16.04.2019
Taehyung, dün sana mektup yazmayacağım demiştim değil mi? Üzgünüm yine sözümde duramadım. Yine sana mektup yazıyorum.
Bugün sen beni yine görmezden gelirken bir çocuğa çarpmış ve çocukla kavga etmiştik. Üzüldüğüm nokta orada öylece durup kavgamızı izlemen olmuştu Taehyung.
Gözlerim seni bulunca kırgınlıkla sana baktım ve koşarak oradan uzaklaştım. Kendimi birden basketbol sahasında bulmuştum. Başım dönüp gözüm kararınca kendimi yere bıraktım ve gözümü kapattım. Bir süre öyle beklerken biri güneşimi kesince gözlerimi araladım. Gördüğüm kişi bizim yaşlarımızda bir çocuktu.
"Basketbol sahasında yatamazsın, basketbol oynayacağım."
Derin bir nefes aldım.
"Ben basketbol sahasını uyumak için var sanıyordum, sanırım yanılmışım."
Çocuk bana şaşkın bakışlarını atarken ayağa kalktım. Yavaş adımlarla sahadan çıkarken yine gözüm karardı ve birden bayıldım. Sanırım kansızlığım bayağı artmıştı Taehyung. Üzgünüm yine sana kırıldığım için, buna hakkım yoktu. Seni sevmeye de hakkım yok ama yinede seni seviyorum Taehyung.
Sevgiler, Park Jimin.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Letters ➳ Vmin
FanfictionPark Jimin umutsuzca en yakın arkadaşına aşık olmuştu. Ona olan aşkını mektuplarına dökmüştü. Yazdığı mektuplar Park Jimin'in aşkının bir simgesi gibi olmuştu. Tek umudu en yakın arkadaşının da kendisini sevmesiydi. Acaba bu olacak mıydı?
