Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
♪♪♪
yunho'nun ağzından.
beş yıl önce
bu çocuğun yapamadığı tek bir şey söyleyin bana. inanın onun gibi olmak için varımı yoğumu bir çırpıda feda ederdim.
"hey yeni çocuk." deyip beni işaret ederken çizgi romandan gözlerimi ayırıp ona bakma zahmetinde bulundum. ki ben roman okumaktan bu kadar uzak olmama rağmen kafamı meşgul etmesi için bir iki şey okumaya başlamıştım.
"sana diyorum anka kuşu." deyip gözlerini üzerime dikti.
"efendim?" diye seslenince yanıma geldi ve oturdu.
"bir hafta önce yanıma oturmuştun sırada. tanışmıştık sonrasında gözden kayboldun. endişelendim nerelerdeydin?"
hongjoong'un alnındaki izlerden başlayıp dudağının burun ile birleştiği yere kadar inceledim.
"benim için mi endi- endişelendin?"
tanımadığım bir ortama adapte olmaya çalışırken dünyadaki en rezil insan olabiliyordum. utangaçlığımdan ne yapacağımı bilemeyecek hale geldim.
"evet, arkadaş olacağız demiştik hani." deyip oyun arkadaşlarına devam et işareti yaptı. onlar da potaya basket atınca seslerini yükseltmeye başlamışlardı.
"ben yunho."
hongjoong kahkaha atmıştı ve ben burnunda hissettiğim o küçük sızıya karşı gelememiştim.
"yunho olduğunu biliyorum zaten akıllım. ah gerçekten biraz zorsun sen. kendi başına takılma diye demiştim."
"zor değilim." demiştim, ilk defa kesin bir dille konuşuyordum.
"zor değilim sadece arkadaşlarınla çok uyumlu görünüyordunuz rahatsız etmek istemem."
"arkadaş mı?" demişti hongjoong bakışları alay eder gibiydi.
"kim onlarla arkadaş olduğumu söyledi ki?"
sonra ellerimi tutup sıcacık bir gülümseyiş bahşetti bana, utanmamam gerektiğini söyledi. beni okula alıştıracağını söyledi, öyle de oldu zaten. onun sayesinde alıştım okula, her teneffüs üst dönemlerden öğrenciler yanıma geliyorlardı. okul çıkışı bir şeyler yapalım diyorlardı. çevrem giderek genişledi, ya da çevremdekiler benimle iyi geçindiklerini zannettiler.
