Onu kaybetmemin ilk ayı, ama ben sanki yıllardır onsuzmuşum gibi hissediyordum.
Bu kalbim artık 'Jonghyun..Jonghyun..' yerine, 'dayan..dayan..' diye atıyordu.
Mezar taşının üstüne koyduğum, en sevdiği çiçek olan papatyaya baktım yaşlı gözlerimle.
Daha sonra ise iki elimle kavradım, yağmurdan dolayı hafif boynunu eğmiş çiçeği, Jonghyun'umun çiçeğini..
Tek elimle gözyaşımı sildim ve istifimi bozmadan, dudaklarımı araladım.
"İyi geceler sevgilim.." güldüm "1 aydır kimseye iyi geceler demiyorum biliyor musun? Arada bir Namjoon hyung geliyor odama. Sohbet ediyoruz. Ama seninle konuşurken hissettiğim içten gülümseme sunmuyorum ona. Sunamıyorum. Çünkü ne zaman gülmeye çalışsam aklıma sen geliyorsun. Ve ben, senin olmadığın günlerimde güldüğümde içime burukluk doluyor. Sanki sen.. Sanki sen yanıma gelip 'bensiz mutlusun demek, öyle olsun koca adam, küstüm sana' diyip kollarını kavuşturmuşsun gibime geliyor." Burnumu çektim "itiraf etmeliyim bazı günler, sırf senin halüsinasyonunu görebilmek için boş duvara bakıp gülmeye çalışıyorum. Ama gelmiyorsun. Neden gelmiyorsun? Yoksa çoktan küstün mü bana?" Tek elimle çiçeği tutarken diğeriyle mezar taşını kavradım, "bana bak, küstün mü Jongie..? Demek cevap da vermiyorsun hm? Peki, alttan alacağım. Özür dilerim.. oldu mu?" Yağmur yavaş yavaş azalmaya başladığında "affettin demek, hah, biliyordum. Sen bana dayanamazsın ki.." tekrar güldüm. Daha sonra ise yüzüm düşerken fısıldadım "Daha doğrusu, dayanamazdın.."
Omzumu kavrayan ellerle arkamı dönmeden toprağa bakmaya devam ettim.
"Taehyung.. kalk artık üşüteceksin.."
Yoongi hyung un kalın sesini duyduğumda, arkada Jungkook, Namjoon, Jin ve Hoseok un da olduğunu tahmin etmek zor olmamıştı.
"Biraz daha kalacağım"
"Taehyung, üşütüp Jonghyun'u üzmek istemezsin öyle değil mi?" Demişti Jungkook
Arkamı hafifçe dönerek gözleri dolu dolu olan arkadaşlarıma baktım, "üzülür değil mi?"
Hepsi aynı anda yavaşça başlarını olumlu anlamda salladıkları zaman, tekrar toprağa döndüm
"Üzülme sevgilim.. Ben her zaman senin yanına geleceğim tamam mı? Bazen rüyalarıma da giriyorsun, gözümden kaçtığını sanma sakın. Bugün tekrar gel olur mu? Şimdi ben eve gideceğim. Çünkü eğer hasta olursam, bana kim çorba yapıp, sıcak su torbasıyla peşimden koşturacak?"
"Biz neciyiz burd-ah kolum"
Arkada neler döndüğünü anladığımdan, dönmedim.
Daha sonra ise papatyayı, yağmur nedeniyle koyulaşmış toprağın üstüne bıraktım.
"İyi geceler Jongie.. İyi geceler sevgilim."
Arkamı dönerek, benden 2 metre ilerde, arabaya doğru yürüyen 5'li ye çevirdim adımlarımı.
1 ay önce, doğum günüm için Busan'dan, yanıma gelmek amacıyla çıkmıştı yola.. Ama gelemedi.. Tanrı onu bana getirmedi..
1 aydır ne yaptım diye sorarsanız, ben bile bilmiyorum.
Çünkü o gün, ikimizde ölmüştük. Ancak yanlızca, Jonghyun'u gömmüşlerdi..
•
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
