Reincarnated Hearts 1: MY 1905 SENIORITA

Seniorita 5

Seniorita 5

Selina:

Papa Fred and tita Estela were both rushed in Saint Felice's Hospital. I was both scared and agigated habang palakadlakad ako sa labas ng ER—and Lutther here was doing the same thing.

Tito Fred was inside the ER. Hindi naman ako pinayagan ng mga doctors since papa Fred's condition was more severe and it deterioted sa nangyari kanina.

"It's your f***ing fault 'pag may nangyaring masama kay papa, Lutther. I swear—you'll never sleep dahil gugulohin ko ang buhay mo like your worst nightmare, you moron." I halted my feet from walking back and forth to say that to him. He was leaning against the wall—silent yet heavy.

He was now glancing back. Tinitigan lang niya ako!

"Sa lahat ng nangyari ngayon—you still have guts to insist such ridiculous situation, Selina?" Hindi ko ito gumalaw sa kinatatayuan niya.

Naniningkit ko siyang tiningnan—I was fuming in red! "..this—this happened because of their pathetic decision over our lives and this clearly happened because of 'you'!" Bullsh*t!

I puffed an air and raised my finger sabay turo sa sarili ko. Mapakla akong tumawa—grabe bilib na rin talaga ako sa gagong 'to!

"Me? Hah! Ako ba ngayon ang umeksina at kunyare may nabuntis? It's YOU, moron! Ikaw ang dahilan kaya inatake ang mga magulang na'tin—lalo na si papa Fred! You know he's sick pero anong ginawa mo? And you're ridiculously blaming me? Wow, fantastic bastard you definitely are!" Ayan!

I started creating a scene here and nurses shush me.

Wala akong pakialam! Mas lalo ko lang tinigasan ang mukha ko. Ang kapal ng mukha, e! Sobra..

"Look, Selina." He raised his two hands in the air. Why? Trying to retreat now!?

No way! Hindi ko siya aatrasan.. Ngayon pa?! "..I am neither happy—inatake si mama and yes, it's my fault. Fine! But they just can't insist 'us'. Nakabuntis ako ng ibang babae, okay?"

Gusto ko siyang palakpakan ng slow clap sa sinabi niya. As if he didn't mean this and he cared!? As if din talaga na hindi ko alam ang stage show niya?

"You know you can't fool my smart a*s, Lutther. That girl? She already confessed everything to me! Paano? I paid her na mas malaki pa sa ibinayad mo!" Hell, yes! Akala niya maloloko niya ako?

He just confirmed it by how he showed his reactions to his face right now. Hah! Stupid!

Kinausap ko kanina ang babae. Binalaan at binantaan kapag hindi siya magsasalita ng totoo! I know, yes.. Kasi wala namang ibang kinababaliwan si Lutther, e!

Only Aurora Clemente!

"So it's definitely your fault, bastard!" Sabi ko bago ko siya tuloyang tinalikuran at pinuntahan ang doctor ni papa. Right before I could walk away—lumabas din sa ER si tito Fernando.

"I swear, Lutther. Kapag may nangyaring masama sa mama mo dahil sa ginawa mo ngayon—even a single cent that I gave to you. Babawiin ko!" I heard tito said. Galit ito. Well, dapat lang!

***

Lukas:

"Nandito po yong pansit at tinapay. Pakikuha naman ng mga inumin sa loob.." Umuwi pala si Sinaya ngayon?

Napako ang tingin ko sa dalaga—a, hindi, kay seniorita Sinaya na namimigay ng pansit at tinapay sa mga kasamahan kong trabahador sa hacienda Argallon na kasalukuyang namamahinga pagkatapos mananghaliaan.

Nilapad ng hangin ang mahaba at ma-alon niyang buhok. Nakasuot siya ng isang bulaklaking bestida na hanggang sa tuhod ang haba—balot ang katawan nito pero mas lalo lamang pansin ang balingkinitan nitong katawan.

Si Sinaya na yata ang pinakamagandang nilalang na nakita ko pero hindi kailaman nalapitan..

Narinig kong napatikhim si Eduardo. Pinsan ko. Masama ko siyang tiningnan. "Matunaw na si seniorita Sinaya niyan, Lukas." Tuloyang tukso niya sa'kin pero lumabi lang ako saka pinunasan ang mga pawis ko sa katawan. Hinubad ko ang damit ko para magbihis ng bagong damit dahil sa sobrang dumi at pawis.

"Dejame solo, Eduardo." Leave me alone."..pumunta ka na dun, o. Magpapahinga na muna ako.." Taboy ko. Hindi ko gusto ang ngiting-aso niya ngayon.

Masama na ba talagang tumingin kay Sinaya?

Inayos ko ang munting papag para magpahinga dahil marami pang gagawin sa hacienda lalo na't nag-aani kami ngayon ng mga manga.

Tinakpan ko ng sombrero ang mukha ko saka ipinikit ang mga mata. Sinaya.. Ang maamo at magandang mukha ang kaagad kong nakita sa imahinasyon ko.

Noon pa naman talaga—siya'y nagniningning na butuin sa langit ko. Magkaklase kami sa highschool sa bayan ng San Fernando. Pero hanggang tingin nalang talaga ang isang alitaptap na katulad ko.

"Hoy, Lukas! Pinapunta ka ni seniorita dun—kaarawan niya pala.. Bangon na diyan!" Si Eduardo. Namilog ang mga mata ko sa ilalim ng sombrero.

Talaga ba?

Tinawag niya ako?

At kaarawan niya pala!

"Naku, Eduardo—soy timido." I'm shy. Pero totoo naman talaga! Nahihiya ako kay seniorita Sinaya na makipagharap. Madumi at Makati ang katawan ko baka naman magkasakit pa siya 'pag naamoy ako..

"Porque ester usted timido?" Why are you shy?

Kaagad akong napabalikwas ng bangon nang marinig ko ang malamyos na boses ni seniorita Sinaya! At hindi nga ako nagkakamali—nandito siya sa gilid at pigil ang tawa niya sa'kin dahil sa reaksyon ko ngayon. Bakit ba, e, muntikan na akong nahulog sa papag at dali-daling hinarap ito..

Seniorita.. Diretso akong napatingin sa maganda niyang mga mata.. Sobrang ganda niya sa malapitan!

"Muntikan ka pa talagang mahulog. Nagulat ba kita, Lukas?" Nakanganga ako ngayon—gusto kong magsalita pero mukhang umurong bigla ang dila ko. Sino naman ang hindi!? Nandito si seniorita Sinaya—kaharap ko ngayon—nginingitian ako!

Muntikang mahulog?

Naku! Sa sobrang lakas ng pintig ng puso ko—'wag naman sanang mahulog ito..