Verstikt

XV

POV Femke

Met Floor nog steeds tegen me aan kijk ik om me heen. De rommel is vreselijk en helemaal niets voor haar, ondanks haar chaotisch brein is haar huis steeds netjes. Ter compensatie denk ik. Stijfjes schuifel ik in de zetel, omdat ik steeds dezelfde positie aanhoud verkrampt mijn schouder. Ik strijk haar haren wat opzij en check of ze vast genoeg slaapt. Een zuchtje ontsnapt uit haar lippen. Aarzelend til ik haar opzij zodat haar hoofd op een kussen rust, het witte fleece dekentje drapeer ik over haar tengere lichaam. Mijn mondhoeken krullen omhoog. Ik wil me niet opdringen, dat werkt enkel tegen, maar haar helpen en steunen kan ik echt niet laten. Zoekend in haar kasten vind ik enkele vuilzakken. Het ene na het andere flesje, zakje of bakje verdwijnt erin waardoor de vloer weer wat schoner lijkt. Vervolgens dweil ik de vloer en schrob het vuil van het aanrecht. De afwas doe ik in een wip en een zucht om tenslotte alles netjes op te bergen in de kastjes. Met een zuchtje open ik haar frigo, er zit niet veel in maar ik kan vast wel iets klaar maken met de restjes. Een paprika, tomaten, wat kippenreepjes en boter. In de voorraadkast vind ik nog rijst en een pot voorbereidde tomatensaus. De kip en groentjes bak ik lichtjes terwijl de saus pruttelt op het vuur. Zodra de rijst gekookt is meng ik alles en schep het op een bordje. Ook de pannen die ik nu heb gebruikt was ik nog af. Met een tevreden gevoel wandel ik terug naar de zetel, daar ligt Floor nog vredig te slapen. Op het tafeltje liggen nog post-it's en een pen. Secuur begin ik te schrijven: "Voor moest je plots toch honger krijgen. Gekoeld water staat in de frigo. Smakelijk! X — je partner in crime." Het briefje leg ik naast het bord. Voor ik het huis verlaat vul ik nog een kan met water en plaats die in de frigo. Ik kijk nog even om maar ga dan naar de auto en rijd naar mijn eigen appartementje.

POV Floor

Wanneer ik wakker word is het al donker aan het worden buiten. Nog een reden om de herfst te haten, naast het vreselijk grillige weer is het ook veel te donker. De frisse geur van poetsmiddelen prikt plots in mijn neus. Ik ga rechtop zitten en kijk verwonderd om me heen. "Femke", fluister ik met een glimlach. Heel het huis was netjes opgeruimd. Langzaam sta ik op en slenter naar de keuken. Daar staat een bord met eten en een briefje. Met tranen in mijn ogen lees ik het, ze is zo een schat van een mens.  Ik mistte haar ook, en niet zo een beetje. Dankbaar giet ik mezelf wat van het gekoelde water in een glas en zodra ik het eten heb opgewarmd geniet ik van elke hap. Het is de eerste warme maaltijd die ik in dagen eet en het is overheerlijk. Twijfelend neem ik mijn gsm en begin te typen

FLOOR: bedankt voor het eten en het schone huis!
FEMKE: graag gedaan Floortje ;)
FLOOR: je bent een engel.
FEMKE: I know, geniet nu maar van je eten! Rust goed uit! Als ik iets kan doen, let me know!

Met een brede glimlach sluit ik de chat.