These Are the Moments I Remember

Chapter 7

Betty

Po tym jak siostra Jughead'a wyszła ze sklepu, poczuła się zagubiona. Ethel zauważyła, że coś nie grało, i mimo gorliwych protestów Betty, zadzwoniła po Kevina, żeby zastąpił ją w pracy.

Jakoś udało jej się wstrzymać wszystkie emocje, dopóki nie weszła do swojego mieszkania. W chwili, gdy zamknęła za sobą drzwi, kolana Betty się pod nią ugięły i upadła na ziemię, niezdolna utrzymać ciężaru swojego ciała.

Jakimś cudem Veronica była w domu, i słysząc dźwięk szlochu przyjaciółki, podbiegła do Betty, tuląc ją, podczas gdy ta wypłakiwała oczy.

Kiedy trochę się uspokoiła i zmęczyła, Betty powiedziała Veronice, że chciałaby zostać przez chwilę sama.

„ Myślisz, że wszystko będzie dobrze, B?"

„ Nie wiem." Odpowiedziała cicho, patrząc na ślady w kształcie półksiężyca na jej dłoniach.

„ Jesteś pewna, że nie chcesz o tym porozmawiać?" Veronica miała pewne podejrzenia, dlaczego Betty była w takim nastroju, ale dotrzymując obietnicy złożonej Archiemu, nie powiedziała ani słowa, wiedząc, że jej przyjaciółka po prostu musi w końcu przetworzyć wszystkie informacje.

„ Nie teraz. Może później." Betty poszła do swojego pokoju i w milczeniu zamknęła za sobą drzwi.

Opuściła swoją sypialnię dopiero późno w nocy. W końcu, po prysznicu i herbacie, zapukała do drzwi Veronici, gotowa powiedzieć swojej najlepszej przyjaciółce, dlaczego wróciła do domu wcześniej. V zasługiwała na wyjaśnienie i blondynka żywiła głęboką nadzieję, że będzie w stanie jej pomóc podpowiedzieć, co dalej.

Siedziały obok siebie, podczas gdy Betty relacjonowała wydarzenia, które miały miejsce kilka godzin wcześniej. Gdy skończyła, zauważyła, że ​​jej słowa nie wywarły na kruczowłosej zaskoczenia, czy zaniepokojenia. Zamiast tego jej przyjaciółka wydawała się... rozumieć? Prawie jakby...

„ Wiedziałaś, V?" Veronica westchnęła i skinęła głową.

„ Nie gniewaj się na mnie, proszę. W sobotę rano Archie do mnie zadzwonił, a ja byłam zła na niego, za to że pozwolił wam się spotykać, i zapytałam, czy wie, że jego przyjaciel jest okropny, ale powiedział, że było w tym coś więcej. Spotkałam się z nim później, a on wszystko wyjaśnił. Archie nie chciał odbierać prawa Jughead'owi do decydowania, kiedy i jak poznasz prawdę. Poprosił mnie o zachowanie tego w tajemnicy i mam nadzieję, że rozumiesz, dlaczego to zrobiłam."

Betty milczała przez chwilę, przetwarzając słowa Veronici. „ Nie jestem na ciebie zła, V. Ja... Myślę, że rozumiem. Poza tym niesprawiedliwe jest zrzucanie na ciebie i Archie'go tego całego bałaganu."

„ Hej. Jestem twoją najlepszą przyjaciółką. Twój bałagan to mój bałagan. Jesteś dla mnie jak siostra, Betty. Jestem po twojej stronie, bez względu na to, co się stanie. Wiem, że Archie tak samo troszczy się o Jughead'a, więc jesteśmy tutaj. Oboje." Betty poczuła napływające do oczu łzy, gdy V ją przytuliła.

„ Dziękuję."

Milczały jeszcze przez chwilę, zanim Veronica przemówiła ponownie.

„ Co zamierzasz zrobić, B?"

„ Jeszcze nie wiem. Mam na myśli... Ja... Ja jestem w nim zakochana, V. Jughead jest najbardziej niesamowitym mężczyzną, jakiego znam i mam takie uczucie, że jesteśmy dla siebie stworzeni, ale z drugiej strony boję się, że nie udźwignę tej sytuacji. Czy w ogóle jest to możliwe? Ja... Powinnam iść do jego mieszkania i z nim pogadać." Betty zauważyła, jak nagle wyraz twarzy Veronici gwałtownie się zmienił.