paar keer over. Dan word er opgenomen en zeg ik: 'Heyy Tommie, ben je thuis?' Het blijft stil aan de andere kant van de lijn. 'Hallo?' zeg ik vragend. Nog steeds geen antwoord. Ik kijk of hij wel echt heeft opgenomen. Ja, misschien is de verbinding slecht ofzo. 

Het zal wel hij belt me wel terug. Ik hang op. Wat moet ik nu weer gaan doen? Bijna al mijn spullen zitten in de verhuiswagen. 

Nadat ik een tijdje op mijn telefoon heb gezeten, gaat de deurbel. Ik hoor mijn ouders de deur openen, maar ik blijf gewoon aan de bar zitten. Ik vraag ze zo wel wie het was. Dan gaat de deur van de gang open en kijk ik op. Ik zie mijn ouders en een vrouw binnenlopen. De vrouw ziet er vriendelijk uit. 

Ze heeft blond haar dat opgestoken is en draagt een kleurrijke outfit. Dan zie ik pas de jongen die erachteraan slentert. Hij ziet er wat minder vrolijk uit en dat is nog een understatement. De kleding die hij draagt is zwart. Zwarte broek, zwart t-shirt en een zwart jasje. Zijn net zo donkere haar zit in model en zijn knalblauwe ogen kijken mij aan. Ik draai mijn hoofd meteen en ga weer verder met mijn telefoon. 

Mijn ouders zijn druk in gesprek met die vrouw. Dan hoor ik dat iemand langs me komt zitten. 

'Ik zag je net wel staren.' zegt hij droog. 

Wie begint er zo een gesprek? Daarom rol ik met mijn ogen en zeg: 'Ja, jij kwam hier naar binnen lopen. Dit is niet jouw huis.' 

Dan is het even stil tot hij zegt: 'Ik ben Noah.' 

'Oke, Noah wat doe je hier?' zeg ik tegen hem. Het klinkt nogal aanvallend, wat ik normaal helemaal niet ben. De manier waarop hij naar me kijkt bevalt me niet zo. 

'Ik ben hier echt niet vrijwillig. M'n moeder sleurde me mee om onze nieuwe buren te begroeten.' antwoord hij arrogant. 

'Leuk, we zijn dus buren.' zeg ik sarcastisch. Sarcasme is wel hoe ik normaal ben. 

Hij grinnikt en zegt: 'Helaas wel, en wat is jouw naam? Of is dit soms geheim.' 

Ik negeer zijn opmerking en zeg: 'Ja, we zijn geheime spionnen en daarom is mijn naam geheim.' Ik zei toch dat sarcasme mijn ding was.

Nu rolt hij zijn ogen en zegt: 'We zijn toch buren.' Dan komt zijn moeder naar ons toe gelopen.

'Noah, kom we gaan weer.' Als ze mij ziet steekt ze haar hand uit en stelt zich voor als Maud. Ik schud haar hand en zeg: 'Ik ben Nora.' Ze glimlacht naar me en dan loopt ze de keuken uit. 

Noah loopt achter haar aan maar zegt nog: 'Bye Nora.' En geeft me een knipoog. Die jongen vind zichzelf echt te leuk.

Het is avond en we zijn net klaar met eten. Ik ben mijn school aan het opzoeken op mijn telefoon, want morgen moet ik er al heen en ik weet de weg niet eens. Mijn vader wilde me brengen, maar ik fiets liever. Dan weet ik de weg gelijk. 

Ik leer de weg uit mijn hoofd en dan gaat de deurbel. Ik kijk door het raam en zie dat de verhuiswagen er is. Yess, nu kan ik mijn kamer inrichten. Ik ren naar de voordeur en zie dat mijn moeder al heeft geopend. Ze zijn al bezig met de spullen naar binnen te brengen. Ik help ze mee, tot alles binnen staat. 

Mijn kamer staat nu vol met dozen. Ik heb net samen met mijn vader mijn bed in elkaar gezet. De rest ga ik morgen doen. Na school dan, want morgen is mijn eerste dag. Ik pak mijn pyjama en kleed me om. Daarna plof ik neer op mijn bed. Ik bekijk de route naar school nog een keer. 

Dan word ik gebeld. Ik neem op en hoor Toms stem door de telefoon. 

'Heyy Noor. Hoe is je nieuwe huis?' Ik vertel hem over mijn huis. 

'Toen ik je eerder belde, waarom zei je toen niks?' zeg ik als ik alles heb verteld. Het was akelig stil toen.

'Hoe bedoel je, de laatste keer dat je me belde was toen je naar je huis toeging.' zegt hij verward. Hoe kan hij nou niet weten dat ik hem heb gebeld? Hij nam zelfs op.  

'Nee, ik belde je vanochtend. Er werd opgenomen, maar niks gezegd.' leg ik dan ook uit aan Tom. 

'Huh, maar ik heb niet opgenomen.' is zijn antwoord. Vreemd, want er heeft toch echt iemand opgenomen. 

'Wie dan, was je toen niet thuis?' vraag ik. 

Hij denkt even na en zegt dan: 'Oh ja klopt, ik was hem vergeten. Misschien heeft iemand opgenomen ofzo.' 

'Ah oke, maar ik ga nu, want moet morgen naar school yess.' zeg ik sarcastisch. 'Succes.' zegt hij lachend, terwijl hij ophangt.