KANDONG

CHAPTER 2

Unti-unting bumilis ang tibok ng puso ko. Nagtama ang aming mga mata na tila'y nangungusap at may gustong iparating sa isa't isa. "J-Jhustine" mahinang sambit ko. "Dito ka lang, wag kang aalis. Nagustuhan kana ni Junjun ko." saad niya at ngumiti ng mapang akit. Lalo akong kinikilig sa ginawa niya. Shheettyy! Di na yata ako tatayo rito. Maya maya pa ay may bumaba na isang pasahero sa tapat namin. "Miss, yun oh. Ikaw na maupo dun. Mukhang nahihirapan kana" sabi sa akin ng katabi namin. "Ah hindi na po" "Hindi!" sabay naming sabi. "Dito lang siya. Diba asawa ko?" dagdag pa ni Jhustine.

Lumingon ako sa gilid at napakagat labi naman ako nang marinig ko iyon mula sa kanya. Kung ganito lagi ang makakasabay ko sa bus, lagi na akong magpapalate haha. "Fvck, Apple!" mahinang bulong ni Jhustine sa akin. "Bakit?" pagtataka kong tanong sa kanya. "G-Gusto na yatang kumawala ni Junjun." sagot niya. Nanlaki ang mga mata ko nang marinig yun. Mali yata na kumandong pa ako sa kanya, dapat pala tumayo na lang ako.

"Oh sino yung mga estudyante diyan? Bumaba na!" sigaw ng konduktor. "Jhustine , dito na ako. Tatayo na ako." paalam ko sa kanya. "Please Apple , stay with my Junjun....fvck!" mahinang sagot niya.
Sheeemmaayy! Hindi na yata ako makakapasok neto. "P-Pero kailangan ko pumasok Jhustine ." paliwanag ko. Ngunit bigla na niya lamang akong iginapos ng mga braso niya na tila ayaw niya akong pakawalan. Wala na akong nagawa kundi sumama sa kanya kung hanggang saan man siya. Bahala na.

"Saan ka ba pupunta?" tanong ko sa kanya. "Bahala na kung saan tayo dadalhin ng bus na to." agad na sagot ni jhustine sakin. Nag stay ako sa kanya, kumandong sa kanya. Instant lovelife na ba to? Parang mali? Bakit parang ang dumi yata? Nakarating ang bus sa terminal at bumaba na lahat ng pasahero. Nagpahuli kami ni jhustine para makapag-usap pa kami. "Apple? Please, sandali lang to." sabi ni Jhustine . "Hindi ako ganung babae ah!" agad na sagot ko. "Ikaw ang may kasalanan neto, pinagalit mo siya kaya kailangan mong amuhin" sambit ni jhustine . Namula naman ang mukha ko pagkarinig iyon mula sa kanya.

Tumayo na ako dahil kami na lang ang naiwan sa loob. Paalis na sana ako nang bigla niyang hawakan ang kamay ko. "Wait! Please, ngayon lang. Sandali lang naman to. Just help me para mapaamo si Junjun." pagmamakaawa niya. Nilingon ko siya at di ko maiwasang mapatingin sa kanyang ibaba. Laking gulat ko na sobrang laki pala ng hinaharap niya. ANG LAAAAKKKKIII!!!! PARANG DI KO YATA KAKAYANIN TO! "Ang laking ahas naman niyaaann" gulat kong sabi sa kanya.
"See? sabi ko naman sayo eh. Iba magalit si junjun, kaya pagbigyan mo na." dagdag pa ni jhustine .