My Life

Een vaag gestommel drong tot me door. Ik opende langzaam mijn ogen en zag in de donkerte dat Daivin met zijn hoofd op mijn schoot in slaap was gevallen. Het gestommel werd luider en een deur werd open gedaan. Ik hield mijn adem in en wachtte af. Het licht werd aangedaan. Ik hield mijn handen voor mn ogen want het licht was wel erg fel zo plotseling. "Wat is er met julliee?" Een jongenstem klonk door de kamer. "Nou? Het stinkt hier naar alcohol en het is al over enen..!" De jongen klonk gefrustreerd. Daivin leek nog in diepe rust en was niet van plan om wakker te worden. Ongemakkelijk stond ik op en trok mijn kleren recht. "Eh..sorryy, Er is iets gebeurd. .. begon ik ongemakkelijk. "Oh wattan?" "Nou.. de ouders van Daivin en zijn broertje

zijn omgekomen bij een ongeluk.." Ik zei het haast fluisterend want er zat alweer een brok in mijn keel. 'WAT!?' de jongen keek me met ongeloof aan. "Hij wist opeens niet meer zo goed welke houding hij moest geven. We ervaarden samen een moment van stilte terwijl Daivin gewoon verder sliep. "Ik ben trouwens Nial. Een vriend van Daivin" Hij gaf me een slap handje en ging op de bank zitten. "Waarom ben jij eigenlijk hier zo laat nog?" Zei ik voorzichtig. "Oh, ruzie met mijn vader.. Niet belangrijk" Nial wuifde het mef zn hand weg. "Oh oke" Mijn gedachten waren druk in de weer en ik wist echt niet wat ik moest doen of zeggen. "Probeer nog maar wat te slapen.., ik ga boven liggen." Nial gaf me een knikje en verdween de trap op.

Nou daar zat ik dan. Met een hoofd vol verwarrende gedachten en totaal zonder slaap. Zou Simon al gevonden zijn? En zouden pap en mam er al achter gekomen zijn dat ik niet thuis ben? Misschien is de politie wel naar me op zoek! Met die gedachtes viel ik een halfuur later weer in een onrustige slaap.. De volgende ochtend werd ik wakker door de geur van koffie die mijn neus binnendrong. Daivin lag opgekreukelt in een hoekje van de bank en nog steeds in slaap. Hij zag er moe en verdrietig uit. Nial kwam met een paar kopjes koffie de kamer binnenlopen en gaf mij ook koffie. Ik had er niet om gevraagd maar toch pakte ik het dankbaar aan. Daivin werd nu ook langzaam wakker en ik zag hem verdwaasd om zich heen kijken.. "Ik ben berooeerd.." Kraamde hij uit en Daivin plofte weer achterover in de bank. Nial vroeg aan me of ik het erg vond als hij de tv aandeed. "Doe maar aan.." Ik vond het wel best voor de ongemakkelijke sfeer die er hing. Met een halfoor luisterde ik naar het nieuws.

"Gisteravond rond tien uur is mijnheer Simon Peters aangetroffen in de oude kerk aan de Kastanjelaan. Hij bleek getroffen te zijn door een epeltieaanval, en is daarbij buiten bewustzijngeraakt..."

Ik zat opeens rechtop in de bank en was er met mijn hoofd weer helemaal bij..

"Politie denkt dat er meer gaande is en dat er nog een persoon in het spel is die nu opeens spoorloos verdwenen is.."

Dat gaat over mij! Met grote ogen staarde ik de nieuwslezer aan.. "Wat is er opeens?" Nial staarde me fronsend aan. "Oh eh niks" ik ging weer normaal zitten. Het volgende nieuwsverhaaltje ging over het auto-ongeluk van de ouders van Daivin. Ik zag Daivin vaag staren naar het beeldscherm maar volgens mij drong het niet tot hem door wat er nou gezegt werd. Ik zag op de klok dat het nu 9 uur was. Mijn ouders zouden nu vast en zeker in paniek zijn dat ik niet thuis was vanacht en deze ochtend. Ik moest er niet aan denken wat me te wachten stond als ik weer bij mijn ouders was.. Dus voorlopig was ik nog niet van plan om terug te gaan..

"He, kan ik misschien iets voor jullie doen?.. jullie zien er allebei zo aangedaan uit" Nial keek ons medelijdend aan. "Uhm.." Ik keek naar mijn kleren en besefte dat ik alleen deze kleren had. En dat ik best wel stonk naar zweet. "Heb je kleding nodig?" raadde Nial. Ik keek hem dankbaar aan en knikte aarzelend. "Oke.. ik kan wel wat voor je regelen van mijn zus" Nial gaf me een knipoog en ik keek verlegen terug. "Ik denk dat je beter even met mij mee naar huis kunt gaan.. en dat je Daivin hier even alleen laat om zijn gedachten op een rijtje te zetten.." Ik keek met enige aarzeling Nial aan. "Dan kun je gelijk wat kleding van mijn zus passen en misschien even douchen als je wilt.." Ik keek bedenkelijk maar uiteindelijk vond ik het wel een goed idee. Deze jongen leek me wel betroubaar.

Nial liep voor me uit naar een felrode motor. "Wow, is die van jou!" Ik keek hem ongelofelijk aan. "ja!" Nial keek trots naar de motor en gaf een denkbeeldig kusje naar de motor. Ik lachte en vroeg of ik achterop mocht zitten. "Natuurlijk mag je achterop! anders kom je niet bij mij thuis" Nial startte de motor en ik ging achterop zitten. "Eh.. hoe moet ik me vasthouden?" "Je mag je armen om me heen slaan..,als je wilt." Ik sloeg mijn armen om hem heen en Nial reed weg. Onderweg wapperden de bruine krulletjes van Nial in mijn gezicht dus ik kon niet goed zien waar we nou precies waren. We kwamen aan bij een arm uitziende buurt. Saaie huizen met weinig bomen en gras gaven de buurt een sobere indruk. In het huis waar we naar binnen liepen was het erg rommelig. Kleren boeken spullen lagen verspreid in de gang. "Let maar niet op de rommel" zei Nial met een spijtig gezicht. "Oh oke" In de keuken stond het aanrecht vol met afwas en een kat zat op het aanrecht vuil af te slikken. "Ben je alleen thuis?" "Jah.. mijn vader is aan het werk en de rest is naar school." "En je ..moeder?" vroeg ik aarzelend. Nial keek me aan met een donkere blik. "Die is opgerot met een ander" "Oke" Ik wist niet goed wat ik moest zeggen dus ik liep maar achter Nial de trap op naar boven. Nial wees me aan waar de douche was en liet ook de kledingkast van zijn zus zien. "Mag ik zomaar kleding van haar aan?" "Ja pak maar gewoon en zoek ook maar wat andere kleren er bij uit." "Word je zus dan niet boos..?" Nial zuchtte en zei dat ik me geen zorgen hoefde te maken.. "Ik wacht beneden wel op je" en Nial liep naar beneden. Ik hoorde dat hij de tv aanzette. Mmm daar stond ik dan. In een vreemd huis voor een kledingkast van een vreemd iemand en ik had alles voor het uitzoeken. De kast barstte van de strakke broeken en korte rokjes. De kast was al even rommelig als de rest van het huis. Ik viste met mijn hand een rood shirt met een laag uitgesneden hals uit de kast. Bah.. dit was ik dus helemaal niet gewend.. Het ondergoed was ookal niet veel goeds.. doorzichtige bh's en slipjes lagen overal verspreid in de kast. Met tegenzin pakte ik uiteindijk een zwarte strakke broek met het rode trui en een setje ondergoed. Het was misschien toch nog beter dan mijn eigen vlodderige lelijke kleding. Ik nam een douche en kleedde me daarna aan. Ik keek mezelf aan in de spiegel en ik verbaasde me erover hoe ik er uitzag. Ik leek haast mezelf niet meer! Mijn leven lang had ik nog nooit een broek gedragen en ik vond het er nog best goed uitzien! Ik liep weer naar de kast en bekeek de honderden schoenen op de onderste plank. De meeste schoenen waren met hakken. Daar kon ik niet op lopen dus dat viel al af. Nieuwschierig pastte ik een paar rode laarsjes met bruin bond. Waauw die zaten echt heerlijk die schoenen! tevreden stopte ik een lading kleding in een tas. Zo kon ik een tijdje vooruit zonder dat ik naar huis hoefde.. Aarzelend liep ik de kamer binnen waar Nial tv aan het kijken was. Nial hoorde me aankomen en draaide zich om. "Waaauww, wat zie jij er gaaf en mooi uit!" "Echt?" Ik begon te blozen van het compliment. Nial keek me aan en zijn ogen klampten aan me vast voor mijn gevoel. Ik werd er een beetje ongemakkelijk van. "Laten we terug naar Daivin gaan." zei ik. "Oke" Nial maakte zijn ogen van mij los en liep naar de gang. Voordat hij de deur open deet draaide hij zich weer om en hield me vast. "Moet je me niet ergens voor bedanken?" Ik zag een glinstering in Nial's ogen. "Eh.. bedankt voor de kleding.." zei ik. "Is dat alles? krijg ik niet een kus ofzo?" vroeg Nial teleurgesteld. Wat!? Hij wilde een kus van mij! Voordat ik kon zeggen dat ik dat niet wilde drukte Nial mij tegen hem aan en drukte zijn mond op de mijne. zijn tong probeerde binnen te dringen maar fel duwde ik Nial van me af. "Nee! Ik wil niet dat je dat doet!" Ik was boos en liep naar buiten. "Loop alsjeblieft niet kwaad weg..Sorry ik had dat niet moeten doen maar je was onweerstaanbaar.." Ik liet duidelijk merken dat ik boos was en met een nors gezicht ging ik achterop de motor zitten. Nial keek me spijtig aan en ik knikte dat het al wel weer goed was. Ik had tenslotte ook geen zin om te moeten lopen naar het centrum omdat Nial boos op me zou zijn.

We waren weer aangekomen in het centrum op de het rommelige pleintje. Nial parkeerde de motor en en opende de deur. Op het moment dat ik binnenstapte, had ik een naar voorgevoel dat er iets goed mis was...

En we zijn alweer aangekomen aan het eind van dit deel.. Laat me weten of je het nog leuk vind en tips en stemmen zijn altijd welkom! :D Dan schrijf ik gouw weer verder ;)