High School ✅

27 -EINDE-

Wanneer ik mijn ogen open zie ik Noah bezorgt boven me hangen. Waarom lig ik op de grond? Oh ja ik viel flauw. NOAH ZEI IK HOU VAN JE TEGEN ME! Wat gebeurd er allemaal? Dit moet een of andere prank zijn ofzo. Waar zijn de camera's?

Zonder wat te zeggen helpt hij me omhoog. Dan beginnen we allebei te lachen. Waarom? Niemand weet het. 

'Meende je dat?' vraag ik nog steeds in shock. Hij knikt verlegen, wat er te schattig uitziet. Geen camera's dus.

 'Waarom zoende je toen dan dat meisje. En wie weet hoeveel andere nog.' zeg ik. Hij krabt even in zijn nek en begint dan te praten. 

'Nou ik had ruzie met Joshua en aan hem en dus ook mezelf toegegeven dat ik jou leuk vind. Toen was ik boos op mezelf en gebeurde dat dus.' zegt hij schamend. '

Geen andere meisjes?' vraag ik verbaasd. 

'Sinds ik jou toen had gezoend niet meer nee.' Ik twijfel en zeg: 'Hoe weet ik of ik je kan vertrouwen.' 

Hij glimlacht naar me en zegt: 'Dat bewijs ik je nog wel.' En loopt dan weg. Weg. Hij is weg.

We zijn een poosje verder. 3 weken ongeveer. Noah is zo lief tegen me en raakt andere meisjes niet eens meer aan. We hebben niks hoor. Nou ja nog niet. Ik hoop dat hij het aan me gaat vragen, want ik vertrouw hem nu volledig. 

Jay, El, Lexi en Tom heb ik genoeg bijgepraat en ze weten dus ook alles. Joshua spreek ik niet meer echt veel. Ik ben best vaak bij Noah. Met zijn moeder gaat het gelukkig weer beter. Ze is niet meer in het ziekenhuis geweest, dus dat is goed. Jay en Lexi zijn nu bij mij thuis en we zitten in de woonkamer. De tv staat aan, maar we kijken er niet eens naar. We zitten gewoon te praten. 

Als ik terugkom met wat drinken hoor ik Jayden en Lexi toevallig praten over een verrassing. 'Wat voor verrassing?' vraag ik nieuwsgierig. Ze kijken betrapt en zeggen niks. 

'Hallo ik vroeg wat?' zeg ik lachend. 'Ehh niks.' probeert Lexi. 

'Vertel nou.' dring ik aan. Ze schudden allebei hun hoofd. 

'Zie je nog wel.' knipoogt Jay. Ik rol mijn ogen en blijf doorzeuren. Ze willen me alleen niks vertellen. Ik kan echt niet tegen verrassingen. Ze gaan me toch niks vertellen, dus begin ik maar over wat anders. 

Eerst wilde ik helemaal niet hierheen verhuizen, maar ik ben zo blij dat het is gebeurd. Ik heb zo'n fantastische vrienden gemaakt. Het enige probleem is dat Tom morgen 18 wordt en ik er niet heen kan. Dat vindt ik wel echt jammer. Maar daar valt niks aan te doen. Ik moet blij zijn met waar ik nu ben. En dat ben ik ook!

Het is nu de volgende dag en ik ben net terug van school. Ik steek mijn sleutel in de deur en loop naar binnen. Mijn ouders staan daar echt met een rare blik. Ook staat mijn koffer tussen hen in.

 'Wat gebeurd er hier?' vraag ik als ik mijn tas heb gedropt. Op dat moment gaat de bel en mijn moeder loopt erheen met mijn koffer. Waarom heeft ze mijn koffer. Voor ik wat kan vragen is ze al weer weg. Dan komt ze weet terug de woonkamer in zonder koffer. 

'Wat heb je nou met die koffer gedaan en wie was dat?' vraag ik als ze terugkomt. Ze kijkt mijn vader aan en hij zegt: 'Waar heb je het over?' Nu ben ik degene die raar kijkt. Maar dan gaat weer de bel. Dit keer open ik hem, want ik wil weten wat er gebeurd. 

Noah staat vrolijk voor de deur. 'Heyyy, kom mee.' zegt hij alleen maar. Ik loop achter hem aan naar zijn auto. We stappen allebei in en ik vraag: 'Wat gaan we doen?' Noah glimlacht en zegt: 'Dat zie je zo wel.' Ik haat het als mensen dat zeggen. Daar heb je echt niks aan. Zuchtend staar ik naar buiten.

Na een paar minuten parkeert Noah de auto. Ik zie dat we op het vliegveld zijn. 'Wat gaan we hier doen?' vraag ik terwijl ik alleen maar meer in de war raak. 

'Open de kofferbak.' grijnst hij. We stappen uit de auto en ik open de kofferbak. Daar zitten twee koffers in. De mijne en ik neem aan die van Noah. 

'Gaan we vliegen en weten mijn ouders dit?' vraag ik verbaasd. 

'Ja je ouders hebben je koffer ingepakt.' knipoogt hij. 

'Waar gaan we heen dan?' vraag ik. 

'Naar Tom.' zegt hij droog, alsof het de normaalste zaak op de wereld is. 

Het komt eerst niet bij me binnen, maar dan trek ik hem naar me toe en druk ik mijn lippen op die van hem. Hij glimlacht tegen mijn lippen en trekt dan terug. Zijn donkere ogen kijken me aan en hij vraagt het eindelijk.

'Noor wil je mijn vriendin zijn?'

Uit blijdschap praat ik niet, maar zoen ik hem weer. 

'Is dat een ja?' lacht hij, wanneer ik terugtrek.

'Ja Noah.' glimlach ik veels te breed. 

Ja jongens dit was het verhaal! :) 

Maar er komt nog een epiloog aan!

xx