Zmęczyłam się
Różem na mojej twarzy
I przypudrowanym nosem
Bufiastymi sukienkami
I papierowymi kwestiami
Bo żyje w miejscu spektaklu
Gdzie codziennie wystawiają role
Zawieszają sznurki na moich palcach
I każą mi grać w ich historii
Choć ronię łzy i krzyczę
Za każdym razem
Tu każdy wkłada maskę uśmiechu
Choć tak naprawdę
Szydzi i wyśmiewa
I pcha mnie
W kierunku samozagłady
