KANDONG

CHAPTER 19

Hindi na umimik si Vlad bagkus ay kumain na lang kami. "Siya nga pala, nay aalis pala ako tutal sabado naman ngayon. " paalam ko kay nanay. "Saan ka naman pupunta? Baka mamaya kung saan saan yan ah." sagot ni nanay. "Pwede ba akong sumama?" singit na tanong ni Vlad. "Hindi!" "Hindi pwede" sabay namin na sagot ni nanay. Napatingin naman ako kay nanay at bakit siya sumagot ng ganun din.

"Eh, kasi anak. Wala akong kasama dito... Alam mo na. Mahirap mag-isa. Yun lang yun nak." paliwanag ni nanay. Sabagay totoo nga naman na mahirap maiwan sa bahay nang walang kasama. "Pero gusto ko sana na-..." sambit ni Vlad pero pinutol ko na to. "Oo nga tama si nanay. Samahan mo muna siya. Nakakaawa naman si nanay. Diba nay?" sabay tingin kay nanay na mag-isang ngumingiti. "Nayy! Ano nanaman nginingiti mo dyan!" gulat na sabi ko kay nanay. "Ah wala. Oo tama siya. Wala akong kasama dito. Kawawa naman ako." sagot ni nanay na para bang bata na nagmamakaawang samahan siya.

Ang totoo kasi, magkikita kami ngayon ni JM kaya hindi talaga pwedeng sumama si Vlad. Binilisan ko na ang pagkain ko para makaalis na ako. Maya maya pa ay may natamdaman ako na paa na gumagapang sa paa ko. Nagtaka naman ako kung kaninong paa yun, tatlo lang kaming kumakain rito. Pero hinayaan ko muna, kasi nagmanadali nga ako. Pero hindi eh. May mali sa paa na yun. Gumagapang pataas, papunta sa hita ko! Sheettt! Sinilip ko ito sa ilalim at nakita ko ang paa ni nanay!!! "NAYYY, YUNG PAA MO! ANO BA YAN KADIRI!" sigaw ko saka lamang natauhan si nanay. "Sayo ba yun anak? Sorry, akala ko kasi....." hindi na tinuloy ni nanay yung sinabi niya. Hindi ko na sila pinansin naiinis ako eh.