က်န္းခ်န္ဝင္ဝင္သြားခ်င္း ျမင္ရတဲ့ အၿပံဳး ဒီအၿပံဳးက သိပ္ကိုေအးခ်မ္းလြန္းတယ္။ေမ်ွာ္ေနခဲ့တာ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာခဲ့ၿပီမဟုတ္လား။က်န္းခ်န္ကိုျမင္ေတာ့ ထိုအၿပံဳးမွာ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈ၊ လြမ္းဆြတ္မႈနဲ႔ အားနာမႈေတြပါေရာစပ္ေနသည္။
"အားခ်န္...."
ေဖ်ာ့ေတာ့ေနေပမယ့္ ေခၚသံက တည္ၾကည္ လြန္းလွသည္။
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ေက်ာက္ဂူထဲမွာေၾကာင့္လားမသိ အသံက ပဲ့တင္ထပ္ေနသေယာင္။
"ဟိုက္ခြမ္းေကာေကာ...."
ဘယ္အခ်ိန္က တည္ရွိေနမွန္းမသိတဲ့ နာမ္စားတစ္ခုက နႈတ္မွအလိုလိုထြက္လာေလသည္။
"ဒီနားလာပါဦး"
ၿပံဳးလ်က္ပင္ ကေလးတစ္ေယာက္ကိုေပြ႕ခ်ီရန္ ေခၚေနသလို လက္လွမ္းလာသည္။ က်န္းခ်န္ သူ႔အနားကိုကပ္သြားေတာ့ လက္နွစ္ဖက္လံုးကိုဖြဖြ ဆုပ္ကိုင္ကာ မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္ခ်ေစသည္။
"အရမ္းေနာက္က်ေနၿပီဆိုတာ သိတာမို႔ ကိုယ္ခြင့္လႊတ္ဖို႔ေတာ့ မေတာင္းဆိုရဲပါဘူး...ဒါေပမယ့္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ကြာ"
က်န္းခ်န္ မလႈပ္မယွတ္ မျမင္တာၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ အရည္လဲ့ေနတဲ့ ထိုမ်က္ဝန္းမ်ားကိုသာ စူးစူးစိုက္စိုက္ ၾကည့္ေနမိေလသည္။ ဟိုက္ခြမ္း က်န္းခ်န္ကို ရင္ခြင္ထဲ ျမႇုပ္ေနေအာင္ ထည့္ဖက္ထားလိုက္မိသည္။
ထိုအခါမွ က်န္းခ်န္သတိဝင္လာကာ ျပန္ဖက္ထားရင္း ရွိုက္ႀကီးတငင္ငိုေနရွာသည္။
"ခင္ ခင္ဗ်ားႀကီးမေကာင္းဘူး ဟင့္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုပစ္ထားရတာ ေပ်ာ္ရဲ႕လား ဟင့္"
ေျပာရင္း လက္မ်ားက မေက်နပ္စြာထုရိုက္ေနမိေသာ္လည္း အားေတာ့မပါရက္ေပ။
"ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ ..တကယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္..အခုကစၿပီး ကိုယ္က အားခ်န္အတြက္ပဲရွိေနပါ့မယ္ ဘယ္ေတာ့မွထပ္မပစ္ထားေတာ့ပါဘူး"
ၾကားခ်င္ေနခဲ့တာမွန္ေပမဲ့ က်န္းခ်န္ မေပ်ာ္နိုင္ပါ။က်န္းခ်န္က ဖက္ထားရာမွ ခြာလိုက္ၿပီး ဟိုက္ခြမ္း မ်က္နွာကိုစိုက္ၾကည့္လ်က္
ESTÁS LEYENDO
♡The Consort Of The Dragon King ♡
Romanceအလှပဆုံးနဲ့ အင်အားအကြီးဆုံးရဲ့ ပေါင်းဖက်မှုက ဘယ်လိုလုပ် လွယ်ကူနိုင်ပါ့မလဲ ..။
