şaheser|g×g

5.4 Episode

Açelya

Az önce ziline bastığım evin kapısı aralandı, bir kadın bana bakıyordu. Ben ağzımı açmaya kalmadan Seven kapının önünde belirdi.

"Geldin mi?" Sesi o kadar heyecanlıydı ki.

"Aslında daha gelmedim, yolda trafik var geç kalacağımı haber vermeliydim!" İkimizde gülüştük. Az önce kapıyı açan kadın içeri geçti, içeri adımımı attığım gibi Seven'in sıkı ve sıcak sarılması ile karşılaştım.

"Seni almaya gelmeliydim!" Gözlerimi devirdim. Sabah okulda beni gördüğü andan çıkış anına kadar beni evden almak için bir ton dil dökmüştü.

"Ne gerek var, buradayım işte!" Gülümsedi ve saçlarıma ufak bir öpücük kondurdu. Elimdeki bez torbadaki kendi hazırladığım tatlıyı uzattım. "Umarım güzel olmuştur!" Gülümseyerek torbayı aldı.

"Niye uğraştın ki? Zahmet etmişsin!" Güldüm.

"Böyle şeyin zahmeti mi olur ya!" Seven tam konuşacakken arkasından bir ses geldi.

"Hoş geldin Açelya'cım!" Oraya baktığımda şık giyimli bir kadının gülümseyerek baktığını gördün.

"Hoş buldum, efendim." Bize doğru adımladı, Seven'in elindeki tatlıyı gösterdi.

"Keşke zahmet etmeseydin!" En sevimli gülümsememi takındım.

"Önemli değil efendim, tatlı yapmayı severim." Kadın anlayışla kafasını salladı, bir kapıyı gösterdi.

"İçeri geçin dikilmeyin ayakta!" Dediğini yaptık ve gösterdiği odaya yöneldik. Tekli koltuğa oturdum ve adının Ayda olduğunu öğrendiğim kadının sorularını yanıtlamaya başladım. Seven ile fiziksel olarak çok benziyorlardı, mavi gözleri ve esmer teni çok hoştu.

Uzun ve birbirimizi tanıyacağımız bir muhabbetin ardından çaylarımızı yudumlarken Ayda Hanım yine konuştu.

"Aslında Seven, Asenalar dışında hiç bir arkadaşı ile beni tanıştırmadı. Senin gibi bir arkadaş edindiğine çok sevindim. Anlarsın ya Asenalar da tam onun kafasından!" Hafifçe gülümsedim tam konuşacakken Seven araya girdi.

"Arkadaş seçimlerimden mutsuz musun?" Tek kaşı hafifçe havaya kalkmıştı. Ayda Hanım kafasını iki yana salladı.

"Biliyorsun ki öbür arkadaşlarını da çok seviyorum ama Açelya farklı bir arkadaşın." Farklı derken o kadar baskılamıştı ki gözlerim Seven'e döndü. Şaşkınca annesine bakıyordu. "Ne kadar daha bekleyeceksiniz?" Gergince oturuşumu daha da dikleştirdim -ki zaten dik oturuyordum-.

"Ne- neyi?" Ayda hanım hafifçe güldü.

"Açelya'nın normal bir arkadaşın olmadığını!" Kaşları havaya kalkmış ve omuz silkmişti bende oturduğum yerde kızarmaya başlamıştım.