Just Friends(On-going)

Chapter 9

Chapter 9

Pagising ko nakita ko nalang si Dylan na natutulog din sa tabi ng kama ko. Asan si Klaus? Pinagmasdan ko ang kanyang muka, wala akong masasabi kung hindi napaka gwapo nya. Di ko maiwasan na maamoy rin ang kanyang pabango, panlalaking panlalaki ngunit mabango at di nakakairita sa ilong

Just imagine pogi na matalino pa at higit sa lahat mabait at matungilin pa. Like now, di nya ako kilala  or kaclose pero tinulungan nya ako. Di lang isang beses kundi dalawa. Ang swerte lang ng taong mamahalin nya or minamahal nya.

Di ko alam pero parang may sarili buhay yung kamay ko at umangat pamunta sa muka nya na para bang sanay na sanay na akong ginagawa yun, pumunta ang kamay ko sa may kanyang buhok

Nagulat ako dahil bigla syang magising at ngumiti saakin. Napahawak ako sa ulo ko dahil sumakit nanaman ito at...

Nasa isang kwarto ako kasama ang pinaka mamahal kong lalaki. Mahimbing syang natutulog. Nakaunan sya sa kamay ko gaya ng lagi nyang ginagawa. Hinaplos ko ang kanyang buhok nya gaya rin ng lagi kong ginagawa. Napahinto nalang ako dahil bigla bumukas ang kanyang magagandang mata.

“Good morning love” bati nya saakin

Ngumiti ako at binati rin sya “Good morning too love” at hinalikan sya sa pisnge

Nagulat sya at tinakpan nya ang kanyang muka para naming di ko nakikita na namumula sya. Inalis na nya ang kanyang pagkakatakip at tumingin ng masama saakin. Binuhat nya ako bigla syang pumatong saakin at kiniliti ako.

“Yan ang bagay sayo, wag mo kasi ako ginugulat ng ganun” sabi nya saakin habang nakangiti at kinikili parin ako.

“ Ahh!! Tama HAHAHAAHAH na HAHAHHAHA!” Sabi ko sakanya  habang tumatawa parin
 

"Ahhhhhh!!!! A-ang sa-sakit" sigaw ko habang patuloy parin na sumasakit ang ulo ko

Umiiyak ako dahil sa sakit biglang akong niyakap ni Dylan at nagulat ako dahil nawala ang sakit ngunit umiiyak parin ako ng walang dahilan

"Dylan kaano-ano ba kita dati?" Tanong ko sakanya ngunit umiwas lang sya ng tingin saakin

"Kumusta ka naman na Alli? Masakit pa ba yung ulo mo?" pagi-iba ni dylan para maiwasan ang tanong ko. Sino a sya sa buhay ko? Ano ba ako sa buhay nya?

"Okay na ako Dylan. Thank you"  sabi ko sakanya at inayos na ang sarili

"Alli saan ka pupunta?"tanong sya saakin

"Gusto ko ng umuwi" tipid kong sagot

"Hahatid na ki--"

“ Wag na kaya ko na sarili ko---“

“ No, I insist-“

“ Wag na nga e. Tawagin mo nalang si Klaus sya nalang maghahatid saakin" sabi ko sakanya at may nakita akong bahid ng sakit sa mga mata nya. Baket?

"Thank you talaga Dylan,  kahit kahapon lang tayo nagkakilala pero ang bait mo na saakin,  Thank you talaga" sabi ko sakanya

“ Welcome. I can do whatever for you “ sabi nya at ngumiti pero yung ngiti nya at peke

“ Sige tatawagin ko na si Klaus” sabi nya at umalis na

Di ko alam kung may something ba saamin ni Dylan dati o kung ano kami dati. Dylan sino ka nga ba talaga sa buhay ko?

Naghintay nalang ako sa clinic dahil tinawag na ni Dylan si Klaus at wala pang limang minute bigla ko syang naaninag.

“Saan ka ba galling? ” bungad natanong ko nung nakalapit na sya

“ Ah dyan lang may pinuntahan lang ako” sagot nya

“ Nakakahiya naman kay Dylan, sya pa yung pinagbantay mo saakin” sabi ko sakanya at nakita ko ang pagtangis ng kanyang baggang.

“ Okay kana Alli?” pag-iibaa nya ng usapan

“ Yeah, gusto ko ng umuwi” sabi ko sakanya dahil sumasama nanaman ang pakiramdam ko

“ Sige” sabi nya at inalalayan ako papunta sa kotse nya

Nakarating na kami sa may parking lot kung saan naka park yung kotse nya. Pinagbuksan nya ako ng pinto at inalalayan makapasok

"Pasok kana Alli"  sabi ni Klaus at tuluyan na akong nakapasok sa loob

Pumasok narin nya sa loob at agad pinagana ang makina ng sasakyan at nagmaneho. Di nalang ako kumibo dahil sa dami kong iniisip.  Iniisip ko kung ano ko ba nga talaga sya? Sino ba sya sa buhay ko? Ano ba ako sa buhay nya at bakit ganun sya umasta saakin? At kung ano yung tinatago saakin nila Klaus . Gulong-gulo na ako .

"Alli" rinig kong tawag saakin ni Klaus at nagpabalik saaking  tamang huwisyon

"What’s bothering you?" tanong nya saakin

“ Ah wala naman” sagot ko at tumingin sa labas ng bintana

"Hmm, I see”

I know he’s trying to make a conversation but I’m not in the mood to talk and masama din pakiramdam ko.

Bigla nanaman syang nagsalita “ Nasabi saakin ni Dylan yung nangyari sayo kanina. Ano napaginipan mo?" tanong saakin ni Klaus habang naka tuon parin ang mga mata sa kalsada

"Ah yeah. I’m in a room with someone I used to called love?"

Bigla syang napahinto  “ What?!” gulat nyang natanong saakin. Nagulat ako sa naging reaksyon nya .

Pinandar na nya ulit yung sasakyan " Sorry, nagulat lang ako." sabi nya ngunit nakita ko na kinakabahan sya. Baket ang weird ng mga tao ngayon?

"Klaus kaano-ano ko ba talaga si Dylan ah?" biglang tanong ko dahil di ko na matiis pa. I’m getting frustrated.

Di agad sya nagsalita” Alliyah  I don't think this is the right time to tell you coz I want you to find it by yourself. I know that you’ll be get mad at me but I’m doing this for your  sake and I’m scared to lose you again"  seryosong sabi nya at tumingin saakin.

Biglang bumilis yung tibok ng puso dahil sa mga sinasabi nya. I don’t get it. Lose me again? Damn.

"Lose me again? Bakit you lose me na before huh?" natatawa kong tanong

“ Nevermind" at seryoso ng nagmaneho

"Ohh okay" tanging sabi ko nalang dahil ayaw ko ng mangulit baka maaksidente pa kami

Nakarating na kami sa bahay naming at agad syang nagpaalam ng di ko hinahatid. Di ko naman sinasabi na kailangan nya akong hatid pero lagi nyang ginagawa yun kumirot ang puso ko dahill dun. Alliyah wag mo gawing big deal yun. Baka pagod lang sya or what pero isa lang masasabi ko ang weird nila. Sabi ko sa isip ko at pumasok na

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

I hope you guys like it😊 Ano kaya yung tinatago nila hmmm? If you want to know continue reading my story basta continue to read huh? Lovelotsss😘