My Life

Het was mijn moeder.

Mijn adem verstokte en ik wist niet wat ik moest doen. De blik in mijn moeders ogen was niet te omschrijven.. Onbegrijpelijke ogen keken me aan. Nog steeds stond ik daar en auto's raasden langs ons heen. Iets in me zei dat ik moest wegrennen. Maar ik bleef staan. Moeder stak de de weg over en greep me bij de kraag. Ze sleurde me mee zonder ook maar 1 woord te zeggen.

De rit in de auto was erg ongemakkelijk. Het enigste wat uit de mond van mn moeder kwam was gescheld op de auto die voor ons reed. Ik durfde de hele rit mijn moeder niet aan te kijken, omdat ik bang was voor de blik in haar ogen. Thuisgekomen stuurde moeder me naar boven toe. En daar zat ik dan. Op mijn slaapkamer. Niet wetend wat me te wachten stond..

Ik werd wakker en merkte dat ik had geslapen. Het was nu ondertussen 4 uur in de middag en ik voelde dat ik moest plassen. Ik liep naar de deur, trok eraan.. Hij zat op slot! Vervolgens liep ik naar het raam om te kijken of de auto er nog wel stond.. En die stond er niet. Dus nu bleek ik aleen thuis te zijn.. opgesloten op mijn kamer en niemand thuis.. Ik voelde tranen in me opkomen en over mijn wangen glijden. Het was onmogelijk om door het raam te klimmen, want er was buiten mijn raam niks waar ik in kon klimmen en ook geen dak om op te springen. Zuchtend ging ik weer op mijn bed liggen en staarde naar het witte plafond. Ik voelde een bekende pijn in mijn buik dat ik ongesteld moest worden en mijn blaas stond echt op knappen.

Ik luisterde hoe de voordeur open ging en hoorde voetstappen op de trap. Gelukkig! Dan kon ik eindelijk naar de wc dacht ik bij mezelf. De deur ging open en.. Ik keek recht in het gezicht van Simon Peters! Simon keek me bloedserieus aan en zei dat ik rechtop moest gaan zitten. Mijn hart klopte in mijn keel maar ik ging wel rechtop zitten. "Mag ik alstublieft naar de wc?" Ik moet echt heel nodig en ik heb het al te lang opgehouden." Simon knikte en zei: "Oke, ik wacht wel even." Expres bleef ik heel lang op de wc zitten omdat ik niet bij Simon wilde zijn. Maar toen werd er op de deur gebonst dat ik moest opendoen. Ik deed de deur open en Simon trok me mee aan mn arm weer terug naar mijn slaapkamer. Tot mijn verbazing deed Simon de deur aan de binnenkant op slot.

Ik werd echt bang van deze vreemde man. "Weet je wel wat je je ouders hebt aangedaan?" Ik begon rood te worden en durfde hem niet aan te kijken dus ik keek maar naar zijn veel te grote voeten.

"Ja.." ze ik. "Dus je weet nu ook dat je je familie ten schande hebt gemaakt door te gaan spijbelen en die duivelse stad in te gaan?!" Simon keek me woendend aan.. Ik bleef maar staren naar die voeten van Simon. "Sorry.." Zei ik zachtjes.

"Je zult hiervoor moeten boeten Jody, ik zal er voor zorgen dat je niet uit huis geplaatst word maar je moet in het vervolg wel alles doen wat ik zeg." Ik voelde dat hij doordringend naar me keek en ik hefte mijn hoofd op. "Ik knikte en ze: "Ja, Ik zal nooit geen verkeerde dingen meer doen en luisteren naar wat u zegt" "Dat is mooi knikte Simon tevreden.

Achteraf had Jody nooit moeten instemmen.. Als jullie vervolg willen lezen graag reacties of stemmen! :) Ik schrijf binnenkort weer verder!