Bir ünlü var.
Düşünsene herkes gibi sende ona aşık oluyorsun.
Onda kendini görüyorsun.
Konuşmaları, karakteri diyorsun ki ya bende aynı onun gibiyim.
Daha çok kendine benimsiyorsun.
Aşık oluyorsun.
Hayır, aslında aşık olmuyorsun ama o duyguyu aşk gibi hissediyorsun.
Sonra bakıyorsun.
Adamın ya da kadının, yani o ünlünün kriterlerine bile uymuyorsun.
Ama hala onu sevmeye devam ediyorsun.
Ağlıyorsun.
Üzülüyorsun.
Özlüyorsun.
Keşke bir albüm çıkarsa, video çekse, film çekse, dizi çekse, konser verse de görsem diyorsun.
O kadar kalabalığın içine girip saatlerce bekliyorsun.
Onun için yüklü miktarlarda para harcıyorsun.
Onun için şiirler ve hikayeler yazıyorsun.
Kendince anlam yüklü özlü sözler yazıyorsun.
Ama yine o bunlardan bile haberdar olmuyor.
Sonra bir gün o kişinin hayatına biri giriyor.
Onunla evleniyor ya da ciddi bir ilişki içerisinde oluyor.
Kıskanıyorsun.
Tekrar ağlıyorsun.
Şarkı dinleyip onu hatırlıyorsun ve acı veriyor.
Ve bunları sadece sen yaşıyorsun.
Onun haberi bile olmuyor.
Çünkü o dağ ve sen milyonlar arasında karıncasın.
Karınca dağa küsmüş, dağın haberi olmamış...
İnsan olarak garibiz.
Olmayacak insanları sever, acı çekeriz.
Kalbimize ve beynimize hükmedemeyiz.
Sonunda yine olan bize olur.
Ama neden?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ELEŞTİRİ - KAPAK TASARIM - KAPANDI...
Non-FictionUzun zamandır yapmak istediğim ama yapamadığım, artık yavaştan başlayacağım, yeni bir yönelime buradan haber vererek başlamak istiyorum. Çok yakın zamanda kapak tasarım ve eleştirmenlik yapacağım...
