My Life

Ik stopte de telefoon zo snel mogelijk achter me weg en deed alsof ik druk zat te leren. De deur ging open en moeder stond in de deuropening. Ze had iets in haar hand. Het pakketje. Vol verwachting keek ik mijn moeder aan of ze wat ging zeggen maar ze zei niks en gaf het pakketje aan me en liep mijn kamer weer uit. Ik was nu toch best wel nieuwschierig wat er in zat! Ik begon het vele plakband eraf te trekken en trok het papier eraf. Er zaten denk ik wel 10 lagen papier omheen.. Er kwam een klein zwart doosje tevoorschijn. Ik deed het dekseltje open en er zat in.. "Aaahhh" Er kroop een vieze harige spin uit het doosje en ik gooide het zo snel mogelijk van me af tegen de muur aan. De spin was wel 10 cm groot en begon als een bezetene te lopen over de vloer. Ik rende met een doodsangst voor spinnen zo snel mogelijk naar de deur, maar die bleek op slot te zitten. Daarom nam ik een grote sprong en ging op het bed zitten. Ik pakte een groot boek en wilde de spin doodslaan maar opeens kon ik de spin nergens meer vinden! Ik trilde over mijn hele lichaam en begon weer aan de deur te trekken. Die ging natuurlijk niet open.. Ik begon te gillen en riep mijn moeder maar er kwam geen geluid van beneden. Wat een misselijke grap. Ik was op mijn hurken op de bureaustoel gaan zitten en ik trilde en huilde. Mijn blik viel op een klein wit papiertje wat dicht bij het doosje lag wat ik tegen de muur had gegooit. Ik liep er vokrzichtig naartoe en ik raapte het op. Er stond op:

Dit cadeautje krijg je van mij.. alsvast een waarschuwing voor je gedrag.. Simon.

Iewl dit kwam dus van Simon?! Dit moest moeder zeker van hem aan mij geven.. Opeens kwam de bewegende zwarte spin onder het bed vandaan kruipen. In een reflectie pakte ik het grote boek en begon als een bezetene op het beest te slaan. Ik vermorzelde de spin met al mijn boosheid en frustratie dat in me zat. Huilend van opluchting plofte ik op bed neer. Ik pakte mijn telefoon en klikte mijn enige contact Daivin aan.

Lieve Daivin, Ik heb problemen thuis en wil het liefst weg.. zo gouw mogelijk ik zie het niet meer zitten.

xxxxxJody

Op het moment dat ik op verzenden drukte, hoorde ik dat mijn deur opengedaan werd. Nog snel kon ik mijn telefoon verstoppen. Moeder stond in de deuropening en keek naar de vermorzelde spin op de grond. Een vreemde glimlach vormde op haar gezicht wat ik niet van haar gewend was. "Ga je klaarmaken en dan naar de kerk" Moeder trok de deur weer dicht.

Een traan gleed over mijn wangen. Mijn ouders waren verandert.. Ik voelde me naar en rot. Negeert worden is toch wel 1 van de ergste dingen.. De enigste die nog een lichtpuntje in mijn leven gaf was Daivin. Ik dacht aan Daivin en op dat moment voelde ik mijn telefoon trillen. Ik pakte mijn telefoon en keek op het beeldscherm.:

Lieve Jody, kom 8 uur bij het winkelcentrum!! ik denk aan je xx Daivin

Hoe zou ik het voor elkaar krijgen om acht uur bij het winkelcentrum te komen!? Mijn hoofd sloeg op hol en ik drukte mijn handen op mijn hoofd. Ik zou zo graag naar hem toe willen.. Maar dat zat er niet in dacht ik. Als ik na de kerk niet gelijk thuis zou komen zou me vast een verschrikkelijke straf te wachten staan.. Maar als ik weg zou blijven, zouden ze me ook geen straf kunnen geven! Mijn buik stond strak van spanning maar het gevoel en idee om weg te blijven van huis was toch best wel aantrekkelijk..

Het regende pijpenstelen en moeder bracht me naar de kerk. Het was al helemaal donker buiten en ik hoorde de regen overgaan in hagel. Het kleterde op het dak van de auto. Via de voorruitspiegel keek ik naar mijn moeders gezicht. Ze vloekte binnenmonds en sloeg met haar handen op het stuur..

We waren er. Ik stapte uit en wilde 'doei' zeggen maar ze was alweer weggereden. Bah. Ik stond op het stoepje voor de kerk en ik zag er viesveel tegenop om naar binnen gaan. Ik stond daar in gedachten verzonken op het stoepje en ondertussen was ik doorweekt van de regen en hagel. "Waar blijf je! Kom naar binnen. Nu!" De stem van Simon vervaagde in de wind maar ik luisterde en liep naar binnen. Achter Simon aan liep ik naar het bijzaaltje.

Ik hoorde de druppels van mijn natte kleren op de koude harde vloer vallen. Het was een bijna angstaanjagend geluid. In het zaaltje draaide Simon de deur achter zich op slot en liep hij naar me toe. Hij streelde mijn natte haren en vervolgens zochten zn handen een weg naar beneden..

Hij trok mijn natte kleding uit totdat ik alleen nog op onderbroek en bh stond. Ik rilde en had het verschrikkelijk koud. Simon drukte me op de vloer en zijn handen en lippen waren opeens overal.. In mijn nek en op mijn mond met zijn lippen bereikte hij mijn borsten en in een paar seconden trok hij mijn bh over mijn hoofd. Zo snel als ik kon hield ik mijn handen voor mijn borsten. "Wat doe je me aan!?" Snikte ik. Er zat een brok in mijn keel. "Ik voer je straf uit." Simon keek me aan met die donkere blik in zijn ogen. Ik werd er bang van dus deed mijn ogen dicht. Terwijl ik mijn ogen dicht had deed Simon zijn lange zwarte jas uit. Net als de alle eerst keer had hij geen kleren aan.. Hij ging boven op mij zitten! "Aaaaahh, ga van me af!" Schreeuwde ik. "Houd je mond dicht!" Simon liep weg en kwam met een rol tape terug. Hij scheurde een stuk eraf en plakte dat op mijn mond. Nu kon ik helemaal niks meer zeggen! In paniek begon ik overal te schoppen en te slaan, maar Simon bleek sterk te zijn en bond mijn armen vast aan de stoelpoten die er stonden. Nu kon ik dus niet meer bewegen en ik kon niets meer zeggen.. Simon graaide met zijn handen in mijn borsten en toen verdween 1 hand in mijn onderbroek.. Ik huilde en schreeuwde en was misselijk. Ik kreeg kotsneigingen toen hij zijn lul bij mij naar binnen bracht maar het tape zat in de weg dus ik kon niet overgeven.. Ik slikte en slikte en probeerde mijn verstand op nul te draaien om dit niet mee te hoeven maken.

Ik deet mijn ogen open en zag alleen maar donkerte. Simon was weg en had me achtergelaten op de grond in het zaaltje.. Helemaal alleen. In voelde me vies en plakkerig en langzaam stond ik op. "Auww" op de plek waar het tape had gezeten lagen mijn armen open. Simon had het vast afgetrokken en dat niet al te voorzichtig gedaan. Ik strompelde in het donker naar de deur en probeerde hem open te doen. Gelukkig hij ging open! "Shit" Waar waren mijn kleren gebleven? Ik taste naar een lichtknopje en deet het licht aan. Het duurde even voordat mijn ogen ware gewend aan het donker. Maar toen ik alles goed kon zien keek ik met grote ogen naar wat ik zag. Simon lag op de grond een paar meter voor me. Er zat geen leven meer in leek het.. Ik zag ook mijn kleren en deet ze vlug aan. Ze waren nat en ik kreeg er kippenvel van. Ik liep weer naar Simon en boog voorzichtig om hem heen. Er zat allemaal schuim bij zijn mond en hij zag er erg wit uit. Een naar gevoel bekroop me en ik deinsde achteruit. Dit kon nooit goed zijn! Zo vlug als ik kon rende ik de donkerte in en rende naar huis.