Zoey's POV
"Ayan kasi bat kaba kasi naglaba?"
Napangiwi siya nang lagyan ni Enoch nang ointment ang sugat sugat niyang kamay. Di na kasi siya nakatiis kaya inisturbo niya ito sa pagtulog dahil talagang masakit ang sugat niya.
"Ang dami na kasing labahin eh." sabi niya na ikinailing nito.
Pang huling araw na niya sa bahay ni Enoch at masasabi niyang masaya siya sa ilang araw na pag bubuhay mahirap. She even made friends with some of the older woman around here, plus she learned some household chores and all she could say is that she appreciate her maids more. Plus she learned how to eat gulay and tuyo, also some noodles with egg. and all that she never complained dahil kahit ganun lang ang ulam masaya naman dahil kasalo niya sina enoch at ang mga kapatid nito.
And today she decided to wash their clothes by hand and its not fcking easy. Shes not even sure if she did it the right way. All she knows is that she followed what was written in the instruction of the back of the detergent powder.
"Tsk diba sabi ko ako nang bahala? ayan tuloy nasugatan ka."
"But your always tired enoch, way too tired everytime."
Bumuntong hininga ito bago siya tiningnan sa mata. "Lika nga." he said with his arms wide open.
"WHat?"
"Yakap kita." malabing nitong sabi kaya napanguso siya bago yumakap dito.
"Masaya ka ba Zoey?" tanong nito.
"yes. And I never been this happy enoch. So thank you for making me experience this. I've learned alot but most importantly you guys teach me how to appreciate all the people who work for me. You guys makes me realized that all the people have different story, not because they don't have money doesnt mean its the end of the world already. Mas gugustuhin ko pa ang ganitong buhay kesa naman sa buhay na meron ako." she said bago bumuntong hininga.
"Ano ba ang buhay na meron ka madam?"
No zoey don't say it.
"Malungkot ang buhay ko enoch, may pera nga ako pero walang kasiyahan naibibigay sa akin yun," she said bago humiwalay dito at umayos nang upo. "I came from a broken family, my parents they literally abandoned me when I was two. Both of them have their own family now and hindi ako kasali dun. I have one person that I really love so much dahil siya lang din ang nagmahal sa akin but he left me. My grandpa left me , and do you know since he died I never been happy? Ngayon lang ulit enoch, ngayon lang ulit."
Umiwas siya nang tingin dito nang mabakas niya ang awa sa mga mata nito. Damn she don't need pity.
"Sige salamat sa pag gamot sa sugat ko, matutulog na ako." she said at walang lingon na tumayo at naglakad patungong kwarto.
"Zoey."
Napatigil siya sa paglalakad pero hindi siya lumingon. Ewan ba niya pero agad na nangilid ang luha niya kahit wala pa naman itong sinasabi.
"B-bakit?"
"Tingin ka muna sakin." Masuyo nitong sabi kaya napabuntong hininga siya bago dahan dahang lumingon dito. And she was shocked to see him few inches away from her. "ayan nakaharap na." mahinang sabi niya.
Ngumiti ito bago itinaas ang kanang kamay at tinitigan siya sa mata.
"Ipinapangako ko sa harap mo at sa ngalan nang diyos na papasayahin kita Zoey sa paraang alam ko. At kung magtatanong ka kung bakit isa lang ang sagot ko, deserve ng Zoey ko ang maging masaya. Deserve mo ang lahat nang kaligayahan sa mundo madam. Deserve na deserve. And right now infront of you I vow my promise to make you happy till your heart can't hold it. Please maniwala ka english yun."
"Enoch naman eh." naiiyak at natatawa niyang sabi,
Ngumisi ito bago inisang hakbang siya at ipinaluob sa yakap nitong mahigpit.
"Hindi ako nagbibiro Zoey, baka ito ang dahilan kaya binuhay ako nang diyos sa pangalawang pagkakataon at yun ay ang pasayahin ang malungkot mong pagkatao. And I accept it. Ako ang magiging dahilan nang mga ngiti mo, pangako."
----------------------------------------------####----------------------------------------------------
