Synesthesia [ChanBaek]

二十九

-5 yıl sonra-

ChanYeol tavan arasını düzenlerken ince bir kız sesi işitti.

Derin bir nefes aldıktan sonra arkasını döndü ve sarı saçları iki yandan örülü, gülümseyerek büyük bir merakla ona bakan kızını gördü, "Baba, bu da ne?" dedi küçük kız, elindeki defteri havaya kaldırırken.

ChanYeol ona yaklaştı ve elindeki defteri aldı, içini açtığında küçük ve dağınık bir el yazısıyla yazılmışı olan şarkı sözlerini gördü. Bu onun defteriydi. Yüzünde hüzünlü bir gülümseme oluşurken sayfaları çevirmeye devam etti. "Aşağı inmeye ne dersin tatlım?" diye sordu küçük kıza. "Sana anlatmam gereken bir şeyler var."

Küçük kız kollarını açtığında ChanYeol onu kucağına alıp yanağına bir öpücük kondurdu. Daha sonra da elindeki eski defterle birlikte merdivenlerden aşağı indiler.

Salona geçtiklerinde ChanYeol kızını yere indirdi ve mutfağa doğru seslendi. "BaekHyun, bir saniyeliğine buraya gelir misin?"

BaekHyun elindeki kahve kupasından bir yudum daha alarak mutfaktan çıktı. "Ne oldu tat-" Sorusu ChanYeol'un elinde tuttuğu defteri görmesiyle yarıda kesildi.

Gülümseyerek defteri onun elinden aldı ve ChanYeol'un çoğunlukla lisenin son yıllarında yazdığı şarkıları okumaya başladı, içlerinden onun favorisi olan mavi ve yeşille ilgili olanı bulduğunda koltuğa, ChanYeol ve kızının yanına oturdu.

BaekHyun, ChanYeol'un da görmesi için sayfayı ona doğru çevirdi. "Bu her zaman benim favorim olarak kalacak," dedi onun elini tutarken. ChanYeol'un, hala ona karşı hissettiği maviyi görebilmesini istiyordu.

ChanYeol zihninde beliren mavinin tipki ilk günkü gibi parlak ve yoğun olduğunu fark edince istemsizce gözleri doldu.

"Sana hiç nasıl tanıştığımızı anlatmış mıydık?" diye sordu, hafifçe titreyen sesini belli etmemeye çalışsa da başarılı olamamıştı. Küçük kız başını iki yana sallarken yeşil gözleriyle ChanYeol'e bakmaya devam ediyordu.

"Peki sinestezinin ne olduğunu biliyor musun?"

Küçük kız tekrardan başını hayır anlamında salladı. ChanYeol gülümseyerem kucağındaki kızın saçlarıyla oynamaya devam ederek açıklamaya başladı. "Harfleri, sayıları ve duyguları renkler halinde görüyorum. Mesela sarı neşeyi ve altın rengi merağı görebiliyorum."

"Babanla tanıştığımızda onda o zamana kadar hiç görmediğim bir renk gördüm. Mavi. Yani aşk." ChanYeol hafifçe kıkırdarken BaekHyun onun sözlerini devam ettirdi. "Ve ben de Chanyeol'e, o da bana aşık olduğunda saçlarını maviye boyamasını istedim. Bunu gerçekten yapacağını tahmin etmiyordum ama."

BaekHyun başını ChanYeol'un omzuna yaslarken ChanYeol de elini hala maviye boyalı olan saçlarından geçirdi. "O yüzden saçlarım hep mavi." diye devam etti son olarak ChanYeol. "Çünkü ona olan sevgim hiçbir zaman azalmadı."

"Pekala," dedi küçük kız, başını ChanYeol'un göğsüne gömerken gülümsüyordu. "O zaman ben de saçlarımı biri için maviye boyayacağım o günü bekleyeceğim."

Küçük kızının gün geçtikçe büyüyor oluşu ChanYeol'u duygulandırmıştı. "Evet meleğim." dedi sessizce. "Ve o gün geldiğinde ne olursa olsun yanında olacağız."