Reincarnated Hearts 1: MY 1905 SENIORITA

Seniorita 21

Seniorita 21

Selina/Sinaya:

Napakurap-kurap ako ng ilang beses habang nakatingin sa malaking salamin. I knew that I am Selina.. Pero mas tumimbang sa'kin si Sinaya..

I am her.

This is me.

Mas timbang din ang mga nagdaan namin ni Lukas—after that dream everything's so real. Kaya ako nandito at kaya ako ibinalik kahit ako'y tapos na sa nakaraan—kahit kami ni Lukas ay tapos na sa nakaraan. Pero parang kahapon lang noong takot na takot ko siyang tinakbo at mahigpit na niyakap nang maabutan kami ni Alfredo!

Parang kahapon lang..

Ipinikit ko uli ang mga mata ko—ng mariin.

Sana hindi nalang ako nagising ulit kung sa paggising ko lang naman ay hindi na pala ako ang minamahal ni Lukas..o sino nga siya ngayon?

Lutther.

Nasa loob ako ng banyo ngayon sa hotel kung saan ay dumiretso kaagad kami ni Lukas. Ibang-iba na siya ngayon. Ano bang silbi ko dito? Para malaman na sa ibang buhay ay iba na ang kaniyang mahal?

Nagugulohan ako!

Everything's so confusing..

Alam kong si Selina ako ngayon pero alam ko ring puso ni Sinaya na nandito. Nagising ako ulit na—sinisigawan na mahal ko si Lutther!

Lumabas na ako ng banyo para magpahinga na. Lumabas na muna si Lukas at sabi ay kukuha ng pagkain namin. Hindi ba pwedeng tawagan nalang for room service? Nandito din ang mga gamit niya—ibig sabihin dito siya matutulog..

Anong gagawin namin dito sa London?

Gusto ko sanang bumalik sa hacienda at bisitahin an gaming lupain doon. Papayag kaya siya? Sasabihin ko mamaya kay Lukas. Nagbihis ako ng pantulog at ganun nalang ang gulat ko sa klase ng tela at sa nipis ng mga pantulog na dala ko ngayon.

"Ano ba 'to?" Napailing ako pero mukhang wala akong ibang pwedeng masuot dito kundi ito lang. How was I become to liberated?

Tumunog ang door bell at binitiwan ko ang damit saka patakbong tinungo ang pintoan. Lukas might be outside handling the food.

"Lukas—" Dagli ring nawala ang mga ngiti ko. Yes there were foods on the tray bitbit ng isang hotel staff. Nasaan siya? Napalingon-lingon pa ako sa labas hall way at baka nandyan lang nahuli.

Pero wala.

"Ma'am Selina, you're dinner are already here. May I?" Nanlumo ako saka tumango to give the waitress a way to get inside our room. Sobrang bigat ng dibdib ko.

Baka nag-cr lang naman, Sinaya.. Ipinilig ko ang ulo ko dahil kung anu-ano na ang naiisip ko.

"A-Any message from Mr. Lukas—err, Lutther, miss?" I was hoping for an answer. Baka naman kasi merong sinabi si Lukas bago umalis o ano o may bibilhin ba siya sa labas.. Hindi ko alam—I need to know!

Nilingon ako ulit ng staff bago tuloyang lumabas ng kwarto. Magalang itong umiling. "No, ma'am.." Sabi nito saka tumango para umalis na. Ganun ba? Wala nga ba?

Lukas, ba't pa ako muling nandito kung..kung sasaktan mo lang naman ako?

Gusto kong umiyak.

Gusto kong bumaha ng mga luha ngayon.

Pero ayaw ng utak ko. Nasasaktan ang puso ko—hinihiwa dahil alam ko kung nasaan si Lukas ngayon.