Darling | vmin

◇ [20]: I couldn't keep my promise

2k! 🤯

İlginiz için teşekkür ederim💜

~

Darling, Episode: 20

Kim Taehyung'dan..

Eve vardığımda hızla odama girmiştim. Arkadaşlarım zaten umursamadıkları için yanlızca 'hoşgeldin' demişlerdi.
Şuanda ise yatağıma uzanmış, tavanı izliyordum.

Yarın okul vardı ve ben daha proje ödevime başlamamıştım bile.

Oflayarak yatağımda dönerken, diğer köşeye gittim.
Gözlerim kapalı bir şekilde verdiğim derin nefesi geri alırken, şeker gibi olan bir koku aldım. Yastığı tek elimle burnuma yasladım ve biraz daha çektim içime.
Jimin kokuyordu..

Onun o şeker ve bebeksi kokusu burnumdan içeri girdikçe, sanki vücudum ürperir gibi oluyordu.

"Taehyung sen yatağımı emiyorsun?"

Kafamı kaldırarak kapının önündeki Jin hyunga baktım. Kaşlarını çatmış, soru soran bakışlarla beni süzüyordu.

"Hayır"

Bana hâlâ kısık gözlerle bakarken neden geldiğini sormamla normale dönerek kapı koluna yaslandı.

"Jack aradı.."

Park Jimin'den..

"Jack lütfen kapı eşiğinden ikide bir bakma, rahatsız oluyorum"

Kapının yanından çekilerek gittiğinde yatağımda diğer tarafa döndüm.

Canım o kadar sıkkındı ki, oflamaktan adeta nefesim kalmamıştı.
Bir daha yüzüme bakmayacağına mı, yoksa yanıma bile yaklaşmayacağına mı üzülsem bilmiyordum.

Hani hayatta birine güvenirsiniz ve onun yanından ayrılmak istemezsiniz ya, sizi herşeyden koruyacağına falan inanırsınız; kısacası yakın hissedersiniz.. işte o kişinin bir anda sizin yaptığınız hatadan dolayı gittiğini düşünün. Gelmemek için gitti, bir daha bakmamak için döndü..
Kabul ediyorum, ben aşık oldum bu hormonlu çocuğa. Sevdim onu. Olmayacağını bile bile attı kalbim onun yanında.. Ellerim terledi, nefesim kesildi, bacaklarım titredi.. Hormonlarım benden önce ulaştı ona.
Biliyordum olmayacağını, çünkü canından sevdiği kişiyi daha yeni toprağa verdi o. Beni canından çok sevemez ki. Ben onun hayatında yanlızca arkadaştan ibarettim:
Jungkook, Namjoon, Hoseok gibi.. Ama artık o bile değilim, arkadaşı bile değilim ki onun.

Düşündükçe içim çekiliyor ve hıçkırıyordum. Gözlerim yine yanıyordu. Yaş düştükçe daha çok yanıyordu gözlerim.

Ne kadar süredir yatağımda öylece yattığımı bilmiyorum.
1 saat? 2 saat? 3?
Bu umrumda degil.

Yanlızca Taehyung'u düşünüyordum. Belki şuan film izliyordur, ya da yemek yiyordur.. odasında telefona bakıyordur, belki de yanlızca sohbet ediyordur.
Bense onun için yanlızca ağlıyorum. Bir bebek gibi.
Kahramanı kaybolmuş bir bebek gibi.

"Jimin"

Jack'in sesiyle duvarda olan bakışlarımı gözkapaklarımla kapadım.

"Jimin uyuyor musun?"

"Jack.. lütfen çıkar mısın?"

Burnumu çekerek battaniyeme iyice sarıldım.

"İyi peki ben çıkıyorum"

Kapı örtünme sesi kulaklarımı doldurduğunda gözlerimi tekrar açtım.
Belki ilerde unuturdum?

"Jimin"