KANDONG

CHAPTER 6

"Anak? Ano to?" lumaki ang mga mata ni nanay sakin at para bang kakainin na ako neto. "N-Nay, K-Kasiii ..." paliwanag ko. Kinuha ni nanay ang kamay ko saka niya ako hinila palayo kay Jhustine . At naiwan si Jhustine na napakamot na lang sa ulo. "Sayang, di nakascore si Junjun ko." bulong ni Jhustine.

"N-Nay, magpapaliwanag akoooo!" sabay nguso kay nanay. "Naku, tigil tigilan mo ako. Bakit nandito ka? Di ka pumasok para sumama sa lalaking yan!" galit na sabi ni nanay. "Eehh nay, late na ako nun." paliwanag ko. "Diyan ka magaling..., palusot ka pa. Ano? Umamin ka nga sakin! May nangyare ba sa inyo huh!'' sabi ni nanay. "Nay, wala po eh kasi naman si Jhu-" hindi na pinakinggan ni nanay yung paliwanag ko. "Ano yun, galing kayo ng CR at halos magkasunod kayong lumabas. Tapos pawis na pawis ka? Anong gusto mong isipin ko huh?" tuloy tuloy na tanong ni nanay sakin.

"Nay, naman. Wala nga po." paliwanag ko pero ayaw parang kahit anong sabihin ko hindi ko na mababago ang isip ni nanay. "Sandali, may napansin ako sa lalaking kasama mo.." sambit ni nanay. "Nay ano nanaman yan?" sagot ko. "Ang laki ah, teka nak kinaya mo ba yun. Kasi akalain mo. ANG LAKIII! Ngayon lang ako nakakita ng ganun kalaki..." sabi ni nanay. Ewan ko kung matatawa ako o maiinis sa sinabi ni nanay. "Nay, baka may makarinig sayo dito nakakahiya...." sambit ko kay nanay. At hinila ulit ako ni nanay pabalik sa pwesto ni Jhustine . "Wag mong papahirapan ang anak ko sa sandata mo. " sabi ni nanay kay Jhustine . "Nayyy! Naman eehh" singit ko sa kanila. "Totoo naman eeh! Ang laki kaya!" dagdag pa ni nanay.
Napangiti si Jhustine at sinabing... "Wag po kayong mag-alala nay, I'll be gentle to your daughter. Eto, kakayanin to ng anak niyo." sabay turo sa Junjun niya.