The girl who Stole my First (+18) Reyeseries #1 [REVISING] (COMPLETED)

chapter 64

Pagkagising ko,sinalubong ako ni tristan nang yakap at ipinaghanda nang pagkain,para bang walang nangyari kagabi.

Seryoso talaga siyang i-enjoy ang dalawang araw na natitira saamin.

"Inayos kuna yung gown mo para bukas at galing pa yun sa botique nang ate ko para mamaya mag ma-mall nalang tayo".sabi niya at sinubo ang huling kutsara.

"Maliligo lang ako,baka gusto mong sumabay?".sabi niya,hindi ko alam pero hindi ko alam kung anong ire-react,masyado siyang over acting ngayon kahit halata naman yung sakit sa mga mata niya.

Tatalikod na sana siya pero bigla ko siyang tinawag.

"Tristan!".

"Ops?".

"I love you..".sabi ko pero hindi siya sumagot,ngumiti lang siya at nagmadaling pumunta sa banyo.

Alam niyo yung okay kami na parang hindi? Masaya kami na parang hindi?

Ewan ko pero sobrang gulo na,napagod na ata siyang mahalin ako..

Parang wala tuloy akong gana na lunukin ang unang subo ko,ayaw tanggapin nang katawan ko.

Ang sakit sakit na,alam kong iniisip niya na may iba na ako,sa simpleng kutob niya palang nasasaktan na siya pero paano pa kaya kung malaman niya na yung totoong rason.

I cant imagine my self calling him brother!

Kailangan may gawin ako,i know venus knows everything,kayang-kaya niya na akong sirain..

Kailan ba ako sasaya?

"Im done".sabi ni tristan at lumabas na basang-basa ang buhok,ngayon ko lang napagtanto na matagal-tagal narin palang walang nangyayari saamin.

Hindi na kami tulad nang dati ano pa bang ine-expect ko diba? Sabi nga nila pag hindi na sayo wag mo nang aangkinin pero diba saakin pa naman? So pwedeng-pwede ko pang tikman.

"Love..".sabi niya at lumapit sakanya,napatigil naman siya sa pagpunas niya nang buhok niya at saka napatingin saakin.

"Ako nang gagawa diyan".sabi ko at inagaw ko ang towel sakanya,yumuko naman siya para maabot ko ang ulo niya pero napatigil ako nang nagkatitigan ang mga mata namin.

"B-bakit?".tanong ko sakanya.

"Nothing..ngayon ko lang kase ulit natitigan yang mga mata mo".sagot niya,hindi tuloy ako makapag concentrate dahil pababa nang pababa ang tingin niya papunta sa labi ko,tumikhim naman ako at nagkunwaring nauubo.

"Love,pwede bang...".sabi niya.

"Pwede bang?".

"Pwede bang kalimutan nalang natin yung nasabe ko kagabe...pwede bang bumalik tayo sa dati?".sabi niya at sinimulan niyang halikan ang leeg ko.

"Alam mo ba kagabe? Hindi ako nakatulog,i cant imagine you breaking up with me,sobrang sakit,mahirap mag panggap na wala kang nararamdaman kahit meron naman talaga..".pagpapatuloy niya.

"Ang gusto ko lang malaman ay kung bakit kaya mong saktan ako gamit ang mga salitang yun nang dahil lang sa sekreto mo,ganun naba ka grabe--".i stop him before i say the truth.

"Stop tristan,sa tingin mo ba pag sinabe ko sayo yung sekreto na yun babalik tayo sa dati? Satingin mo ba mas lalo tayong magiging matatag? Love..hindi mo alam kung gaano ako nahihirapan sa mga araw na ito? Hindi mo naman alam diba?".

"Mukha lang akong okay pero hindi ako okay!".

"I know,i know,im sorry..".sabi niya at yinakap ako,alam kong ginagawa niya ang lahat para intindihin ako pero alam kong sa loob-loob niya ay naguguluhan na rin siya.