X

213 13 1
                                    

POV Floor

Mijn gsm gaat voor de zoveelste keer af. Ik bijt op mijn lip en staar naar de naam op het scherm, hij zal woest zijn. Femke is even weg dus ik zou kunnen opnemen. Twijfelend houd ik de telefoon aan mijn oor: "Waar ben je?!" Ik zwijg angstig en adem zwaar. "Waar ben je vuile slet?!" "Bij Femke" "Bij die lesbische flik?! Jij komt meteen naar huis!" Stoerder dan ik ben protesteer ik: "Neen, ik kom niet naar jou." "Aah nee? Heb je liever dat ik naar daar kom dan? Of nee ik zal eens een bezoekje brengen aan die andere trut, Nour was het zeker?" Rustig Floor, hij dreigt alleen maar. Haar adres kent hij toch niet, dat van Femke wel hij was me hier al vaker komen halen na het werk. Femke verschijnt boven aan de trap. "Ik kom zo." Ik leg de telefoon naast me en zucht. "Problemen?" "Nee, Nour wil me,graag even spreken dus ik ga er heen nu." "Oké, eet je mee vanavond?" Ik haal mijn schouders op: "Ik ben niet zeker." "Ik hoor het nog wel, tot vanavond." Ze geeft me nog een kus op mijn wang als afscheid. "Tot vanavond."

Met trillende handen rijd ik naar mijn huis. Het huis waar Axel me woest zal opwachten. Ik hoop dat ik er überhaupt buiten zal geraken vannacht. Wanneer ik de auto op de oprit parkeer bonst mijn hart bijna uit mijn lijf. Axel komt vrijwel meteen naar buiten gestormd , trekt het portier open en trekt me aan mijn haar uit de wagen, ik krijs niet, ik weet dat het alles erger zou maken. Ik word binnen op de vloer getrapt en beland met mijn gezicht op de grond. "Waar haal je het lef vandaan?! Mij zomaar laten stikken vannacht, dat dacht ik niet!" Een schop in mijn maag laat me kreunend op mijn rug liggen. "Axel, alsjeblieft... stop alsjeblieft..." Ik voel me kapot en zwak. Hij schopt steeds harder waardoor alles zwart word voor mijn ogen. Het laatste wat ik hoor is zijn gebrul.

POV Nour

Floor is al 2 dagen onbereikbaar, de laatste die haar zag was Femke. Het was ook zij die me ongerust opbelde wanneer ze niet terug keerde van een afspraak met mij. Het vreemde is dat ik Floor niet gezien of gehoord had die dag, ze had dus gelogen. Ik neem mijn handtas en jas en stap in mijn auto. Met een dubbel gevoel rijd ik naar het huis dat Floor iets meer dan een jaar geleden had gekocht met Axel. Aangezien ze niet bij haar ouders of zussen was geweest leek dat me de beste plaats om haar te zoeken. Voor het grote witte huis staat haar wagen, ik zucht opgelucht. Ze is gewoon veilig thuis, maar waarom nam ze dan geen contact op? Een vreemd gevoel bekruipt me, wat zal ik aantreffen?

VerstiktWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu