Letters ➳ Vmin

5. Letter

07.03.2019

Selam Taehyung. Fark ettiysen bugün sevgili Taehyung diye başlamadım çünkü bugün hiç havamda değilim. Bu mektubu da zorla yazıyorum zaten çünkü bu mektuptan sonra yaşadıklarımızı aklımdan sileceğim. Yani öyle umuyorum.

Bugün diğer günlerin aksine seni kapımda beni beklerken göremedim Taehyung. Orada, kapımın önünde kaç saat bekledim hatırlamıyorum. Tek hatırladığım koşarak okula gitmem ve 2. derse geç kaldığımdan öğretmenden özür dilemek zorunda olduğum.

Tenefüs olunca yanına geldim. Arkadaşlarının yüz ifadeleri hemen değişmişti. Sanki beni yanlarında istemiyorlarmış gibiydiler fakat onlar umrumda değildi. Umrumda olan tek kişi sendin.

Yanına geldim ve şu soruyu sordum direkt;

"Neden beni almaya gelmedin?"

Bir süre yüzüme baktın ve sonra gülümsedin.

"Bu sefer arkadaşlarımla birlikte gitmek istemiştim Jimin."

Kırılsamda belli etmemeye çalıştım.

"Seni bekledim Taehyung. Seni beklemem yüzünden 2. dersin ortalarında yetiştim ve öğretmenden azar işittim."

Bir süre çatık kaşlarınla bana baktın.

"Neden beni bekledin ki? Okulun yolunu biliyorsun ve kendin gelebilirdin."

Bir süre ben sana çatık kaşlarımla baktım.

"Beni her gün sen almaya geliyordun Taehyung, yine gelirsin diye bekledim. Eğer gelmeyeceksen mesaj atabilirdin."

Sesimi kontrol edememiştim ve sesim kırgın çıkmıştı.

"Üzgünüm Jiminie, bir dahaki sefere mesaj atarım olur mu?"

Kafamı sallamıştım ve zorla gülümsemiştim.

Diğer tenefüslerde yanınızdaydım fakat bir hayalet gibiydim. Konuşmalara katılmıyordum. Katılmak istesem de diğerleri sözümü kesiyorlardı ve sen hiçbirşey yapmıyordun Taehyung.

Üzgünüm Taehyung fakat kalbimi kırdın ve tekrar üzgünüm ki bu aciz kalbim senin bir gülüşünle kolayca onarılıyor. Gülüşünü kullandığım için gerçekten üzgünüm Taehyung.

Seni seviyorum Taehyung. Her ne kadar bazen kırıcı olabilsen de sen benim ufak aptalımsın ve ben bu aptalı kolayca affediyorum.

                               Sevgiler, Park Jimin.