Pierdoły [Zakończone]

Powrót do "Jedynej Niesfałszowanej" itd.

  -Dobra może wrócę do tego bullshitu.-Powiedział Siergiej.-W sumie to się pośmiać można.

                                                                                              ***

  Teraz czas na krótką historię pewnych krajów.

Imperium Rzymskie:

Początki

Po podbiciu ostatniej wioski w Galii Oktawian August zdecydował się stworzyć nowe państwo niemające nic wspólnego z republiką, która była za Cezara. Jedną z jego pierwszych decyzji było stworzenie aktywnego społeczeństwa, które będzie samo decydować o wielu sprawach. Oktawian wyraził swoja zaufanie do ludności poprzez zalegalizowanie noży jako broni białej niewymagającej zezwolenia. Jedynym ograniczeniem było ograniczenie długości ostrza do 44 rzymometrów.

Cesarstwo Rzymskie od początku mierzyło się z problemami gospodarczymi. W celu zdobycia pieniędzy Oktawian August pobierał pożyczki. Program opracowany przez senatora Egiercusa polegał na zainwestowaniu pożyczek w produkcję, a długi miały zostać spłacone po sprzedaży wyprodukowanych towarów. Plan nie wypalił, gdyż cesarz zainwestował wszystkie pieniądze w produkcję rydwanów na wynajem. Pierwszą osobą, która wypożyczyła rydwany został Publiusz Kwintykliusz Warus. Niestety Warus podczas zbierania grzybów w Lesie Teutoburskim padł ofiarą złodziei rydwanów z Germanii, którzy kradzione wozy sprzedawali Lechitom znad Wisły. Aby móc spłacić zadłużenie, właściciel Providentu zgodził się na umorzenie długu w zamian za stuletnią reklamę banku na rzymskich monetach.

Pomysł prowadzenia polityki wraz ze społeczeństwem zaniechano w 33 roku naszej ery, kiedy to w Jerozolimie Żydzi (podżegani przez populistów z frakcji faryzeuszy) postanowili opowiedzieć się za uwolnieniem kryminalisty Barabasza kosztem lokalnego producenta wina bezalkoholowego marki Kana Galilejska. Podczas przerwy w latach 33–64 władzę sprawowali cesarz i senatorowie. Rozkwit tej formy rządu był za Kaliguli.

Po latach do dawnego pomysłu wrócił Neron , gdy okazało się, że decyzja z 33 roku okazała się dobra. Cesarz zauważył jednak, że gdyby zachowano to prawo, to dzisiaj nie męczyłby się z sektą zagrażającą istnieniu Cesarstwa. W przerwach od dyskusji na temat kształtu państwa pisał pierwszą na świecie ustawę o krajobrazie przestrzennym we współpracy z nadwornym pisarzem Henricusem Sencevicusem. Przez wieloletnie zaniedbania Neron tak intensywnie pracował, że robota paliła mu się w rękach. Ustawę przetestowano w 64 roku w Rzymie. Dzięki uporządkowaniu ulic ocieplono wizerunek miasta. Jedną ze zmian było zastąpienie kwadratowych płyt chodnikowych okrągłymi (tzw. Burning). 

Neron inwestujący w rozwój Rzymu zaniedbał inwestycje w pozostałych prowincjach. W Galii praprawnuk Asteriksa, Windeks, zawiązał z Hiszpanami Koalicję Europejską, która miała obalić autorytarne rządy cesarza. 9 czerwca 68 roku Neron popełnił samobójstwo , choć według rzymskiego historyka Swetoniusza, cesarz sfingował swoją śmierć i uciekł do miasteczka Calisia . Tam przyjął imię Ianus Culcicos i budował drogę wzdłuż rzeki Varta.

Despotyczne rządy Nerona doprowadziły do pojedynku wśród niektórych senatorów. Każdy za cel miał przywrócenie tradycyjnego modelu rządzenia, znanego jeszcze sprzed czasów Oktawiana Augusta. Stare pogarszająca się sytuacja polityczna i gospodarcza doprowadziła do kryzysu społecznego. Aby odreagować niezadowolenie społeczne, senatorowie zaczęli zwalać winę na Żydów, którzy pod przywództwem mitycznego Mesjasza mieli obalić cały ustrój. Nagonka doprowadziła do podpalenia Jerozolimy w 70 roku, w której zginęło 8814 osób.

W okolicach 72 roku kryzys zażegnał Wespazjan, który od trzech lat z powodzeniem bronił swojego tronu od uzurpatorów. W ramach zadośćuczynienia za uczestnictwo w sporach politycznych obniżył podatki, a także obiecał ograniczyć inwestycje państwa w kulturę (na przykład rezygnując z odbudowy zabytkowej Świątyni Jerozolimskiej). Wespazjan nie cieszył się popularnością wśród Żydów, którzy mieli mu za złe chronienie swojego syna, Tytusa. Mieszkańcy Palestyny mieli do cesarza pretensje, że w 70 roku jego syn krzyczał po pijaku, że Neron to frajer i że nie potrafi tak rozpalić ognia jak on sam. W przeciwieństwie do Tytusa Wespazjan bał się Żydów jak ognia, dlatego nie przyjął tytułu władcy Judei.