My Life

'Eh.. Eigenlijk wel ja..' zei ik blozend tegen de jongen. De jongen keek me lachend aan en zei: 'Ach, er een keer even tussenuit maakt niet uit! Ik ben zelf ook aan het spijbelen.' Heb je misschien zin om wat met mij te eten? Ik heb namelijk nog niet ontbeten'. De jongen keek me met een smekend gezicht aan, waardoor hij zo schattig keek dat ik gewoon geen nee kon zeggen! 'Oke ik wil wel mee'.

We wisten beide niet waar een broodjeszaak was maar we liepen gewoon op de lekkere geur van verse broodjes af! We gingen tegenover elkaar zitten en kozen het achterste tafeltje. Want stel je voor dat een bekende me zou zien en het zou doorgeven aan mijn ouders! Dan was ik flink de lul. Ik merkte dat de jongen me aandachtig zat te bestuderen vanachter zijn grote kop koffie.

'Ik zie wel dat je naar me kijkt!'

'Echt niet hoe kom je daar nou bij?' de jongen lachte vrolijk naar me.

Toen hij weer serieus keek vroeg hij aan me hoe ik heete. 'Ik heet Jody' Zei ik. 'En hoe heet jij?' 'Daivin Sanders' Hij schudde me spontaan de hand. 'Waarom ben je eigenlijk aan het spijbelen?' vroeg ik.

'Tja.. al die arrogante bitches had ik even geen behoefte aan., Altijd lopen ze klef te doen en ze doen zich altijd voor als de populaire meid. En daar heb ik simpelweg genoeg van, want ze willen allemaal MIJ hebben!' Daivin gaf me een knipoog. En ik merkte dat ik weer begon te blozen. Wauw deze jongen is populair en IK zit met hem te eten!' 'He, waarom ben jij eigenlijk aan het spijbelen?'

'uhm..' Ik keek bedenkelijk. Moest ik nu gaan zeggen dat ik voor het eerst in mijn leven in het centrem kwam en dat ik nieuwschierig was hoe het hier was? Daivin zou me vast raar aankijken want ieder meisje van mijn leedtijd komt in het centrem. Dus ik zei: 'tja ik spijbel omdat ik me misselijk voelde en dat ik dacht dat frisse lucht me wel beter zou maken.."

Daivin geloofde me en vroeg: 'Waarom draag je van die ouderwetse kleren? Een broek met korte top zou je vast geweldig staan!' 'Daivin keek me aan en wachtte mijn antwoord af.. 'Ik ehm., tja..

Hij wachtte mijn antwoord niet af want plotseling werd hij gebeld.

'yo met Daivin'

...

'Hoe laat?'

...

'Oke, ik kom er aan!

Ik keek Daivin vragend aan. Hij stond spijtig op. 'Sorry ik moet echt gaan., Ik vond het gezellig met je' 'Zou ik misschien je 06 mogen?'

'Sorry, ik heb mijn telefoon verloren..' Ik vertelde er maar niet bij dat ik helemaal geen telefoon had! Daivin keek me bedenkelijk aan en vroeg mijn mailaddres. Nadat we onze adressen hadden uitgewisselt namen we afscheid.

Hij ging weg.

Ik bleef zitten.

Nog een hele tijd heb ik zitten dromen over de bijzondere Daivin die me plotseling vroeg om wat te gaan eten. Hij kende me niet eens!

Op een gegeven moment kwam er een vrouw van de broodjeswinkel naar me toe. Ze zei: "Wil je alstubieft deze winkel verlaten? want je houd onodig je tafel bezet."

Ik keek om me heen en zag dat er ineens best wel veel mensen waren.

Vlug stond ik op en verliet de winkel.

Nu loop ik dus door het centrum. Aan school dacht ik totaal niet meer, want ik was afgeleid door de dingen die ik om me heen zag gebeuren. Er bleek een markt opgezet te worden en meerdere winkels openden hun deuren. Nieuwschierig keek ik naar een man met een gitaar die zielig op een kleedje voor een supermarkt zat te zingen. De man zag dat ik stond te luisteren en glimlachte naar me. Na een paar minuten glimlachte de man niet meer en keek hij zelfs boos naar me. Dat vond ik niet leuk dus ik liep vlug door. Ik keek nog even achterom en zag nog net dat iemand een paar muntstukken op het kleedje gooide voor de man. Dus dat was wat de man wilde..

Het begon langzaam te regenen. Koude regendruppeltjes maakten mij nat. Een hele leuk uitziende winkel trok mijn aandacht en ik glipte naar binnen. Muziek kwam me tegemoet. Het werd gezongen door jongens en het klonk erg leuk.

Zou het One Direction zijn? Daar spraken de meiden uit mijn klas altijd over. "He, kan ik je ergens mee helpen?" Ik draaide me om en keek naar de winkeljuffrouw. "Ik uhm,. schuil hier alleen even voor de regen.." Dat vond de vrouw niet leuk en ze zette me uit de winkel.

Omdat het zo verschrikkelijk koud was begon ik sneller te lopen. Nog steeds nieuwschierig om me heen kijkend. Een zwerver lag op een bankje met een deken om zich heen. Ik vond het er verschrikkelijk zielig uitzien dus ik liep snel door. Aan

mijn rechterzijde liep een groepje skaters voorbij. Een paar van hen keken wazig en hadden grote rode kringen om hun ogen. Ik keek en keek en zag steeds meer leven opkomen in de stad.

Shit!. Aan de overkant van de weg stond een vrouw met blond/grijs krullend haar.. Onze blikken kruisden elkaar.

Het was mijn moeder.